اگر فشار هوای داخل کابین هواپیما کاهش یابد، چه اتفاقی می‌افتد؟

به این دلیل که فکر می‌کنند هر لحظه ممکن است نیاز به کمک‌های تنفسی داشته باشند؛ اما با بیان این گزارش کوتاه می‌خواهیم به‌دلیل این خبر مهم برسیم که چرا زمانی که خلبان‌های پروازهای داخلی هند فراموش کردند فشار داخل هواپیما را تنظیم کنند، باعث خونریزی بینی مسافران و آسیب دیدن گوش‌هایشان شد. در این شرایط ماسک‌ها به‌طور خودکار از محل خود جدا شدند.

بنابراین، در چه شرایطی و چه مواقعی، مسافران باید طبق نصایح مهماندار، ماسک را روی صورت بگذارند، بند آن را محکم کنند و به‌آرامی نفس بکشند؟

هوای کابین هواپیماها را با استفاده از هوای خنک و فیلترشده‌ای که از موتور دمیده می‌شود، تنظیم می‌کنند و فشار هوای داخل کابین را معادل فشار هوای ۲,۴۳۸ متری از سطح زمین نگه می‌دارند. تکنولوژی جدید بوئینگ دریم‌لاینر، فشار هوا را تا ارتفاع ۱,۸۲۸ متری کاهش می‌دهد و فضای داخل هواپیما را دلپذیرتر می‌کند.

هوای خشک داخل کابین باعث می‌شود مسافران کمی احساس دهیدراته بودن کنند؛ اما می‌توانند به‌راحتی و بدون کمک، نفس بکشند و کارهایی که دوست دارند را انجام دهند (مثل تماشای فیلم، نوشیدن آب‌میوه یا مطالعه).

اما زمانی که فشار هوای داخل کابین از بین برود، همه چیز تغییر می‌کند. این اتفاق دلایل متعددی دارد. مشکلات تکنیکی در سیستم تنظیم فشار می‌تواند یکی از دلایل باشد. اما وجود ترک روی پنجره‌ها یا بدنه هواپیما، درست نبستن درها، شکاف و درز در هواپیما به‌دلیل انفجار، می‌توانند باعث هدر رفتن هوای کابین شوند و دلایلی دیگر برای این مشکل باشند.

این نشتی‌های کوچک به‌آرامی باعث از بین رفتن فشار هوا می‌شوند. در این شرایط، خلبان وقت کافی برای کاهش اضطراری ارتفاع، بین ۲,۴۳۸ تا ۳,۰۴۷ متری، را دارد. درست است که این کار پر از تکان‌های بسیار است؛ اما کشنده نیست.

در سال ۲۰۰۷، ایرباس یک یادداشتی با عنوان «هشدارهای مربوط به تداخل در فشار هوای کابین» را منتشر کرد که در آن گفته شده بود، اگر مسافران در ارتفاع ۱۲,۱۹۲ متری، با کمبود اکسیژن مواجه شوند، ۱۸ ثانیه هشیاری خود را می‌توانند حفظ کنند. زمانی که خطر هیپوکسی یا همان بی‌اکسیژنی افزایش می‌یابد، مسافران ابتدا متوجه نمی‌شوند تا اینکه دیگر قادر به نفس کشیدن نیستند و از حال می‌روند.

• علائم کاهش فشار کابین عبارت‌اند از: یک صدای مهیب که در اثر برخورد هوای درون و بیرون هواپیما رخ می‌دهد؛ معلق شدن ذرات در هوا و اشیایی که در نزدیکی شکاف باشند، به بیرون رانده می‌شوند.
• همچنین در یادداشت، تاکید بسیاری بر توجه به علائم کم‌اکسیژنی شده است. این علائم شامل حالت تهوع، سردرد و سرخوش شدن هستند.

یادداشت اضافه می‌کند:

در کابینی که این اتفاق افتاد، یکی از مهماندارها از پرت شدن از هواپیما جان سالم بدر برد، زیرا یکی از مسافران زانوهای او را گرفته بود.

اتفاق مشابهی را باز هم امسال شاهد بودیم که در آن خانمی از پنجره پرت شد. اداره هوانوردی شهری (CAA) بیان می‌کند که ایرلاین‌ها روند بسیار مشخصی برای این شرایط دارند که کادر پرواز به‌طور کامل از آ‌ن‌ها آگاه هستند.

آیا ماسک زدن واقعا برای امنیت است، یا صرفا برای آرام کردن مسافران هنگام سقوط؟ اگر همچنان به‌دنبال پاسخ می‌شد، دیالوگ برد پیت در فیلم باشگاه مبارزه (Fight Club) را به‌خاطر بیاورید:

می‌دانی چرا در هواپیما ماسک اکسیژن می‌زنند؟ اکسیژن آدم را شنگول می‌کند. در یک شرایط فوق‌العاده اورژانسی و وحشتناک، با ترس نفس می‌کشی. ناگهان رام و سرخوش می‌شوی. سرنوشتت را می‌پذیری. (در حالی که به دستورالعمل اضطراری هواپیما اشاره می‌کند) همه‌اش اینجا است. فرود اضطراری روی آب- ۹۶۵ کیلومتر در ساعت. صورت‌های بی‌احساس، مانند گاوهای هندو.

خب باید به آن دسته که این‌طور فکر می‌کنند بگوییم متاسفیم. ماسک اکسیژن واقعا برای امنیت شما است.

پاتریک اسمیت، خلبان، می‌گوید:

مرگ‌ومیر یا سقوط در اثر مشکلات فشار هوا به‌ندرت رخ می‌دهند؛ حتی اگر یک تغییر فشار هوای سریع و ناگهانی، در اثر به‌وجود آمدن یک سوراخ، اتفاق بیفتد. اگر فشار هوای داخل کابین از یک سطح مشخص پایین‌تر برود، ماسک‌ها از سقف رها می‌شوند و افراد را در موقعیتی که به آن «جنگل لاستیکی» می‌گویند، قرار می‌دهد. اگر با چنین شرایطی مواجه شدید، ماسک را به‌صورت بزنید و خیلی راحت نفس بکشید. هواپیما خیلی سریع به ارتفاع امن می‌رسد و مسافران میزان اکسیژن کافی برای آن مدت را در اختیار دارند.

چند دقیقه. این مدت می‌تواند کمتر از حد انتظار شما باشد. بنابراین کاهش ارتفاع خیلی سریع انجام می‌گیرد. اسمیت می‌گوید:

در آن جلو، خلبان‌ها ماسک‌هایشان را می‌زنند و خیلی سریع ارتفاع خود را به زیر ۳,۰۴۸ متر می‌رسانند. اگر احساس کردید که این کاهش ارتفاع به‌طور خطرناکی سریع است، به این معنی نیست که هواپیما در حال سقوط است؛ بلکه تنها به این خاطر است که خلبان‌ها دارند آن‌ کاری را می‌کنند که موظف‌اند.

اما اگر بر فراز هیمالیا بودید و نمی‌توانستید تا ارتفاع کمتر از ۳,۰۴۸ متر پایین بیایید چه؟ اسمیت می‌گوید:

خلبان‌ها از مسیرهای از پیش‌ تعیین‌شده برای چنین مواقعی استفاده می‌کنند که به آن‌ها اجازه فرود تدریجی را می‌دهد. حتی بالای قله هیمالیا، همیشه فرصت رسیدن به ارتفاع امن، پیش از اتمام اکسیژن، وجود دارد.

در واقع، تخمین اسمیت از «چند دقیقه» بیش از حد محافظه‌کارانه است. منابع دیگر ۱۲ تا ۱۵ دقیقه را برای اکسیژن موجود، اعلام کرده‌اند.

بنابراین، خیال‌تان راحت باشد.

با وجود اینکه CAA نمی‌تواند تعداد دقیق مصدومان را اعلام کند و اینکه در دو دهه گذشته این اتفاق با پیامدهای وحشتناک رخ داده است، اما به‌طور معمول گزارش‌های آسیب در وقوع چنین شرایطی بسیار کم است.

در سال ۲۰۰۵، هواپیمایی از قبرس به آتن، پس از کاهش فشار هوای درون کابین، با یک کوه برخورد کرد. در این حادثه ۱۱۵ نفر مسافر و ۶ خدمه جان خود را از دست دادند. در تحقیقات رسمی معلوم شد که سیستم تنظیم فشار هوا را روی حالت دستی رها کرده بودند که باعث کاهش فشار کابین و بی‌هوش شدن خلبان شده بود. ذخیره اکسیژن برای مسافران بعد از ۱۵ دقیقه تمام می‌شود و وقتی که هواپیما در حالت اتوپایلت است، سوخت تمام می‌کند و در ۳۳ کیلومتری فرودگاه آتن با کوه برخورد می‌کند.

در موردی دیگر، پاین استوارت (Payne Stewart)، ستاره درخشان گلف، همراه با پنج نفر دیگر، در تاریخ ۲۵ اکتبر ۱۹۹۹، در هواپیمایی که از اورلندو به دالاس می‌رفت، در اثر سقوط هواپیما کشته شد. طبق گزارش‌ها رسمی، نتوانستند علت اصلی سقوط را تشخیص دهند، اما علت آن را کاهش فشار درون کابین و عدم موفقیت در استفاده از ماسک اکسیژن اعلام کردند که باعث بی‌هوشی خلبان‌ها شده بود.

اتفاقات بدون کشته و زخمی هم اعلام شده‌اند. اوایل امسال، در ژوئیه، بیش از ۳۰ مسافر هواپیمای رایان‌ ایر (Rynair) پس از رسیدن به ارتفاع ۱۰,۹۷۲ متری، دچار کاهش فشار هوا شدند و برخی گوش‌هایشان خونریزی کرد. هواپیما پس از هفت دقیقه به ارتفاع امن ۷,۹۲۴ متری رسید و همه مسافران درمان شدند. در ژوئیه، هواپیمای چین ایر (Air China) احتمالا در اثر کاهش فشار هوای داخل کابین، در عرض ۱۰ دقیقه خود را به ارتفاع ۷,۶۲۰ متری رساند. با این وجود، هواپیما دوباره اوج گرفت و به مقصد رفت.

در سال ۲۰۱۶ در هواپیمای کره‌ای، باز ماندن درب هواپیما (باز ماندن نه به این معنا که کاملا بسته نشده باشد، بلکه خوب چفت نشده بود)، باعث شده بود مسافران کمی احساس کمبود اکسیژن کنند و علائمی چون سردرد، حالت تهوع و گوش‌درد به آن‌ها دست دهد.

پس واضح است که توضیحاتی که درباره سلامت و امنیت پیش از پرواز به مسافران داده می‌شود، دلیلی دارد. اگر جنگل لاستیکی ظاهر شد باید ماسک‌های اکسیژن خود را بزنید. ماسک را محکم کنید و به‌صورت طبیعی نفس بکشید و لطفا: سلفی نگیرید.

برای خرید بلیط هواپیما داخلی یا خارجی همیشه می‌توانید از طریق موتور جستجوی پرواز کجارو، بلیط ارزان هواپیما به مقصد مورد نظر خود را یافته و از فروشنده‌های معتبر خریداری کنید.