فرودگاه بین‌المللی کوچین به لحاظ ترانزیت مسافر بزرگترین و شلوغ‌ترین فرودگاه ایالت کرالا و سومین فرودگاه پرتردد هند به شمار می‌رود و در حد فاصل سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۴ پذیرای ۳۷۵۰۰۰۰ مسافر بوده است. از این رو، تامین انرژی این پایانه هوایی پرتردد بسیار حائز اهمیت است.
از سوی دیگر، به دلیل ایجاد آلاینده‌های خطرناک در اثر مصرف سوخت‌های فسیلی و اثرات مخرب آن‌ها بر محیط زیست، متخصصان اقدام به احداث نیروگاه انرژی خورشیدی در داخل محوطه فرودگاه کرده‌اند. در واقع، هدف اصلی این پروژه تولید انرژی پاک جهت تامین کامل انرژی مصرفی فرودگاه و در عین حال صرفه‌جوئی در مصرف سوخت است که در نهایت باعث پیشگیری از آلودگی محیط زیست می‌شود.
این نیروگاه که مجهز به ۴۶۱۵۰ باتری خورشیدی است، توانایی تامین روزانه ۵۰۰۰۰ تا ۶۰۰۰۰ واحد انرژی الکتریکی از منبع کاملا طبیعی را دارد. البته پیش از این بخشی از انرژی مورد نیاز فرودگاه کوچین از نیروگاه خورشیدی کوچکتری تامین می‌شد که در سال ۲۰۱۳ احداث شده بود، ولی آخرین تغییرات صورت گرفته، قدرت تولید نیروگاه را تا ۱۲ مگاوات در روز افزایش داده که کلیه نیاز انرژی روزانه فرودگاه را برطرف می‌کند. در مجموع، این نیروگاه سالانه ۱۸ میلیون واحد انرژی خورشیدی تولید می‌کند که برابر با انرژی مصرفی ۱۰۰۰۰ واحد مسکونی در کشور هند در طول یکسال است. طبق پیش‌بینی‌ها، این پروژه تولید گاز کربن را حدود ۳۰۰۰۰۰ مترمکعب در طی ۲۵ سال آینده کاهش خواهد داد که معادل کاشت سه میلیون اصله درخت و عدم رانندگی به مسافت ۱۲۰۰ کیلومتر است. انجام این تغییر مهم، فرودگاه کوچین را در زمره فرودگاههای تحت پوشش طرح فرودگاههای سبز در آینده قرار داده است.
از جمله سایر فرودگاههای تحت پوشش این طرح، فرودگاه بین‌المللی مکزیکوسیتی است که سال گذشته در لیست فرودگاههای مشمول تغییر قرار گرفت. طراحی این فرودگاه جدید در پایتخت مکزیک توسط معمار مشهور انگلیسی و سازنده ساختمان ریشتگ (Reichstag) برلین، نورمن فاستر انجام شده است. پیش‌بینی می‌شود که ساخت سالن اصلی فرودگاه در سال ۲۰۱۸ به پایان برسد. از ویژگی‌های منحصربفرد این فرودگاه می‌توان به کاهش مصرف انرژی و پیموددن مسیرهای کوتاه‌تر توسط مسافرین اشاره کرد.
ترمینال شماره ۲ Heathrow نیز که سال گذشته به بهره‌برداری رسید، نخستین فرودگاه جهان دارای مدرک BREAM ( واحد تحقیقات ارزشیابی محیطی) است. این ترمینال دارای ویژگی‌های سازگار با محیط زیست است؛ از جمله سقف مرتفع به بلندی ۱۰ متری و پنجره‌های سقفی، پنجره‌های بزرگ از سقف تا کف برای استفاده حداکثری از نور آفتاب و سیستم روشنایی بسیار پیشرفته مجهز به لامپ‌های LED که در هنگام عدم استفاده بصورت خودکار خاموش می‌شوند. نزدیکی این فرودگاه به باند پرواز باعث کاهش انتشار گاز کربن تولیدی توسط خودروهای حمل و نقل می‌شود.
همچنین در سال گذشته، فرودگاه بین‌المللی دنور در آمریکا چهار ردیف باتری خورشیدی را نصب نمود که سالانه قدرت ۲ مگاوات برق را دارد. این مقدار انرژی باعث کاهش تولید سالانه ۲۲۰۰۰۰۰ کیلوگرم گاز کربن می‌شود و معادل انرژی مصرفی سالانه ۵۰۰ منزل مسکونی در دنور است.
پیش‌تر نیز چند فرودگاه در منطقه آمریکای شمالی از جمله فرودگاه بین‌المللی O’Hare شیگاگو از سال ۲۰۰۳ تحت پوشش طرح توسعه فرودگاههای سبز قرار گرفتند. این طرح در سال ۲۰۰۹ مجددا به روز رسانی شده و به عنوان معیار اصلی استاندارد پایداری در طراحی فرودگاه‌ها در این کشور مورد استفاده قرار می‌گیرد.
در سال ۲۰۰۶ نیز ترمینال A فرودگاه بین‌المللی لوگان بوستون تغییرات متعددی در این راستا از جمله نصب سقف‌ها و پنجره‌های جاذب منعکس کننده حرارت، چراغ‌های اتوماتیک و سیستم تصفیه‌کننده آب باران نمود و در نتیجه این تغییرات، به عنوان اولین ترمینال فرودگاهی در آمریکا، موفق به کسب نشان LEED (مدیریت مصرف انرژی و طراحی محیطی) از انجمن ساختمان سبز شد.
فرودگاه بین‌المللی توردو مونترال نیز در سال ۲۰۰۴ دست به تغییرات بزرگی برای صرفه‌جوئی در مصرف انرژی زد. از جمله این تغییرات موثر می‌توان به تعبیه سیستم گرمایشی پارکینگ زیرزمینی با لوله‌های آبگرم، و نصب پرده‌های اتوماتیک حساس به نور که در کاهش هزینه‌های گرمایش و تهویه مطبوع بسیار مفید واقع می‌شوند.
و آخرین مورد طرح فرودگاههای سبز، فرودگاه بین‌المللی Phoenix Sky Harbor است که سال گذشته نشان طلائی را از جانب LEED (مدیریت مصرف انرژی و طراحی محیطی) برای طرح PHX Sky Train دریافت کرد. در این طرح، سیستم اتوماتیک انتقال جریان برق اثر ناشی از تولید گاز کربن فرودگاه را سالانه در حدود ۶۰۰۰ تن کاهش می‌دهد. منبع: telegraph