جاذبه‌هایی از جهان که جایشان در لیست عجایب خالی است!
لیست اصلی عجایب هفت‌گانه جهان باستان در سال ۲۲۵ قبل از میلاد توسط شخص به نام «فیلو بیزانسی» (Philo of Byzantium)، مهندس و استاد مکانیک یونان باستان، ایجاد شد. از هفت سازه موجود در این لیست، فقط اهرام بزرگ جیزه توانسته است در برابر گذر زمان مقاومت کند. در سال ۲۰۰۷ میلادی، «بنیاد عجایب هفت‌گانه نوین» (New 7 Wonders Foundation) با رای‌گیری جهانی، فهرست «هفت شگفتی جدید جهان» و «هفت شگفتی طبیعی جدید جهان» را منتشر کرد. با‌وجود جذابیت فهرست‌های قبلی، جهان ما آن‌قدر پر از شگفتی است که نمی‌توان به همان موارد بسنده کرد. به‌همین‌خاطر مجموعه‌ای تازه از جاذبه‌هایی را معرفی کرده‌ایم که واقعا سزاوار عنوان «شگفتی» هستند.
صخره اولورو، استرالیا
«اولورو» (Uluru) که با نام «آیرز راک» (Ayers Rock) نیز شناخته می‌شود، صخره‌ای عظیم و مقدس برای بومیان است. این سازه طبیعی با ۳۴۸ متر ارتفاع و تغییر رنگ‌های خیره‌کننده‌اش در طول روز، یکی از منحصر‌به‌فردترین پدیده‌های زمین‌شناسی جهان به‌شمار می‌رود. وجود مواد معدنی آهن در این صخره باعث می‌شود که در طول روز تغییر رنگ دهد. این صخره در سپیده‌دم به رنگ قرمز ملایم متمایل به صورتی دیده می‌شود؛ با بالا آمدن خورشید، به قرمز شعله‌ور، سپس نارنجی طلایی روشن و در نهایت دوباره به رنگ قرمز تیره درمی‌آید. هنگام غروب نیز این صخره را به رنگ بنفش و آبی تیره خواهید دید. (islands.com)
غارهای الورا، هند
«غارهای الورا» (Ellora Caves) در شمال‌غرب شهر «اورنگ‌آباد» (Aurangabad) هند، مجموعه‌ای از ۳۴ معبد سنگ‌تراشی‌شده هستند که بین سال‌های ۲۰۰ پیش از میلاد تا ۱۰۰۰ میلادی ساخته شده‌اند. این مجموعه حدود دو کیلومتر طول دارد و شامل ۱۲ غار بودایی، ۱۷ غار هندو و پنج «غار جین» (Jain) می‌شود. مهم‌ترین آن‌ها، معبد «کایلاسا» (Kailasa) یا «غار شماره ۱۶» نام دارد. برای ساخت این معبد دل صخره‌ای عظیم را تنها با چکش و قلم تراشیده‌اند. این معبد ۳۰ متر ارتفاع، ۹۲ متر طول و ۵۳ متر عرض دارد و بزرگ‌ترین سازه یک‌تکه جهان به‌شمار می‌رود. حدود ۸۰ کیلومتر دورتر از الورا، مجموعه «غارهای آجانتا» (Ajanta Caves) قرار دارند؛ معابد بودایی باستانی که تحت حفاظت یونسکو هستند.
دشت نمکی سالار دی یونی، بولیوی
«سالار دی یونی» (Salar de Uyuni) بزرگ‌ترین دشت نمکی جهان محسوب می‌شود که در ارتفاع ۳,۶۵۰ متری از سطح دریا واقع شده است و حدود ۱۰,۰۰۰ کیلومتر مربع وسعت دارد. در فصل بارندگی، سطح این دشت مانند آینه‌ای طبیعی آسمان را بازتاب می‌دهد و منظره‌ای فراطبیعی پدید می‌آورد. فلامینگوهای صورتی در ماه‌های مرطوب در این منطقه زندگی می‌کنند و تضاد رنگی آن‌ها با آسمان، صحنه‌هایی خیره‌کننده می‌سازد. این منطقه همچنین محل زندگی جوامع بومی قدیمی است. هرچند در این منطقه مقدار زیادی لیتیوم وجود دارد، مردم بومی نفع چندانی از استخراج آن نمی‌برند و بیشتر با آسیب‌های محیط‌زیستی و بهره‌برداری ناعادلانه آن روبه‌رو هستند.
آکروپولیس، یونان
مجموعه تاریخی و مذهبی «آکروپولیس» (The Acropolis) در آتن، نماد تمدن یونان باستان و یکی از میراث‌های جهانی یونسکو به‌شمار می‌رود که بیش از ۲۵۰۰ سال قدمت دارد. ساخت آن در دوران دولتمردی به نام «پریکلس» (Pericles)، پایه‌گذار دموکراسی، آغاز شد و بعدها رومی‌ها نیز بخش‌های دیگری به آن اضافه کردند. مهم‌ترین بنای این اثر باستانی، معبد «پارتنون» (Parthenon) است که به‌عنوان نماد فلسفه، هنر و فرهنگ یونانی شناخته می‌شود. این مجموعه نشان می‌دهد که تمدن یونان باستان چه نقش مهمی در شکل‌گیری فرهنگ و اندیشه‌های دنیای غرب داشته است.
جزایر گالاپاگوس، اکوادور
«جزایر گالاپاگوس» (Galápagos Islands) یکی از خاص‌ترین زیست‌بوم‌های جهان هستند. بسیاری از گونه‌های جانوری و گیاهی جهان فقط در همین جزایر یافت می‌شوند که از جمله آن‌ها می‌توان به لاک‌پشت‌های غول‌پیکر، فک گالاپاگوس و ایگوانای دریایی اشاره کرد. «چارلز داروین» (Charles Darwin) با مطالعه این جزایر، نظریه تکامل خود را پایه‌ریزی کرد. گالاپاگوس علاوه‌بر ارزش علمی، دارای مناظری خیره‌کننده از سواحل بکر، آب‌های شفاف و سازه‌های آتشفشانی فعال نیز است. آتشفشان‌های آن هنوز هم گاهی فوران می‌کنند؛ به‌عنوان مثال در ۲۰۰۹ میلادی آتشفشانی در جزیره «فرناندینا» (Fernandina) فوران کرد. این جزایر ترکیبی از شگفتی‌های طبیعی، علمی و بصری هستند.
کاخ الحمرا، اسپانیا
«کاخ الحمرا» (The Alhambra) در «گرانادا» (Granada)، یکی از شاهکارهای معماری اسلامی و میراث جهانی یونسکو است که در قرن‌های ۱۳ و ۱۴ ساخته شد. این مجموعه شامل کاخ، قلعه، حیاط‌ها و باغ‌های سرسبز است که زیبایی معماری «موریش» (Moorish) را به‌خوبی نشان می‌دهد. الحمرا روی «تپه سبیکا» (Sabika Hill) قرار دارد و این تپه به‌لطف فواره‌ها و جوی‌های کوچکی که آب را از رودخانه «دارو» (Darro) می‌آورند، پر از طراوت و سرسبزی شده است. بخش‌هایی مانند «حمام‌های سلطنتی» از نمونه‌های نادر معماری اسلامی در اروپای قرون وسطی هستند. «باغ ژنرالیف» (Generalife) نیز به‌عنوان اقامتگاه تابستانی شاهان، با سادگی‌اش در کنار شکوه الحمرا جلوه‌ای ویژه دارد.
معبد آنگکور وات، کامبوج
«آنگکور وات» (Angkor Wat) بزرگ‌ترین معبد مذهبی جهان محسوب می‌شود که در قرن ۱۲ به‌دستور «شاه سوریاوارمان دوم» (King Suryavarman II) ساخته شد و نماد ملی کشور است. این معبد، با معماری باشکوه «خمر» (Khmer) و برج‌های معروفش، یکی از بهترین آثار حفاظت شده باستانی جنوب شرق آسیا به‌شمار می‌رود. مجموعه باستانی آنگکور حدود ۴۰۰ هکتار وسعت دارد و دیدن کامل آن دست‌کم دو روز زمان می‌برد. از بخش‌های مهم دیگر آن می‌توان به معبد «بایون» (Bayon) با صورتک‌های سنگی، معبد «پریاه خان» (Preah Khan) با دالان‌های پرنقش، و معبد «تا پروهم» (Ta Prohm) اشاره کرد که در این معبد درختانی تنومند رشد کرده‌اند. این مجموعه، میراث جهانی یونسکو است.
پارک ملی بنف، کانادا
«پارک ملی بنف» (Banff National Park) با چشم‌اندازهای کوهستانی، دریاچه‌های فیروزه‌ای و یخچال‌های طبیعی، از زیباترین پارک‌های آمریکای شمالی به‌شمار می‌رود. «کوه فوربز» (Mount Forbes) با ارتفاع ۳٬۶۱۰ متر بلندترین قله پارک به شمار می‌رود؛ اما در این مورد اختلاف نظر وجود دارد و برخی معتقد هستند که «کوه اسینیبوین» (Mount Assiniboine) ۶ متر بلندتر از کوه فوربز است. «یخچال آتاباسکا» (Athabasca Glacier) با حدود ۶٫۵ کیلومتر طول، مشهورترین یخچال پارک محسوب می‌شود و چشمه‌های آب گرم، مانند «بانف بالا» (Banff Upper Hot Springs)، از دیگر جاذبه‌های طبیعی منطقه هستند. این پارک همچنین زیستگاه گونه‌های متنوع جانوری و محل زندگی تاریخی ملت‌های بومی همچون «ناکودا» (Nakoda Nation)، «بلک‌فوت» (Blackfoot Nation) و «تسوتینا» (Tsuut’ina Nation) است.
منطقه کاپادوکیه، ترکیه
«منطقه کاپادوکیا» (Cappadocia) با چشم‌اندازهای فرازمینی خود مثل مناظر «دودکش‌های جن» (Fairy Chimneys) و دره‌های سنگی حاصل از میلیون‌ها سال فعالیت زمین‌ساختی و فرسایش، شهرت جهانی دارد. این منطقه میزبان بیش از ۲۰۰ شهر زیرزمینی است که «درین‌کویو» (Derinkuyu) و «کایماکلی» (Kaymakli) از معروف‌ترین آن‌ها هستند. سکونت زیرزمینی در این منطقه به دوران «هیتی‌ها» (Hittite) و در سال ۳۷۰ پیش از میلاد بازمی‌گردد. در قرن چهارم میلادی، مسیحیان برای فرار از آزارهای رومی‌ها در این مکان پناه گرفتند. بالن‌سواری، اقامتگاه‌ها، کافه‌ها و رستوران‌های درون صخره‌ها و مناظر منحصربه‌فرد، کاپادوکیه را به مقصدی فراموش‌نشدنی بدل کرده‌اند.
شهر باستانی باگان، میانمار
باگان شهری باستانی است که در دشتی به وسعت ۷۸ کیلومتر مربع، در کنار رود «ایراوادی» (Irrawaddy) قرار دارد و هزاران معبد و استوپا از دوران امپراتوری پاگان را در خود جای داده است. معبد «دهمایان‌جی» (Dhammayangyi)، بزرگ‌ترین بنای منطقه، به فرمان «پادشاه ناراتو» (King Narathu) ساخته شد تا کفاره گناهانش باشد. معابد شاخص دیگر شامل «آناندا» (Ananda) با تندیس‌های زرین بودا و «تاتبیین‌یو» (Thatbyinnyu) (بلندترین معبد) می‌شود. زلزله سال ۲۰۱۶ میلادی و مرمت‌های غیر‌اصولی دوران حکومت نظامی به این بناها آسیب زیادی وارد کرد. پرواز با بالن، دیدی بی‌نظیر از این میراث تاریخی فراهم می‌کند؛ اما به‌دلیل ناآرامی‌های سیاسی، سفر به میانمار نیازمند احتیاط و بررسی شرایط امنیتی خواهد بود.
به نظر شما جای چه جاذبه‌های دیگری در این فهرست خالی است؟ خوشحال می‌شویم نظرهای خود را با ما و همراهان کجارو به اشتراک بگذارید.
منبع عکس کاور: londonerinsydney.com؛ عکاس: نامشخص (غارهای الورا، هند)
