ویرجین گلکتیک از پایگاه فضایی جدید خود رونمایی کرد

وقتی فضانوردان برای آموزش وارد خانه‌ی جدید شرکت ویرجین گلکتیک در صحرای لم‌یزرعی در جنوب نیومکزیکو می‌شوند، از آن‌ها با نوشیدنی، خاویار و ماهی تن خشک‌شده پذیرایی می‌شود. زمانی که این افراد مشغول نگاه‌کردن به کوه‌های واقع در شرق این سازه‌ی رویایی هستند، یک استاد هنر اسپرسو، نوشیدنی‌هایی از جزیره‌ی باریستا را در کنار چندین مدل لبنیات و گزینه‌های جایگزین لبنیات نظیر شیر جو دوسر برای آن‌ها سرو می‌کند.

مدیران ویرجین گلکتیک طی هفته‌ی جاری دفتر مرکزی و مرکز مشتری جدید خود در فرودگاه اسپیس‌پورت آمریکا را به خبرنگاران نشان دادند و اعلام کردند که این مجموعه از نظر عملیاتی برای گردشگری فضایی آماده است. پس از ۱۵ سال تلاش، از جمله سقوط مرگ‌بار یک فضاپیما و متعاقب آن طراحی مجدد فضاپیما، مقامات این شرکت بسیار خرسند هستند. جورج وایتسایدز، مدیر اجرایی ویرجین گلکتیک گفته است:

مشکل تاریخ این است که هنگام وقوع، آن را درک نمی‌کنیم؛ اکنون ما اینجا هستیم و تاریخ در حال وقوع است: افتتاح پروازهای تجاری به فضا.

پس از سال‌ها پیش‌بینی‌های اشتباه ریچارد برانسون، مؤسس ویرجین گلکتیک، این شرکت زمان مشخصی را برای شروع پروازهای واقعی به فضا اعلام نکرده است. شرکت مذکور از ماه دسامبر دو پرواز آزمایشی به فضا و تعدادی پرواز گلاید و سرعتی که از پایگاه عملیاتی جدید برنامه‌ریزی شده‌، انجام داده است.

این مجموعه‌ی فضایی ۲۰۰ میلیون دلاری را شرکت معماری بریتانیایی فاستر و شرکا (Foster and Partners) طراحی کرده است. نمای بیرونی آن چند سال پیش به اتمام رسید، اما فضای داخلی تا همین اواخر ناتمام مانده بود.

قبل از پرواز، مشتری‌ها باید به‌مدت سه روز تحت آموزش قرار بگیرند تا برای نیروی گرانش آماده شوند و حرکت در ریزگرانش را یاد بگیرند. در صبح روز چهارم، پرتاب‌ها اتفاق می‌افتند. اما نکته اینجا است که رفت‌وآمد روزانه به این پایگاه فضایی دشوار است؛ چراکه در ۸۸ کیلومتری شمال‌شرق لاس کروسس، نیومکزیکو قرار دارد، جایی که هتل انکانتو دی لاس کروسس (Hotel Encanto de Las Cruces) به‌عنوان محل اقامت مشتری‌ها در نظر گرفته شده است. شرکت ویرجین در حال بررسی گزینه‌هایی برای جذب یک تفرجگاه مجلل جدید در مسافتی نزدیک‌تر به پایگاه فضایی است. احتمال می‌رود که هرگونه تفرجگاه جدیدی در زمره‌ی یکی از املاک «Virgin Limited Edition» قرار بگیرد، این واحد ویرجین هفت تفرجگاه مدرن دارد، از جمله جزیره‌ی ۳۰ هکتاری نکر (Necker Island) در کارائیب که برانسون بیشتر وقت خود را در آنجا سپری می‌کند.

تقریباً بیش از ۶۰۰ نفر از ۶۰ کشور جهان، مبلغی معادل ۲۵۰ هزار دلار برای ۹۰ دقیقه سفر به فضا پرداخت کرده‌اند. شرکت ویرجین برای اینکه فهرست انتظار منطقی باقی بماند، تا زمان شروع پروازهای تجاری به فضا، رزرو جا را متوقف کرده است. با رشد ناوگان ویرجین، کادر خلبان‌ها و برنامه‌ی پروازها نیز افزایش خواهد یافت. با اینکه پروازهای این پایگاه به‌صورت روزانه نخواهد بود، اما مطمئناً به‌طور مستمر انجام خواهد شد. در حال حاضر، شرکت ویرجین تمرکز خود را بر اتمام آماده‌سازی‌های نهایی پرواز معطوف کرده است. هواگرد وی‌ام‌اس اوه (VMS Eve) در ۱۲ آگوست از کالیفرنیا به نیومکزیکو آورده شده و پروازهای آمادگی شروع شده است، از جمله آزمایش ارتباطات مراقبت پرواز و مانورهایی که نحوه‌ی جداشدن فضاپیمای وی‌اس‌اس یونیتی از این هواگرد را در ارتفاع تقریبی ۱۵,۲۴۰ متری سطح زمین شبیه‌سازی می‌کند.

برخلاف پروازهای پیشین شرکت ویرجین که در حریم هوایی ارتش بر فراز بیابان موهاوی صورت می‌گرفت، پروازهای نیومکزیکو در بخشی از ترافیک هوایی تجاری انجام می‌شود و در نتیجه مستلزم هماهنگی بیشتر با کنترل‌کننده‌های اداره‌ی هوانوردی فدرال است. دو فضاپیمای دیگر در مرکز ویرجین واقع در موهاوی کالیفرنیا در دست ساخت است تا ناوگان این شرکت به پنج فضاپیما و دو حامل برسد.

شرکت ویرجین گلکتیک، حدود ۹۰ نیروی کار خود را از کالیفرنیا به این پایگاه فضایی منتقل کرده است و ۵۰ تا ۶۰ نفر دیگر را نیز به آن‌ها اضافه خواهد کرد. ورود این نیروی کار به پایگاه مذکور، از احیای ۲۰۰ میلیون دلار سرمایه‌گذاری نیومکزیکو در این پروژه حکایت دارد، پروژه‌ای که هر نوع ارزیابی چالش‌برانگیز را پشت سر گذاشته است. شکست‌هایی نظیر سقوط مرگ‌بار فضاپیمای ویرجین گلکتیک در سال ۲۰۱۴ یا تصمیم اسپیس ایکس مبنی بر عدم‌استفاده از این منطقه، حاکی از آن بود که احتمال شکست این ماجراجویی در بیابان وجود دارد؛ اما سیاستمداران محلی با مشاهده‌ی نتایج، علناً اعلام کردند که خیال‌شان راحت شده است. هاوی مورالس، فرماندار نیومکزیکو می‌گوید:

پیشرفت ویرجین گلکتیک به بخشی جدایی‌ناپذیر از توسعه‌ی اقتصادی این ایالت تبدیل شده؛ هدف نیومکزیکو، سفر به ستاره‌ها است.