فیلم روزی روزگاری در هالیوود، کجا فیلم‌برداری شده است؟

کوئنتین تارانتینو، یک لس آنجلسی تمام‌عیار است و به همین دلیل اکثر فیلم‌های او در این ایالت ساخته شده‌ و حداقل بخشی از آن‌ها در لس آنجلس فیلم‌برداری شده‌اند. او برای فیلم روزی روزگاری در هالیوود (Once Upon A Time… in Hollywood) که به داستان ستاره‌ی سابق تلویزیون، ریک دالتون (با بازی لئوناردو دی‌کاپریو) و بدلکارش،‌ کلیف بووث (با بازی برد پیت) و دختر زیبایی به نام شارون تیت (با بازی مارگو رابی) می‌پردازد،‌ میزان دلبستگی خود به لس آنجلس را در سطحی جدید نشان داده و این ایالت را مشابه سال ۱۹۶۹ بازآفرینی کرده است. باربارا لینگ، طراح تولید این فیلم، گفته است:

تارانتینو علاقه‌ای به تصاویر کامپیوتری نداشت. ایده‌ی بازسازی سال ۱۹۶۹ در دنیایی سه بعدی واقعاً هیجان‌انگیز بود. در ادامه باید فکر می‌کردیم که چطور این کار را انجام دهیم.

از آنجا که فیلم روزی روزگاری به کارگردانی تارانتینو ساخته می‌شد،‌ توجه زیادی به سینماها و رستوران‌ها معطوف شد. صحنه‌ای که شارون تیت قصد تماشای فیلم خودش را دارد،‌ در دو سینمای قدیمی خیابان براکستون در وست‌وود ویلیج فیلم‌برداری شده است. تئاتر فاکس ویلیج (Fox Village Theater) که اکنون با نام ریجنسی ویلیج (Regency Village) شناخته می‌شود، با برج سفیدرنگش و تئاتر ریجنسی بروین (Regency Bruin Theatre) با کالاهای UCLA، نمایشگر پس‌زمینه‌های قدیمی در همان فیلم‌هایی است که در آن زمان به نمایش درمی‌آمد. دکه‌های تنقلات نیز از روی عکس‌های قدیمی ساخته شده‌اند.

همین میزان دقت برای مغازه‌های اطراف نیز لحاظ شده است. گروه تولید فیلم،‌ رستوران زنجیره‌ای همبرگر هملت که سال‌ها پیش جای خود را به تاکو بل داده بود، دوباره ساخت و جاذبه‌ی محلی Stan’s Donuts با سایه‌بانی راه‌راه را با همان شکوه دهه‌ی ۶۰ بازآفرینی کرد، به‌طوری که مالک اول آن گریه می‌کرد و می‌گفت:

اوه خدای من، درست مثل روزی است که آن را افتتاح کردم.

گروه تولید برای بازسازی این سالن، کل نمای بیرونی آن را مجدداً ساختند و سپس چراغ‌های نئون و تابلوی سینما را اضافه کردند تا همان دوران دهه‌ی ۶۰ را به مخاطب نشان دهند.

آن‌ها همچنین کتابخانه‌ی لاری ادموندز (Larry Edmunds Bookshop) را در کنار محل کتابخانه‌ی اصلی آن در سال ۱۹۶۹ آماده کردند که پنجره‌های آن مملو از کتاب بود و یک‌سری مغازه‌ی اضافی نیز در مجاورت آن راه انداختند.

آماده‌سازی تعدادی از لوکیشن‌های فیلم روزی روزگاری در هالیوود ساده‌تر بود. گنبد سینماراما (Cinerama Dome) در بلوار ۶۳۶۰ سان‌ست، با یک گنبد ژئودزیک در سال ۱۹۶۳ ساخته شد و فقط باید اسم یک فیلم حسابی روی تابلوی آن نشان داده می‌شد. رستوران Musso & Frank Grill در بلوار ۶۶۶۷ هالیوود نیز برای فیلم‌برداری نمای نزدیک آماده بود. برای صحنه‌ای که دالتون و بووث با ماروین شوارتز (با بازی آل پاچینو)، مدیر برنامه‌های دالتون ملاقات می‌کنند، از این قدیمی‌ترین رستوران هالیوود استفاده شد که همچنان همان چرم قرمز، فضای چوبی و معمولی قدیمی را داشت که افرادی مثل چاپلین و مونرو از آن لذت می‌بردند.

باربارا لینگ می‌گوید:

زیبایی رستوران Musso & Frank Grill به این دلیل است که سعی کرده‌اند تا حد ممکن دست‌نخورده و بدون تغییر باقی بماند.

کافه‌ی ال کایوت (El Coyote)... نیز در فیلم روزی روزگاری در هالیوود استفاده شده که تغییرات مختصری در آن داده شده است. از آنجا که شارون تیت آخرین غذای خود را در اینجا خورده بود، تارانتینو این لوکیشن را برای فیلم‌برداری انتخاب و حتی از همان اتاقک غذاخوری استفاده ‌کرد. متأسفانه، دیدگاه بی‌تفاوت لس‌ آنجلس به تاریخ خود باعث نابودی بسیاری از لوکیشن‌های تارانتینو شده است.

علاقه‌مندان می‌توانند جلسه‌ی صبحانه در فیلم سگ‌های انباری را که توسط تارانتینو در سال ۱۹۹۲ ساخته شد، در کافی شاپ Pat and Lorraine's دوباره تجسم کنند. اگر هم دوست دارید انباری را که اکثر اتفاقات این فیلم در آن رخ داده است، ببینید باید به هایلند پارک در خیابان نورث فیگوئروا بروید، هرچند که فقط با یک پارکینگ خودرو مواجه خواهید شد.

تور فیلم داستان عامه‌پسند (پالپ فیکشن) محصول سال ۱۹۹۴، به کارگردانی کوئنتین تارانتینو، با اینکه جذاب به نظر می‌رسد، اما چیز چندان جالبی برای دیدن ندارد. هاثورن گریل در بلوار هاثورن،‌ همان جایی است که جولز وینفلد (با بازی ساموئل ال جکسون) و وینسنت وگا (با بازی جان تراولتا) درگیر یک سرقت مسلحانه می‌شوند، این محل اکنون فروشگاه قطعات خودرو است؛ متل ریور گلن در بلوار لاس فلیز، جایی که بوچ کولیج (با بازی بروس ویلیس) در آن مخفی شده بود، یک ساختمان تجاری است و حتی تئاتر ریموند در پاسادنا که مسابقه‌ی بوکس او در آن اتفاق می‌افتد،‌ به آپارتمان مسکونی تبدیل شده است. رستوران Jack Rabbit Slim’s، محل رقص وینسنت و میا (با بازی اوما تورمن) نیز وجود خارجی ندارد و فضای خارجی آن یک باشگاه بولینگ در خیابان فلوور گندیل بود و فضای داخلی آن نیز ساخته شده بود. خانه‌ی میا، ‌یک اقامتگاه خصوصی در بورلی هیلز است که از درون جاده قابل رؤیت نیست. اگر نمی‌ترسید، می‌توانید از مغازه‌ی پاون شاپ (یک نوع سمساری)، جایی که بوچ با یک فرد لنگ ملاقات می‌کند، دیدن کنید، کرون پاون شاپ در بلوار روسکو در کانوگا پارک قرار دارد.

فیلم جکی براون به نویسندگی و کارگردانی کوئنتین تارانتینو، محصول سال ۱۹۹۷ آمریکا است که در لس آنجلس فیلم‌برداری شده است. از لوکیشن‌های درخورتوجه فیلم می‌توان به مرکز مد دل آمو (Del Amo Fashion Center) در تورانس اشاره کرد، ملانیا (با بازی بریجیت فوندا) در این مرکز با لوئیس (با بازی رابرت دنیرو) همراه می‌شود. تارانتینو بعد از این فیلم، لوکیشن‌های خارج از کالیفرنیا را نیز برای فیلم‌برداری انتخاب کرده است.

فیلم اکشن و ترسناک ضد مرگ، تولید سال ۲۰۰۷، اکثراً در آستین تگزاس فیلم‌برداری شده است. ما در این فیلم، گروهی از دختران را می‌بینیم که در بار Guero’s Taco واقع در خیابان کنگره با یکدیگر ملاقات می‌کنند، سپس به رستوران Texas Chili Parlor در خیابان لاواکا می‌روند و در ادامه تا مزرعه‌ی جاسپر در شهر کوچک لولینگ، رانندگی‌ می‌کنند.

فیلم وسترن جانگوی زنجیرگسسته که در ۱۱ دسامبر ۲۰۱۲ اکران شد،‌ با اینکه ادعا می‌شود در تگزاس فیلم‌برداری شده؛ اما در واقع در تپه‌های نزدیک به منطقه‌ی مسکونی لون پاین کالیفرنیا ساخته شده است. صحنه‌ای که جنگو (با بازی جیمی فاکس) و دکتر شولتس (با بازی کریستف والتس) به‌سمت شهر حرکت می‌کنند، در استودیوی متعلق به مزرعه‌ی ملودی در نزدیکی سانتا کلاریتا لس آنجلس گرفته شده، همچنین این محل برای بسیاری از فیلم‌های کلاسیک‌ جان وین و همچنین صحنه‌های وسترن فیلم روزی روزگاری نیز استفاده شده است؛ از اینجای فیلم به بعد در غرب وحشی واقعی یا وایومینگ فیلم‌برداری شده است، تا صحنه‌های مزرعه که در لوئیزیانا اتفاق می‌افتد (وایومینگ ایالتی در مناطق کوهستانی آمریکا است که تصور می‌شد صحنه‌های فیلم هشت نفرت‌انگیز محصول ۲۰۱۵ در آنجا گرفته شده، اما در واقع فیلم‌برداری اکثر بخش‌های این فیلم در نزدیکی تلیوراید کلرادو انجام شد). صحنه‌ی عمارت‌های مالک برده‌ها در مزرعه‌ی همیشه سبز (Evergreen Plantation) در شهر ادگارد، نزدیکی نیواورلئان گرفته شده است؛ عمارت بیگ ددی (با بازی دان جانسون) واقعی بود، اما عمارت کلوین کندی (با بازی لئوناردو دی‌کاپریو) برای این فیلم ساخته شد.

فیلم ماجراجویانه‌تر حرام‌زاده‌های لعنتی در سال ۲۰۰۹،‌ در اروپا فیلم‌برداری شده است. تارانتینو علاوه‌بر استودیوی بابلسبرگ در پوتسدام آلمان، از لوکیشن‌های این کشور نیز استفاده کرد. شهرهای آلمان به‌خصوص شهر گرلیتز برای نشان‌دادن کشور فرانسه به‌کار رفته‌اند، این شهر همچنین در فیلم هتل بزرگ بوداپست (۲۰۱۴) اثر وس اندرسن به‌عنوان یک شهر خیالی در اروپای میانه استفاده شده است. تارانتینو برای مخفیگاه حرام‌زاده‌ها از قلعه‌ی Fort Hahneberg، درست در بیرون برلین، استفاده کرده که یک اردوگاه نظامی بوده و به دلیل موقعیتش بین آلمان شرقی و غربی، در طول جنگ سرد آسیبی ندیده است.

بیل را بکش ۱ و ۲، بهترین فیلم‌های تارانتینو هستند که برای ساخت‌شان به خارج از آمریکا سفر کرده است. او به‌دلیل احترامی که به هنرهای رزمی قائل بود، عازم چین، سرزمین مهد این هنر شد و برای صحنه‌هایی نظیر سالن سوشی و House of Blue Leaves در فیلم اول و معبد بزرگ (Gao Miao) در ژانگوی متعلق به دودمان مینگ که برای صحنه‌های آموزش در فیلم دوم استفاده شده، به فیلم‌برداری در استودیوی فیلم پکن مشغول شد. در این فیلم همچنین براید (با بازی اوما تورمن) را روی موتور زردرنگی می‌بینیم که اورن (با بازی لوسی لیو) را روی پل رنگین‌کمان توکیو، یکی از جاهای دیدنی توکیو، تعقیب می‌کند.