سفر در زمان؛ شهرهای معروف بریتانیا در ۱۰۰ سال پیش
زمانی واگن‌های برقی در خیابان‌های شلوغ بریتانیا به حرکت درمی‌آمدند؛ اسکله‌های ساحلی، جمعیت مسافران را جذب می‌کردند و کارخانه‌های کشتی‌سازی پر جنب‌وجوش، صنعت پر رونقی را رقم می‌زدند. تصاویر آرشیوی شگفت‌انگیزی از یک قرن پیش در بریتانیا گردآوری شده است که هر شهر را در دوران پس از پایان وحشت‌های جنگ جهانی اول و آغاز رونق اقتصادی دهه ۱۹۲۰ میلادی به تصویر می‌کشد.(loveexploring)
- لندن، انگلستان؛ قلب تپنده کشور
- لیورپول، انگلستان؛ نماد قدرت دریایی بریتانیا
- منچستر، انگلستان؛ شهر فوتبال‌دوست
- ابردین، اسکاتلند؛ مرکز مهم دریایی
- بلفاست، ایرلند شمالی؛ زادگاه تایتانیک
- برادفورد، انگلستان؛ پیشرو در تولید پارچه
- برایتون، انگلستان؛ مقصد محبوب ساحلی
- ادینبرو، اسکاتلند؛ پایتخت فرهنگی و سیاسی کشور
- گلاسگو، اسکاتلند؛ دومین شهر امپراتوری
- پورتسموث، انگلستان؛ پایگاه مهم نیروی دریایی
لندن، انگلستان؛ قلب تپنده کشور
در روز یادبود آتش بس جنگ جهانی اول در سال ۱۹۲۵، میدان «پیکادلی سرکس» (Piccadilly Circus) شهر لندن، برای دو دقیقه در سکوت فرو رفت تا یاد کشته‌شدگان جنگ جهانی اول گرامی داشته شود. لندن همچنان قلب سیاسی، فرهنگی و اقتصادی بریتانیا بود؛ شهری پرهیاهو که در میان خاطره‌های تلخ جنگ، انرژی تازه‌ای برای زندگی و حرکت جست‌وجو می‌کرد.
لیورپول، انگلستان؛ نماد قدرت دریایی بریتانیا
ساختمان‌های «لیور» (Liver Buildings) در ساحل شهر لیورپول، به عنوان نماد شاخص این بندر پر رفت و آمد در سال ۱۹۲۵ میلادی شناخته می‌شدند. ساختمان‌های «سه بانوی باشکوه» (Three Graces) نیز قدرت دریایی و بازرگانی شهر را به نمایش می‌گذاشتند؛ در حالی که الگوهای تجارت جهانی پس از جنگ، در حال تغییر بود. با وجود این دگرگونی‌ها، کشتی‌های مسافربری، باربری و جنب‌وجوش اسکله‌ها، همچنان لیورپول را دروازه مهمی به سوی جهان نگه می‌داشتند.
منچستر، انگلستان؛ شهر فوتبال‌دوست
نمایی هوایی از ورزشگاه «اولد ترافورد» (Old Trafford) در دهه ۱۹۲۰ میلادی، محبوبیت رو به رشد فوتبال در منچستر را به نمایش می‌گذاشت. صنعتی که زمانی پایه اصلی شهر بود، همچنان جریان داشت؛ اما اوقات فراغت و سرگرمی نیز جای پررنگ‌تری پیدا کرده بود. مسابقات تیم «منچستر یونایتد» جمعیت بزرگی را گرد هم می‌آورد و به شهری سخت‌کوش، شور و هیجان بیشتری می‌بخشید.
ابردین، اسکاتلند؛ مرکز مهم دریایی
در دهه ۱۹۲۰ میلادی، خیابان «یونیون» (Union Street) در «ابردین» (Aberdeen) با ساختمان‌های گرانیتی خود، منطقه‌ای پررفتوآمد و مملو از فروشگاه‌ها و واگن‌های برقی بود. اقتصاد «ابردین» بر پایه ماهیگیری، کشتی‌سازی و صنایع نساجی رونق داشت و بندر پر‌جنب‌‌و‌جوش آن، ارتباطی حیاتی با تجارت دریای شمال برقرار می‌کرد. سال‌ها پیش از آنکه نفت، چهره شهر را تغییر دهد، ابردین به عنوان یک مرکز مهم دریایی، شکوفا شده بود.
بلفاست، ایرلند شمالی؛ زادگاه تایتانیک
«بلفاست» (Belfast) در دهه ۱۹۲۵ میلادی با کارگاه‌های کشتی‌سازی، کارخانه‌های پارچه کتان و کارگاه‌های مهندسی، به یکی از غول‌های صنعتی جهان تبدیل شد. در حالی که کارگاه کشتی‌سازی «هارلند و ولف» (Harland & Wolff) نیز پس از ساختن «کشتی تایتانیک»، همچنان در جهان شهرت داشت. دوران میان دو جنگ جهانی برای بلفاست، همراه با رشد و تغییرات سیاسی بود؛ پس از تقسیم ایرلند در سال ۱۹۲۱ میلادی، این شهر به‌عنوان پایتخت تازه ایرلند شمالی جایگاه خود را پیدا کرد.
برادفورد، انگلستان؛ پیشرو در تولید پارچه
خیابان «بریج» (Bridge Street) در «برادفورد» (Bradford) در دهه ۱۹۲۰ میلادی، پر از واگن‌های برقی و خریدارانی بود که برای تهیه پارچه می‌آمدند. صنعت نساجی همچنان قلب تپنده و هویت این شهر به شمار می‌رفت. با وجود افزایش رقابت خارجی، همچنان «برادفورد»، یکی از سردمداران جهانی در تولید پارچه‌های پشمی به شمار می‌رفت. ساختمان‌های باشکوه شهری، بازتابی از ثروت و شکوهی بودند که در دوران رونق صنعت پشم در قرن نوزدهم شکل گرفت.
برایتون، انگلستان؛ مقصد محبوب ساحلی
در سال ۱۹۲۵ میلادی، ساحل برایتون مملو از گردشگران بود. توسعه خطوط ریلی، مسافران یک روزه و خانواده‌هایی که برای گذراندن آخر هفته‌ها به این شهر می‌آمدند را به ساحل می‌کشاند و صندلی‌های تاشو و کلبه‌های راه‌راه چوبی، تصویر نمادینی از آن دوران می‌ساختند. سال‌های میان دو جنگ جهانی، جایگاه «برایتون» را به عنوان یک مقصد ساحلی در دسترس برای عموم مردم تثبیت کرد؛ جایی که ظرافت معماری «دوران جرجی» (Georgian) با گردشگری انبوه در هم آمیخته بود.
ادینبرو، اسکاتلند؛ پایتخت فرهنگی و سیاسی کشور
خیابان «پرینسز» (Princes Street) در دهه ۱۹۲۰ میلادی با نمایی رو به شرق و به سوی «بنای یادبود اسکات» (Scott Monument) که دو سوی آن را فروشگاه‌ها و هتل‌های شیک فرا گرفته است، تصویر جذابی از «ادینبرو» در ۱۰۰ سال پیش ارائه می‌دهد. این شهر به عنوان پایتخت فرهنگی و سیاسی اسکاتلند، شکوفا بود و شبکه تراموا و خیابان‌های پررفتوآمد آن، شکوه تاریخی را با راحتی مدرن پیوند می‌دادند. همچنین، گردشگری، مدیریت شهری و آموزش، هویت این شهر پیشرو را تعریف می‌کردند.
گلاسگو، اسکاتلند؛ دومین شهر امپراتوری
در دهه ۱۹۲۰ میلادی، خیابان «بوکانان» (Buchanan Street) در شهر «گلاسکو» سرشار از جمعیت، ترامواها و شور زندگی بود. کشتی‌سازی، کارخانجات مهندسی و نساجی، اقتصاد این شهر را پر قدرت نگاه می‌داشتند و در کنار آن، تئاترها، فروشگاه‌های مجلل و بناهای با شکوه، جلوه خاصی به شهر می‌بخشیدند. با وجود چالش‌های پس از جنگ، «دومین شهر امپراتوری» بر کرانه «رود کلاید» (River Clyde)، انرژی و جایگاه خود را حفظ کرد.
پورتسموث، انگلستان؛ پایگاه مهم نیروی دریایی
اسکله «کلارنس» (Clarence Pier) شهر «پورتسموث» (Portsmouth) در دهه ۱۹۲۰ میلادی، جمعیت زیادی را برای سرگرمی و پیاده‌روی جذب می‌کرد. کارگاه کشتی‌سازی نیروی دریایی، همچنان مرکز هویت شهر باقی ماند؛ اما جاذبه‌های ساحلی، «پورتسموث» را به مقصدی برای گردشگران بدل ساخت. سنت دریایی و تفریحات ساحلی در این شهر، به شیوه‌ای خاص و بریتانیایی در هم آمیختند. این اسکله در جریان جنگ جهانی دوم، به طور کامل در بمباران‌ها نابود و سپس در سال ۱۹۶۱ میلادی، بازسازی و دوباره افتتاح شد.
به نظر شما کدام شهر بیشترین تغییر را نسبت به امروز داشته است؟ اگر می‌توانستید به یکی از این شهرها در گذشته سفر کنید، کدام را انتخاب می‌کردید؟ لطفا نگاه و نظر ارزشمند خود را با کجارو و همراهان آن نیز به اشتراک بگذارید.
عکس کاور: پل لندن و رودخانه تیمز؛ منبع عکس: English Heritage، نام عکاس: نامشخص
