تور مجازی: گرند کنیون را بشناسیم (بخش اول)

عریض‌ترین دره جهان، یکی از مشهورترین جاذبه‌های توریستی آمریکا به نام «گرند کنیون (Grand Canyon of Colorado Plateau) دشت کلورادو» است ـ در این عبارت «گرند» به‌معنای بزرگ، عظیم، سترگ یا باشکوه است. در سال ۱۹۷۹، درست ۷ سال پس از تاریخ شکل‌گیری لیست میراث جهانی یونسکو، این دره عظیم در این لیست قرار گرفت. بنابراین، گرند کنیون یکی از اولین‌های این لیست باارزش به حساب می‌آید.

طول گرند کنیون ۴۵۰ کیلومتر است و عرض آن بین ۶ تا ۲۰ کیلومتر متغیر است. البته، در یک‌جا به طول ۸۰۰ متر کاهش عرض پیدا می‌کند. در حالی که عرض دره کم و کمتر می‌شود، در آن قسمت، دیواره‌‌های دره به حدی به‌ هم نزدیک می‌شوند که شکاف بین کف صخره‌ها به ۱۰۰ متر می‌رسد.

آنچه امروز به‌عنوان گرند کنیون می‌شناسیم، نتیجه‌ی بیش از ۱۰ میلیون سال فعل و انفعالات کره زمین است. این دره، از ۴ دوره زمین‌شناسی گذر کرده و به‌شکل امروزی خود در آمده است. نیروهای زیرزمینی سبب بالا آمدن بستر رودخانه کلورادو می‌شوند و آب را کم‌کم به‌سمت دشت سوق می‌دهند و همین جریان آب در طی سال‌ها صخره‌های دره را می‌شوید و با خود می‌برد. این فرایند طبیعی، این روزها، هم‌چنان در حال انجام است: رود کلورادو در هر روز چیزی حدود نیم میلیون تن سنگ و صخره را با می‌شوید؛ بنابراین، سخت‌ترین دیواره‌های گرانیتی، حتی به‌اندازه کسری از میلی‌متر هم که باشد، به ناچار تسلیم این «سوهان» طبیعت می‌شوند.

گرند کنیون به‌هیچ‌وجه به یک شکاف باریک و کشیده برروی زمین شباهت ندارد؛ بلکه با صخره‌‌ها و سنگ‌هایی با اشکال مختلف پر شده است: سنگ‌هایی بلند و کشیده هم‌چون معابد چینی، هرم‌ها، برج‌ها، دیواره‌های دژ مانند و بسیاری اشکال دیگر که همه ساخته‌ و پرورده طبیعت هستند. از آنجایی که این دره بسیار مورد توجه دانشمندان و محققان قرار گرفته است و مشهورترین جاذبه گردشگری آمریکا به حساب می‌آید، سالانه میزبان بازدیدکنندگان بسیاری از سراسر جهان است. خیلی از تخته‌سنگ‌های این دره، خود نام‌های اختصاصی دارند، مانند: معبد ویشنو (Vishnu Temple)، معبد شیوا (Shiva Temple) و تخت وتان (Wotan's Throne).

مطمئنا، این نام‌ها تاریخچه طولانی ندارند و جدید هستند. از هزاران سال پیش بومیان آمریکایی درباره گرند کنیون می‌دانستند و احتمالا نام‌هایی روی این صخره‌ها نهاده بودند. با این‌حال، به‌جز تنها چند سنگ نبشته روی تخته سنگ‌ها، هیچ مدرک نوشته‌شده‌ای از آن‌ زمان در دست نیست.

تاریخ معاصر بشریت، دو بار به کشف گرند کنیون رسیده است. اولین بار، در سال ۱۵۴۰، سربازان اسپانیایی ناخواسته در حالی که به‌دنبال کشف طلا بودند، با این دره عظیم روبه‌رو می‌شوند. اسپانیایی‌های طمع‌کار که نه به طلا و نه آب دست می‌یابند و شکوه و عظمت گرندکنیون نیز به چشمشان نمی‌آید، آنجا را ترک می‌کنند و هیچ‌وقت هم صحبتی از آن محل به میان نمی‌آورند.

پس از این واقعه، اروپایی‌ها تا چند قرن بعد، گرند کنیون را به فراموشی سپرند. اما، در سال ۱۸۶۹، پروفسور جان وسلی پاول (John Wesley Powell) اولین سفر تحقیقاتی به‌سمت گرند کنیون را مدیریت می‌کند و به بررسی و توصیف دره می‌پردازد (یکی دیگر از جاذبه‌های گردشگری آمریکا نیز به اسم پاول نام‌گذاری شده است ـ دریاچه پاول).

این روزها، هر گردشگری که به آمریکا می‌آید، از میان هزاران جاذبه‌ی این کشور، بازدید از گرند کنیون را در اولویت قرار می‌دهد.

برای شمایی که قصد دیدن این زیبای طبیعی را دارید ۲ انتخاب پیش رو است: می‌توانید هزاران کلیومتر را پشت سر بگذارید و به آمریکا سفر کنید یا با کجارو همراه باشید و از دیدن تصاویر پانورامای ما لذت ببرید.

در این بخش دعوت می‌کنم به تماشای بخش غربی این دره باشکوه، در فاصله ۱۰۰ کیلومتری لاس وگاس، بنشینید.

تور مجازی روزهای یکشنبه و چهارشنبه، ساعت ۱۱:۱۵ شب در کجارو منتشر می‌شود. برای دسترسی به مقاله‌های این بخش به صفحه‌ی اختصاصی تور مجازی مراجعه کنید.