با آداب و رسوم مردم برزیل آشنا شوید

برزیل کشوری چندملیتی است و سرخ‌پوستان، سیاه‌پوستان آفریقایی‌تبار و سفیدپوستان اروپایی‌تبار، سه نژاد عمده این کشور را تشکیل می‌دهند (در واقع ۵۵ درصد جمعیت برزیل را سفیدپوست‌ها تشکیل داده و سیاه‌پوست‌ها تنها ۶ درصد از جمعیت کل را به خود اختصاص داده‌اند؛ بقیه جمعیت این کشور‌ را بومی‌های آمریکای جنوبی یا نژادهای ترکیبی تشکیل می‌دهند)، هرچند بعدها مهاجرانی از شرق آسیا و خاورمیانه هم به این کشور مهاجرت کردند. بدین ترتیب اختلاف نژادي و تفاوت هویتی از ویژگی‌های جامعه امروز برزیل است.

زبان یکی از قوی‌ترین عناصر وحدت ملی برزیل به شمار می‌رود زیرا تقریبا ۱۰۰ درصد مردم این کشور به زبان پرتغالی تکلم می‌کنند. فقط تعدادی از اعضای گروه‌های سرخپوست‌ آمریکایی و مهاجران (به‌خصوص از ژاپن و کره جنوبی) هستند که هنوز به زبان پرتغالی مسلط نیستند. همان طور که زبان انگلیسی مردم آمریکا با بریتانیا تفاوت دارد،‌ تفاوت بین زبان پرتغالی مردم برزیل و کشور پرتغال نیز ملموس است. در مراکز تجاری و گردشگری تا حدودی از زبان‌های انگلیسی و کمی هم اسپانیایی استفاده می‌شود.

سیاست مذهبی حکومت در برزیل، مبتنی بر آزادی کلیه مذاهب است. با این وجود کلیسا بر زندگی سیاسی، اجتماعی و فرهنگی مردم نفوذی غیرقابل‌انکار دارد. سایر اقلیت‌ها، به‌ویژه اقلیت رو به ازدیاد پروتستان نیز، پایگاه‌های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی خاص خود را در این کشور دارند. ۸۰ درصد مردم پیرو کلیسای کاتولیک رومی، ۱۵ درصد به پروتستان‌، ۵ درصد بودایی، یهودی، ‌شینتو، ‌مسلمان و... هستند.

برزیل از یک زنجیره‌ی تاریخی غنی از سنت‌های قومی، موسیقی، رقص، هنر و ادبیات برخوردار است که از ترکیب متنوع فرهنگ‌های متعدد در طول قرن‌ها به وجود آمده است. برزیلی‌ها را به خاطر عشق به رقص (به‌خصوص سامبا و بوسا نوا) و موسیقی می‌شناسند که با جشنواره‌های مختلف در طول سال کرد پیدا می‌کند. فرهنگ‌های محلی در سراسر کشور جشن گرفته می‌شود و گروه‌های قومی مختلف به‌شدت به آن‌ها پایبند هستند. جالب است بدانید این کشور محل شکوفایی بسیاری از نوازندگان کلاسیک و جاز و همچنین رقص لاتین بوده است.

اگرچه رتبه شادی مردم برزیل در مقایسه با کشورهای اسکاندیناوی و استرالیا پایین‌تر است، ولی با توجه به شرایط زندگی و سطح رفاه در این کشور،‌ می‌توان از قرار گرفتن این کشور در بین شادترین کشورهای جهان ابراز تعجب کرد. در واقع برزیلی‌ها به خاطر مراسم و کارناوال‌هایشان شهرت جهانی دارند؛ فستیوال‌های سالانه بی‌شمار در این کشور وجود دارد. مردم این کشور تمام موقعیت‌های ممکن مثل فصل برداشت محصول تا موسوم بارش باران را به فرصتی برای با هم بودن و نمایش هنرهای مختلف تبدیل کرده‌اند.

برزیلی‌ها معتقدند در نهایت می‌توان راهی برای انجام هر کاری پیدا کرد و همیشه راه میان‌بری برای رسیدن به آنچه دنبالش هستید، وجود دارد. در واقع اصطلاح برزیلی «JEITINHO» به‌معنای «راهی پیدا کن» است را می‌توان به وضوح در فرهنگ برزیلی‌ها مشاهده کرد.

ورزش یکی از مهم‌ترین بخش های زندگی در برزیل است. در حقیقت این کشور در صنعت تناسب اندام یکی از پیشگامان جهان به شمار می‌رود. حتی بیرون از باشگاه‌ها، ورزش‌های همگانی مثل فوتبال، والیبال، ورزش آکروباتیک و بومی کاپوئرا، ورزش رزمی و دفاعی جوجیتسو یا حتی چوگان، کشور برزیل را تبدیل به یکی از کشورهای پیشتاز در بحث تناسب اندام کرده است. جالب است بدانید که برزیلی‌ها به‌طرز چشمگیری پایین‌ترین میانگین وزن در جهان را دارند.

برزیلی‌ها به‌عنوان مردمی شناخته می‌شوند که خیلی راحت احوالپرسی می‌کنند، به عبارتی برخلاف اروپایی‌ها خیلی صمیمی هستند و در هنگام ملاقات با یکدیگر دست داده و مستقیم در چشم هم نگاه می‌کنند. زنان اما در هنگام ملاقات یکدیگر را می‌بوسند و این کار را ابتدا از گونه چپ شروع می‌کنند. بغل کردن و با کف دست به پشت طرف مقابل به‌آرامی ضربه زدن جزو آداب رایج احوالپرسی در میان دوستان به حساب می‌آید. برای افرادی که فضای شخصی خود را مهم می‌دانند و عادت دارند تا فاصله را در حین احوالپرسی و دست دادن رعایت کنند، این عادت شاید کمی آزار‌دهنده باشد.

در برزیل از غریبه‌ها گرفته تا دوستان صمیمی ممکن است در حین صحبت کردن نسبت به یکدیگر خیلی نزدیک‌تر بایستند، این نوع از رفتار هم می‌تواند برای برخی از گردشگر‌ها ناراحت‌کننده باشد. در این کشور شاید افراد، دست‌های یکدیگر را در حین دست دادن و احوالپرسی برای مدت طولانی‌تری نگه دارند که اتفاقا نشان از صمیمیت و دوستی بیشتر دارد.

در برزیل پس از نام‌ افراد، برای نشان دادن حس مهربانی و دوستی یا ناراحتی یا حتی بدون هیچ دلیل خاصی از پسوند inho- برای مردان و -inha برای زنان استفاده می‌کنند. پس تعجب نکنید که در برزیل نام شما را با این پسوندها به‌کار ببرند.

وقتی به خانه یک برزیلی دعوت شدید برای صاحبخانه، گل یا یک هدیه کوچک ببرید. در چنین مواقعی گل ارکیده انتخاب خوبی محسوب می‌شود به شرطی که رنگ ارکیده‌ها بنفش نباشد. در واقع نباید رنگ هدیه‌تان به هیچ عنوان بنفش یا سیاه باشد، چراکه این دو رنگ در برزیل نماد سوگواری و ماتم هستند. اگر همان شب برای صاحبخانه هدیه‌ای نبردید، می‌توانید روز بعد به نشانه قدردانی برای او گل بفرستید.

در برزیل غذاهایی که با دست خورده می‌شود مثل ساندویچ‌ها، همبرگرها، پیتزاها و مرغ سوخاری به‌طور باور نکردنی و زیادی خورده می‌شوند، ولی یک عادت عجیب برای خوردن این غذاها وجود دارد. حتی در صورتی که دست‌های خود را شسته باشید، نباید غذای خود را با دست بردارید. به عبارتی باید این‌طور غذاها را با استفاده از دستمال برداشت و اگر این کار برای شما سخت باشد، ممکن است مجبور شوید از چنگال و چاقو برای خوردن یک تکه پیتزا استفاده کنید. به خاطر داشته باشید که دست‌زدن مستقیم به غذا، حتی غذاهایی مثل پیتزا و همبرگر که در همه جای دنیا با دست خالی خورده می‌شوند، در کشور برزیل گستاخی تلقی می‌شود.

هنگام میل کردن غذا حتما دست خود را طوری روی میز بگذارید که آرنج‌تان روی میز نباشد. اصلا نباید غذا و به‌خصوص میوه را با دست میل کنید، بلکه باید حتی میوه را با چاقو برش دهید و بعد میل کنید. مهمان افتخاری در بالای میز غذا و میزبان در کنار او می‌نشیند. در صورتی که به یک رستوران دعوت شدید،‌ باید بدانید که شخصی که شما را دعوت کرده است،‌ پول غذا را می‌پردازد،‌ هرچند حتما به او تعارف کنید.