فلزکاری، تلفیق هنر و صنعت در سرزمین پارس (قسمت دوم)
هنر فلزکاری از هنرهای دیرینه در کشورمان است که در موزه رضا عباسی بعضی از بهترین نمونه‌های آن را می‌بینیم. با قسمت دوم گزارش کجارو از این موزه همراه باشید.
هنر فلزکاری از جمله هنرهایی است که در آن هنرمند علاوه بر ذوق و سلیقه هنری، باید صنعتگری ماهر هم باشد. روح بخشیدن به فلز سرد و بی‌روح و جلا دادن و کار کردن نقوش و کتیبه‌های زیبا روی آن، قطعا فقط از دستان هنرمندان و صنعت‌گرانی توانمند بر می‌آید. در این گزارش دو قسمتی سری به موزه رضا عباسی زده‌ایم تا با هم نمونه‌های زیبایی از آثار هنری فلزکاری در آن را ببینیم و با آن‌ها بیشتر آشنا شویم. امروز در دومین قسمت از این گزارش با هم ادامه توضیحات موزه رضا عباسی درباره فلزکاری را می‌خوانیم و با بقیه اشیای به نمایش در آمده در این بخش از موزه آشنا می‌شویم. با کجارو همراه باشید.
صنعتگران در دوران پس از ورود اسلام به ایران از دو روش برای ساخت ظروف فلزی استفاده می‌کرده‌اند.
اولین روش این بوده که اشیای ساخته شده از ورقه‌های مس و آهن و برنج ساخته می‌شدند.
در این روش به‌ندرت از طلا و مس استفاده می‌شد و روی اشیا چکش‌کاری صورت می‌گرفت.
در روش دوم روی مفرغ، برنج و مس ریخته‌گری صورت می‌گرفت.
در هردو روش پس از ساخت، نقوش را نقره‌کوبی، طلاکوبی یا کنده‌کاری می‌کردند.
در طول چند قرن، صنعت و هنر فلزکاری و اشیای هنری تحولات بسیاری یافت.
تا اینکه در قرن هشتم و نهم به سرحد جلال و شکوه خود رسید.
هنرمندان اشکال و تصاویر باشکوهی را با تزیینات طلاکاری و نقره‌کوبی به این هنر افزودند.
هنر فلزکاری در این دوران چنان باشکوه و پرپیرایه شد که سرمشق هنرمندان سایر ملت‌های اسلامی و غیر اسلامی قرار گرفت.
در ادامه می‌توانید تصاویر اختصاصی کجارو از آثار هنری فلزکاری موزه رضا عباسی را مشاهد کنید.
آیا شما قبلا آثار فلزکاری را از نزدیک دیده‌اید؟ نظر خود را درباره آن‌ها با کجارو و خوانندگان ما در میان بگذارید.
دیدگاه