بزرگ ترین قبرستان لاستیک اتومبیل در الصلیبیه، کویت
یک لاستیک معمولی اتومبیل، تا قبل از اینکه نیاز به تعویض داشته باشد، می‌تواند ۳۰ هزار کیلومتر مسافت را طی کند. لاستیک‌هایی که عمرشان به پایان می‌رسد، معمولا بازیافت می‌شوند اما در کویت، آنها را به یکی از بزرگترین زباله‌دان‌های روی زمین در الصلیبیه، ناحیه‌ای نزدیک شهر کویت (Kuwait City) می‌اندازند. هر ساله حفره‌های عظیمی در صحرا کنده و لاستیک‌های کهنه را در آن دفن می‌کنند. هم‌اکنون حدود ۷ میلیون حلقه لاستیک در آنجا وجود دارد. گستره‌ی این لاستیک‌ها به قدری پهناور است که از فضا نیز قابل مشاهده است.
مقاله‌ی مرتبط:
لاستیک‌ها هم از کویت و هم دیگر کشورها به اینجا می‌آیند. در حال حاضر، چهار شرکت مسئول دفع این لاستیک‌ها هستند که برای این کارشان دستمزد خوبی می‌گیرند.
تصویر ماهواره‌ای از قبرستان لاستیک در الصلیبیه‌ی کویت
نام لاستیک‌های فرسوده، در میان مشکل‌سازترین زباله‌های دورریز به چشم می‌خورد؛ چرا که به تعداد زیادی تولید می‌شوند، به لحاظ تجزیه‌شدن دوام زیادی دارند و علاوه بر این مواد بسیاری در ساخت آنها به کار گرفته شده که همگی برای محیط زیست زیان‌آورند. طی دهه ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۰، سالانه ۲۵۹ میلیون حلقه لاستیک دور ریخته می‌شد. در سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۱، ایالات‌متحده و کشورهای اتحادیه‌ی اروپا، ۵ میلیون تن لاستیکِ فرسوده را دور ریختند.
این ارقام بر حسب یک لاستیک برای هر نفر در نظر گرفته شده است. یک‌چهارم این لاستیک‌ها زیر خاک مدفون می‌شوند. باقی لاستیک‌ها بازیافت می‌شوند و یا به عنوان سوخت مورد استفاده قرار می‌گیرند و یا در نهایت در قالب لاستیک‌های دیگر تولید شده و به کشورهای اروپای شرقی، آفریقا و آمریکای لاتین صادر می‌شوند. مقامات ایالت فلوریدای آمریکا زمانی سعی در ایجاد جزیره‌نمای مصنوعی با لاستیک‌های دور ریخته شده داشتند. این پروژه به طرز وحشتناکی شکست خورد و از آن زمان تاکنون تبدیل به یک کابوس زیست‌محیطی شده و میلیون‌ها دلار هزینه برای اصلاحش نیاز است. موادی که از بازیافت صحیح لاستیک‌ها بدست می‌آید، در جاهای زیادی مانند زمین‌بازی بچه‌ها، زمین دویدن، قیر مصنوعی، سوخت کوره‌های پخت سیمان و آجر مورد استفاده، زیرفرشی، زمین‌های سوارکاری و ساخت کف خانه مورد استفاده قرار می‌گیرد.
همچنین می‌توان لاستیک‌ها را بازیافت کرده و در کنترل سیل از آنها استفاده کرد. اگر لاستیک‌های از رده خارج در شرایط خوبی باشند، می‌توانند دوباره ریخته‌گری شده و سپس در قالب لاستیک‌های روکش‌دار دوباره استفاده شوند. درصد زیادی از لاستیک‌های خراب، برای تهیه‌ی سوخت، سوزانده می‌شوند. ارزش گرمادهی که از سوزاندن لاستیک بدست می‌آید، از ذغال بیشتر است؛ این در حالی است که میزان گوگرد (سولفات) لاستیک نیز به همین میزان بوده که در نهایت، لاستیک‌ها را به جایگزینی بسیار مناسب برای ذغال تبدیل می‌کند.
به نظر، دفن این لاستیک‌ها آخرین گزینه‌ی شرکت‌هاست؛ زیرا فضای بسیار زیادی برای این کار نیاز است. همچنین لاستیک‌ها گازهای متان را در زیرِ زمین به دام می‌اندازند که خطرات بسیاری همچون انفجار و آتش‌سوزی در پی دارد. در واقع، آتش‌سوزی در محل دفن لاستیک‌ها، امری بسیار معمول و رایج است.
دیدگاه