۱۰ مکان تاریخی خاص ژاپن؛ سفر در زمان با معبد و قلعه!
ژاپن، سرزمینی که در آن سنت و مدرنیته به زیبایی در هم آمیخته‌اند، گنجینه‌ای بی‌بدیل از محوطه‌های تاریخی را در خود جای داده است. از معابد باشکوه گرفته تا قلعه‌های مستحکم و کاخ‌های امپراتوری، هر گوشه از این کشور داستانی تاثیرگذار را روایت می‌کند. این مکان‌ها نه‌تنها یادآور تاریخ پرفراز و نشیب امپراتوری‌ها هستند، بلکه پنجره‌ای رو به فرهنگ غنی، هنر بی‌نظیر و فلسفه‌های عمیق ژاپن باز می‌کنند. از جمله این محوطه‌های تاریخی می‌توان به معبد فوشیمی ایناری، قلعه اوساکا، معبد میجی، زیارتگاه‌ها و معابد نیکو و... اشاره کرد که در این مقاله به معرفی آن‌ها می‌پردازیم.
معبد فوشیمی ایناری، کیوتو
یکی از معروف‌ترین جاذبه‌های تاریخی ژاپن که به‌خاطر هزاران دروازه قرمز رنگش شهرت دارد، «معبد فوشیمی ایناری» (Fushimi Inari Shrine) در جنوب کیوتو است. دسترسی به این زیارتگاه شینتو از طریق حدودا ۱۰,۰۰۰ دروازه سنتی ژاپنی امکان دارد که شامل شبکه‌ای از مسیرهای پیاده‌روی در پشت ساختمان‌های اصلی هستند. این مسیرها به داخل جنگلی سرسبز در کوه مقدس ایناری منتهی می‌شوند. دروازه‌ها به‌شکل دو ردیف متراکم و موازی قرار دارند و از طرف افراد و شرکت‌ها اهدا شده‌اند که نام اهداکننده و تاریخ اهدا در پشت هر دروازه قابل‌مشاهده است.
فوشیمی ایناری که در سال ۷۱۱ میلادی ساخته شد، مهم‌ترین زیارتگاه در میان چندین هزار زیارتگاه اختصاص یافته به خدای ایناری به شمار می‌رود. روباه‌ها، پیام‌آوران ایناری شناخته می‌شوند و به همین دلیل دو مجسمه روباه در محوطه معبد وجود دارد.
اگرچه دلیل اصلی بسیاری از گردشگران خارجی برای بازدید از معبد فوشیمی ایناری، کاوش در مسیرهای کوهستانی آن است، ساختمان‌های معبد نیز دیدنی و جذاب هستند. در ورودی معبد، دروازه رومون قرار دارد و پشت آن، تالار اصلی معبد خودنمایی می‌کند. در اینجا از همه بازدیدکنندگان خواسته می‌شود تا با اهدای نذری کوچک، به خدای ایناری احترام بگذارند.
قلعه اوساکا، اوساکا
سازه‌های تاریخی ژاپن، دنیایی از شکوه و عظمت این سرزمین را با خود به دوش می‌کشند و چه بنایی بهتر از «قلعه اوساکا» (Osaka Castle) را می‌توان برای آشنایی با پیشینه این کشور پیشنهاد داد! این قلعه یا قصر اولین بار در سال ۱۵۸۳ میلادی ساخته شد که در زمان خود، بزرگ‌ترین قصر شهر بود. «تویوتومی هیده‌یوشی» (Toyotomi Hideyoshi)، از معروف‌ترین فرماندهان ژاپن، قصد داشت که قلعه مزبور به مرکز ژاپنی متحد و جدید تبدیل شود. چند سال پس از مرگ هیده‌یوشی، در سال ۱۶۱۵ به قلعه حمله و نابود شد. قلعه اوساکا در دهه ۱۶۲۰ میلادی مورد بازسازی گرفت.
بازسازی بتنی و آهنی برج قلعه در سال ۱۹۳۱ انجام شد. این قلعه در طول جنگ به‌طرز معجزه آسایی از حملات هوایی گسترده شهر جان سالم به در برد و تعمیرات اساسی در سال ۱۹۹۷ جلوه تازه‌ای به قلعه بخشید. اکنون فضای داخلی برج قلعه کاملا مدرن بوده و حتی دارای آسانسور برای دسترسی آسان‌تر است. در داخل این برج، موزه‌ای در مورد تاریخچه قلعه و تویوتومی هیده‌یوشی قرار دارد.
ساختمان اصلی قلعه اوساکا با دروازه‌ها، برج‌ها، دیوارهای سنگی باشکوه و خندق‌های عمیق احاطه شده است. باغی با ۶۰۰ درخت گیلاس و همین طور پارکی با حدود دو کیلومتر مربع وسعت، از دیگر بخش‌های قلعه هستند.
معبد میجی، توکیو
اگر در شهر شلوغ توکیو، به‌دنبال محلی سرسبز و آرام برای استراحت و تفریح هستید، «معبد میجی» (Meiji Shrine) را از دست ندهید. این معبد همراه با «پارک یویوگی» (Yoyogi Park) که در مجاورت آن قرار دارد، منطقه جنگلی بزرگی را در داخل این شهر پرجمعیت تشکیل می‌دهند که مسیرهای پیاده‌روی خوبی برای گشت‌وگذاری آرامش‌بخش به دور از آلودگی صوتی دارد. جالب اینکه حدود ۱۰۰,۰۰۰ درخت در جنگل معبد میجی وجود دارد که در زمان ساخت معبد کاشته شده و از مناطق مختلف سراسر کشور اهدا شده‌اند.
معبد میجی که در سال ۱۹۲۰ ساخته شد، به امپراتور میجی و همسرش اختصاص دارد که اولین امپراتور ژاپن مدرن بود. در طول دوره میجی، ژاپن برای پیوستن به قدرت‌های بزرگ جهان، خود را مدرن کرد. معبد میجی در طول جنگ جهانی دوم تخریب شد؛ اما خیلی زود مورد بازسازی قرار گرفت. ساختمان‌های اصلی معبد در میان جنگلی سرسبز قرار دارند که ضمن بازدید از آن‌ها می‌توان به اهدای نذری در تالار اصلی، خرید دعا یا نوشتن آرزوها مشغول شد. حضور در این معبد در آغاز سال نو، یکی از مهم‌ترین رویدادهای این جاذبه تاریخی برای مردم ژاپن به حساب می‌آید.
زیارتگاه‌ها و معابد نیکو، استان توچیگی
بازدید از مکان‌های مقدسی که ارزش تاریخی فراوانی دارند، می‌تواند حس کنجکاوی و عشق گردشگران به تاریخ را ارضا کند؛ پس چه جایی بهتر «زیارتگاه‌ها و معابد نیکو» (Shrines and Temples of Nikko) که در طول سال بازدیدکنندگان زیادی دارند و جزو میراث جهانی یونسکو هستند.
زیارتگاه‌ها و معابد نیکو به‌همراه محیط طبیعی اطرافشان، قرن‌ها است که به‌عنوان مکان‌هایی مقدس مورد احترام بوده‌اند. این مکان‌ها که شاهکارهای معماری و تزیینی زیادی را در خود جای داده‌اند، ارتباط عمیقی با تاریخ حکومت «شوگون‌های توکوگاوا» (Tokugawa Shoguns)، حکومتی ارباب‌رعیتی، دارند.
زیارتگاه‌ها و معابد نیکو متشکل از دو زیارتگاه به نام‌ها «زیارتگاه نیکو توشوگو» (Nikko Toshogu Shrine) و «زیارتگاه نیکو فوتاراسان» (Nikko Futaarasan Shrine) و معبد «رینوجی» (Rinnoji) است. این بناها روی دامنه‌های کوه نیکو ساخته شده‌اند که در دوره نارا (۷۱۰-۷۹۴ میلادی) به‌عنوان محلی برای عبادت مورد بازدید قرار می‌گرفتند. علاوه بر این، «توکوگاوا ایه‌یاسو» (Tokugawa Ieyasu)، بنیان‌گذار حکومت شوگون‌سالاری ادو، پس از مرگ در سال ۱۶۱۶ در زیارتگاه توشوگو به خاک سپرده شد. زیارتگاه مزبور، بیش از ۱۲ ساختمان دارد که در تزیین آن‌ها، تعداد زیادی حکاکی‌های چوبی و مقادیر زیادی ورق طلا استفاده شده است؛ روشی که در هیچ جای دیگری از ژاپن به چشم نمی‌خورد.
بناها و محوطه‌های تاریخی هیرایزومی، هیرایزومی
«بناها و محوطه‌های تاریخی هیرایزومی» (Historic Monuments and Sites of Hiraizumi) که در میراث جهانی یونسکو قرار دارند، شامل معابد، باغ‌ها و مکان‌های تاریخی می‌شوند که نمایانگر سرزمین پاک بودا هستند. سرزمین پاک بودا به محلی گفته می‌شود که بودایی‌ها پس از مرگ آرزوی تولد دوباره در آن مکان را دارند.
چهار معبد «چوسون‌جی» (Chuson-ji)، «موتسوجی» (Motsu-ji)، «کانجیزائو-این‌آتو» (Kanjizaio-in Ato) و «موریوکو-این‌آتو» (Muryoko-in Ato) از سازه‌های تاریخی منطقه هیرایزومی هستند. یک باغ در هر یک از این معابد وجود دارد که به وضوح اهمیت گسترش بودیسم و پرستش طبیعت را نشان می‌دهند. «کوه کینکیسان» (Mount Kinkeisan) یکی دیگر از مکان‌های دیدنی هیرایزومی است. گفته می‌شود که در قرن دوازدهم و در زمان تاسیس هیرایزومی، اشیای مقدس مانند مجسمه خروس طلایی، برای حفاظت از هیرایزومی به این کوه تقدیم و دفن می‌شد.
مقبره‌های موزو، اوساکا
محل دفن چهره‌های سرشناس و مهم را می‌توان یکی از جاذبه‌های مهم هر کشوری دانست. ژاپن نیز از این امر مستثنا نیست و بزرگ‌ترین مقبره باستانی این کشور، «مقبره‌های موزو» (Mozu Tombs) با ده‌ها آرامگاه باستانی است که انتخابی عالی برای بازدید محسوب می‌شوند. این جاذبه به ثبت میراث جهانی یونسکو رسیده است.
هر یک از گورهای موزو شامل تپه عظیمی از خاک می‌شود که در ابتدا تقریبا بدون پوشش گیاهی بودند؛ اما امروزه اکثر آن‌ها با درختان پوشیده شده‌اند. این گورها بین قرن‌های چهارم تا ششم میلادی برای طبقه حاکم ساخته شدند. آن‌ها نشان‌دهنده سلسله‌مراتب و اعتقادات جامعه نخبگان در آن دوره بوده‌اند؛ به‌طوری که تپه‌های بزرگ‌تر و پرنقش‌ونگارتر به مقام‌های بالاتر و تپه‌های کوچک‌تر و ساده‌تر، به مقام‌های پایین حکومتی تعلق دارند.
بزرگ‌ترین گور، آرامگاه «امپراتور نینتوکو» (Emperor Nintoku) است که با احتساب خندق‌های اطراف، حدود ۸۰۰ متر طول و ۶۰۰ متر عرض دارد؛ بنابراین، نه‌تنها بزرگ‌ترین مقبره ژاپن، بلکه یکی از بزرگ‌ترین مقبره‌های جهان به شمار می‌رود.
بسیاری از گورهای بزرگ‌تر به‌شکل سوراخ کلید هستند و با خندق‌هایی احاطه شده‌اند. به‌طور کلی امکان ورود عموم مردم به این گورها وجود ندارد و درک عظمت برخی از آن‌ها بدون مشاهده از ارتفاع بالا دشوار است.
زیارتگاه یاسوکونی، توکیو
کشته‌شدگان جنگ همیشه مورد احترام بوده‌اند و ژاپنی‌ها نیز در «زیارتگاه یاسوکونی» (Yasukuni Shrine) یاد کشته‌شدگان جنگ‌های این کشور را گرامی می‌دارند. این معبد شینتو در سال ۱۸۶۹ در مرکز توکیو با هدف پاسداشت کسانی تاسیس شد که در جنگ برای کشورشان جان خود را فدا کردند و همین طور در ایجاد صلح در ژاپن نقش داشتند. مزار حدود ۲٫۵ میلیون نفر در این محل وجود دارد؛ کسانی که در درگیری‌های مربوط به انقلاب میجی، شورش ساتسوما، جنگ‌های چین و ژاپن، جنگ روسیه و ژاپن، جنگ جهانی اول، واقعه منچوری، جنگ دوم چین و ژاپن و جنگ اقیانوس آرام، برای ژاپن جان خود را از دست دادند. اسامی و تاریخ و محل مرگ هر یک از این افراد ثبت شده است.
در كنار ساختمان‌های معبد، «موزه يوشوكان» (Yushukan Museum) قرار گرفته است كه به جنگ‌های ژاپن اختصاص دارد. در محوطه اين زيارتگاه، صدها درخت گيلاس خودنمایی می‌کنند که وقتی به شکوفه می‌نشینند، جذابیتی دوچندان به این محل می‌بخشند.
کاخ امپراتوری کیوتو، کیوتو
تجربه حضور در کاخ‌هایی که روزگاری محل زندگی امپراتورها بوده است، برای هر کسی جذابیت دارد. از جمله این کاخ‌ها می‌توان به «کاخ امپراتوری کیوتو» (Kyoto Imperial Palace) اشاره کرد که تا سال ۱۸۶۸، اقامتگاه رسمی خانواده امپراتوری ژاپن بود. در آن سال، امپراتور و پایتخت از کیوتو به توکیو منتقل شدند. در واقع، کاخ امپراتوری کیوتو برای ۶ قرن، قلب قدرت امپراتوری ژاپن بود و امروزه نیز از آن برای جشن‌های تاج‌گذاری استفاده می‌شود. این قصر مجلل در حال حاضر در داخل «باغ ملی کیوتو گیوئن» (Kyoto Gyoen National Garden) قرار دارد؛ این باغ ۶۳ هکتاری برای گردش، پیک‌نیک و تماشای گل‌ها و... انتخابی عالی است.
قصر امپراتوری فعلی در سال ۱۸۵۵ بازسازی شد. این مجموعه عظیم با دیوارهای بلند محصور شده است و ساختمان‌های مختلفی با کارکردهای مهم مانند تالار تشریفات دولتی، محل زندگی امپراتور و اتاق مطالعه دارد. تالارهای باعظمت قصر به شما این امکان را می‌دهند که تصور کنید، زندگی در قصر در صدها سال پیش چگونه بوده است. با اینکه می‌توانید از محوطه بیرونی ساختمان‌ها و باغ قصر به‌راحتی بازدید کنید، اجازه ورود به هیچ‌کدام از آن‌ها را ندارید.
کاخ امپراتوری توکیو، توکیو
اگر دوست دارید که محل اقامت خانواده امپراتوری ژاپن را از نزدیک ببینید، سری به «کاخ امپراتوری توکیو» (Tokyo Imperial Palace) در مرکز شهر بزنید. این قصر درست در همان نقطه‌ای احداث شده است که «قلعه ادو» (Edo Castle) قرار داشت. ساخت این محل در سال ۱۸۸۸ به پایان رسید؛ اما در جنگ جهانی دوم تخریب شد و بعدها با همان سبک و سیاق مورد بازسازی قرار گرفت.
از میدان وسیعی که در مقابل کاخ امپراتوری قرار دارد، می‌توانید شاهد دو پل زیبایی باشید که به محوطه داخلی کاخ راه دارند. پل سنگی جلویی به‌دلیل شکلش به پل عینکی معروف است. پل پشتی که زمانی یک پل چوبی دو طبقه بود، با نام پل دوتایی شناخته می‌شود.
محوطه داخلی کاخ اغلب برای عموم باز نیست. تنها در دو روز از سال، دوم ژانویه (سال نو) و ۲۳ فوریه (تولد امپراتور)، بازدیدکنندگان می‌توانند وارد محوطه داخلی شوند و اعضای خانواده سلطنتی را ببینند.
جنگل شیراکامی سانچی، توهوکو
جنگل‌های دست‌خورده، آن هم جنگل‌های کوهستانی نظیر «شیراکامی سانچی» (Shirakami-Sanchi) روح هر انسانی را جلا می‌دهند و برای ساعاتی آرامشی بی‌نظیر را برایتان به ارمغان می‌آورند. این جنگل پهناور، مرز بین استان‌های آئوموری و آکیتا در شمال منطقه توهوکو ژاپن را در بر می‌گیرد. هسته مرکزی این منطقه از آخرین جنگل‌های دست‌نخورده راش در ژاپن تشکیل شده است و به همین دلیل، نام آن در فهرست میراث جهانی یونسکو به چشم می‌خورد.
جاذبه اصلی شیراکامی سانچی، مسیرهای پیاده‌روی متنوعی است که از میان جنگل به‌سمت آبشا‌رها، قله‌های کوهستانی و دریاچه‌ها هدایت می‌شوند. محبوب‌ترین مسیر پیاده‌روی به‌سمت «آبشار آنمون» (Anmon Falls) امتداد یافته است که در شمال شرقی شیراکامی سانچی قرار دارد.
در شمال‌غرب شیراکامی سانچی، در امتداد ساحل دریای ژاپن، مجموعه‌ای از دریاچه‌های کوچک و برکه به نام «جونیکو» (Juniko) وجود دارد که توسط مسیرهای پیاده‌روی به هم متصل شده‌اند. این منطقه با دریاچه‌ها و برکه‌های باشکوه خود، مقصدی ایدئال برای پیاده‌گردی‌های روزانه، ماهی‌گیری، قایق‌سواری و کمپینگ است. یکی از این دریاچه‌ها، به‌خاطر آب فوق‌العاده آبی‌اش شهرت دارد که تا حد زیادی غیرطبیعی به نظر می‌رسد.
از میان محوطه‌های تاریخی ژاپن، کدامیک بیشتر موردتوجه شما قرار گرفت؟ جاذبه تاریخی دیگری می‌شناسید که در این کشور شهرت زیادی داشته باشد؟ حتما دیدگاه ارزشمند خود را با همراهان کجارو در میان بگذارید.
منبع عکس کاور: travel.rakuten.com، عکاس: نامشخص (قلعه اوساکا)