با بدترین کشورها برای کودکان کار آشنا شوید (قسمت دوم)

مطالعه قسمت اول

در ادامه‌ی مقاله‌ی «بدترین کشورها برای کودکان کار»، به معرفی کشورهای باقی‌مانده از این فهرست خواهیم پرداخت.

بر اساس گزارشی که از وزرات کار آمریکا منتشر شده، حدودا ۱۳ درصد از کودکان پاکستانی بین ۱۰ الی ۱۴ سال، جزو کودکان کار این کشور محسوب می‌شوند. تعداد آنان در حدود ۲٫۴۴۹٫۴۸۰ نفر برآورد شده است. ۷۶ درصد از این کودکان در بخش‌های کشاورزی مانند کار در مزارع کشت محصول و نیز ماهیگیری و پرورش میگو مشغول به فعالیت هستند. تعداد کثیری از کودکان کار پاکستان نیز در رستوران‌ها، دکه‌های چای‌فروشی، مشاغل مربوط به حمل و نقل و جمع‌آوری ضایعات کار می‌کنند.

طبق گفته‌ی سازمان بین‌المللی کار، عامل اصلی وجود پدیده‌ی کودکان کار در پاکستان، فقر است. از آنجایی که ۱۷٫۲ درصد از جمعیت پاکستان زیر خط فقر زندگی می‌کنند، خانواده‌ها برای امرار معاش مجبور هستند کودکان خود را وارد بازار کار کنند.

کودکان افغانی بخش عظیمی از نیروی کار افغانستان را تشکیل می‌دهند. این کودکان عمدتا در صنایع تولید آجر کار می‌کنند و برخی نیز در جنگ‌های مسلحانه شرکت می‌کنند. از دیگر فعالیت‌های کودکان کار افغانستان می‌توان به کشاورزی، کار در معدن، قالی‌باقی، کارهای خیابانی، جمع‌آوری ضایعات و غیره اشاره کرد.

طبق اطلاعاتی که از وزارت کار آمریکا منتشر شده، تنها ۴۱٫۸ درصد از کودکان بین ۵ تا ۱۴ سال افغانی به مدرسه می‌روند. متأسفانه سوء استفاده‌های جنسی از کودکان پسر در افغانستان بسیار رایج است. همچنین قاچاق کودکان پسر و دختر در این کشور در سطوح داخلی و بین‌المللی انجام می‌شود.

کودکان بسیاری در سودان جنوبی تحت شرایط سخت و طاقت‌فرسا مشغول به کار هستند. ۴۵٫۶ درصد از کودکان بین ۱۰ تا ۱۴ سال سودانی جزو جمعیت کودکان کار این کشور محسوب می‌شوند. تنها ۳۱٫۵ درصد از کودکان ۶ الی ۱۴ سال اهل سودان به مدرسه می‌روند.

تقریبا ۶۰٫۲ درصد از کودکان کار سودانی در بخش‌های کشاورزی، ۳۸٫۲ درصد در بخش خدمات و درصد اندکی نیز در بخش‌های صنعتی مشغول کار هستند.

بالا بودن میزان فقر، کمبود غذا و خشونت‌های بی‌امان جنگ‌های داخلی برخی از عوامل ورود کودکان سودانی به بازار کار است. همچنین شرکت کودکان اهل سودان در جنگ‌های مختلف نیز امری معمول و رایج است.

یک و نیم میلیون کودک مدرسه‌ای بین ۱۰ الی ۱۷ سال اهل میانمار مجبور به کار کردن هستند. بخش اعظم این کودکان در بخش کشاورزی مشغول به کار هستند که البته تعدادی نیز در بخش‌های ساخت و ساز و صنایع کوچک فعالیت می‌کنند. فقر از جمله دلایل اصلی روی آوردن کودکان میانماری به بازار کار است. این کودکان همچنین برای امرار معاش خانواده‌های خود و نیز کسب درآمد مجبور به کار کردن در شرایط سخت هستند.

کودکانی که در جمهوری دموکراتیک کنگو زندگی می‌کنند، عمدتا مجبور به کار در معادن طلا، ولفرامیت (نوعی سنگ معدنی) و کولتان (نوعی سنگ معدنی) و نیز شرکت در جنگ‌های منطقه‌ای هستند.

حدودا ۳٫۳۲۷٫۸۰۶ کودک در این کشور وجود دارند که مجبور به کار در بخش‌های مختلف کشاورزی، صنعتی و خدماتی هستند. این کودکان اغلب در مناطق شرقی کنگو از مدرسه رفتن محروم می‌شوند؛ آن دسته از کودکانی هم که به مدرسه می‌روند، به اجبار در جنگ‌ها و درگیری‌های مختلف شرکت می‌کنند. سوء استفاده‌های جنسی از کودکان نیز در این منطقه رایج است.

نبود کارت شناسایی معتبر و عدم وجود مدارک شهروندی، موجب می‌شود تا این کودکان چاره‌ای جز کار کردن در محیط‌های نامناسب نداشته باشند. از دیگر ظلم و ستم‌های موجود در کنگو می‌توان به برده گرفتن کودکان توسط گروهک‌های خارجی اشاره کرد.

۳۹٫۸ درصد از کودکان ۵ تا ۱۴ سال سومالیایی که برابر با ۱٫۰۱۲٫۸۶۳ نفر است، جزو کودکان کار این کشور محسوب می‌شوند. تنها نیمی از کودکان این رده‌ی سنی به مدرسه می‌روند. ماهیگیری، کار در مزارع کشاورزی و دامداری تنها بخشی از کارهایی است که کودکان کار سومالی مجبور به انجام آن‌ها هستند.

صاحبان صنایع ساخت و ساز و معدن‌داری نیز در این کشور از کودکان به عنوان بخشی از نیروی کار خود استفاده می‌کنند. کودکان همچنین به تکدی‌گری، دستفروشی و انجام کارهای مشابه در خیابان‌های سومالی مشغول هستند. برخی از این کودکان در جنگ‌های مسلحانه و فعالیت‌های غیرقانونی ضددولتی نیز شرکت دارند. سوء استفاده‌های جنسی و قاچاق انسان نیز از جمله موارد رایج در سومالی است.

نرخ بالای فقر در این کشور، خانواده‌ها را مجبور می‌کند تا فرزندان خود را وارد عرصه‌ی کار در شرایط نامناسب کنند. از آنجایی که ناامنی اجتماعی، اقتصادی و سیاسی در سومالی بسیار بالا است، سیستم آموزشی این کشور به شدت ضعیف است.

اریتره بدترین کشور جهان به لحاظ به‌کارگیری کودکان است.

اگرچه قوانینی بر علیه به‌کارگیری کودکان در اریتره وجود دارد اما نحوه‌ی به‌کار بستن این قوانین بسیار ضعیف است؛ به همین دلیل کودکان زیادی در این کشور به اجبار وارد بازار کار شده و شدیدا مورد بهره‌کشی قرار می‌گیرند. آزار و اذیت‌های جنسی کودکان نیز از دیگر مشکلات رایج در ایتره است.