پایتخت برزیل که در سال ۱۹۶۰ پایه‌گذاری شد، یکی از نوبنیادترین پایتخت‌های جهان است. اما، فارغ از سن و سال کم و شکننده‌ی برازیلیا، این شهر از تاریخچه‌ای جالب و معماری خیره‌کننده‌ای برخوردار است که در تور برزیل این فرصت برای علاقه‌مندان مهیا شده است که ضمن بازدید از برازیلیا، اطلاعات کامل و جامعی درباره‌ی آن‌ها به دست بیاورند.
۲۰۰ سال پیش و پس از استقلال یافتن برزیل از پرتغال، اسم این شهر به میان کشیده شد؛ یعنی زمانی که سیاستمداران پیشنهاد دادند که پایتخت جدید را به همان نامی بنامند که این کشور در نقشه‌های جهان به آن اسم معرفی شده است. تا سال ۱۸۹۱، قانون اساسی جدیدی به تصویب رسید که تصریح می‌کرد پایتخت جدید باید روی ارتفاعات برزیل (فلات برزیل) ساخته شود.
موقعیت جغرافیایی برازیلیا روی نقشه
انتقال پایتخت از ریو دو ژانیرو به هزاران کیلومتر به‌سمت غرب به خاطر لزوم توسعه‌ی بخش‌های دیگر کشور بود. ولی، طی دهه‌های بعد عملا هیچ کاری صورت نگرفت تا اینکه در سال ۱۹۵۵، کلنگ اجرای این طرح بلندپروازانه به زمین خورد.
طراحی برازیلیا توسط لوسیا کوستا (Lúcio Costa) و بر پایه‌ی ایده‌های لی کوربسیر (Le Corbusier) انجام گرفت که پیشگام عرصه‌ای به شمار می‌آید که ما آن را معماری مدرن می‌نامیم. اسکار نیمایر (Oscar Niemeyer)، معمار معروف برزیلی، در طراحی ساختمان‌های شهر نقش موثری داشت و حاصل این همکاری‌ها، تولد شهری آینده‌نگر با طراحی هنجارشکن است.
این شهر از آسمان، منظره‌ای شبیه به یک هواپیما دارد. در «کابین خلبان»، ساختمان پارلمان، دفتر دادستانی و سایر نهادهای فدرال وجود دارند و نهادهای شهری و شهرداری در عقب هواپیما قرار گرفته‌اند. هتل‌ها، فروشگاه‌ها و بانک‌ها در وسط هواپیما هستند و بال‌های هواپیما هم به منطقه‌های مسکونی اختصاص یافته است.
عکسی پانورامایی از کلیسای جامع برازیلیا
طراحی این شهر در ابتدا طوری انجام شده بود که در حدود ۵۰۰ هزار نفر از مقامات دولتی و کارمندان و خانواده‌های‌شان را در خود جای بدهد. در نتیجه، ۱۴۰ هزار نفر به برازیلیا انتقال داده شدند؛ اما، جمعیت متروپولیتن آن در دهه‌ی ۱۹۷۰ از این رقم گذشت و افراد جدیدی جذب آن شدند: شهری که زیربنایی عالی دارد و شغل به‌وفور در آن پیدا می‌شود همیشه انسان‌ها را جذب خود می‌کند؛ اما این افراد خیلی زود فهمیدند که هزینه‌ی زندگی در برازیلیای فوق مدرن بسیار گران است. اتفاقی که در ادامه افتاد، قابل پیش‌بینی بود: در مقایسه با تنها ۴۰۰ هزار نفری که در متروپولیتن برازیلیا زندگی می‌کنند، ۳ میلیون نفر دیگر ساکن محله‌هایی هستند که در حومه‌ی شهر شکل گرفتند و توسعه یافتند.
کاخ کنگره ملی برزیل؛ برازیلیا
یونسکو در سال ۱۹۸۷، برازیلیا را به‌خاطر معماری مدن آن که هیچ شباهتی به هیچ معماری دیگری در هیچ کجای جهان ندارد و شناخت آن‌ها تنها در قالب برنامه‌های یک تور شدنی است، به‌عنوان سایت میراث جهانی یونسکو برگزید. به‌عنوان مثال، «کلیسای جامع برازیلیا» که به نام «بانوی ما آپرسیدا» (Cathedral of Our Lady of Aparecida) خوانده می‌شود و طراحی آن توسط اسکار نیمایر انجام شد، ۴ متر زیر زمین ساخته شده است و ۱۶ ستون دارد که نمادی از دستانی هستند که به نشانه‌ی دعا به آسمان بلند شده‌اند.
شهری که زیربنایی عالی دارد و شغل به‌وفور در آن پیدا می‌شود، همیشه انسان‌ها را جذب خود می‌کند
پروژه‌ی مهم دیگر نیمایر، «کاخ عدالت» (Palace of Justice) است که دورتادور آن را استخر‌هایی فرا گرفته است که آب‌های آن از طریق نهرهای بتنی روی نمای اصلی شیشه‌ای ساختمان می‌ریزد. «ساختمان کنگره ملی برزیل» (Palace of National Congress of Brazil) یک ساختمان مستطیلی شکل است که هر نیمه‌ی آن، یادآور یک قدح و یک گنبد است که نمادی از پارلمانی با دو حزب است.
گالری عکس برازیلیا؛ پایتخت برزیل
«پل جی کی» (Ponte JK bridge) که به افتخار رئیس‌جمهوری آن زمان برزیل و بنیان‌گذار شهر، ژوسلینو کوبیچک (Juscelino Kubitschek)، به این نام خوانده می‌شود، پلی به درازای ۱۲۰۰ متر است که روی «دریاچه مصنوعی پارانوا» (Lake Paranoá) ساخته شده است. مدت کمی پس از ساخته شدن این پل، عنوان «بهترین کار فولادی سال» به آن تعلق گرفت. «برج تلویزیون برازیلیا» (Brasília TV Tower) برجی به ارتفاع ۲۲۴ متر است که می‌توان از سکوی تماشای آن، منظره‌ی شهر را به‌طور کامل دید. ولی اگر می‌خواهید منظره‌ای نفس‌گیرتر و دقیق‌تر از این شهر مدرن را ببینید، تور مجازی ما را تماشا کنید:
تور مجازی برازیلیا، پایتخت هنجارشکن برزیل