امسال می توانید به منطقه قبیله نشین شمال شرقی هند سفر کنید
منطقه شمال شرقی هند، منطقه‌ای است که بخش شرق هند را با یک مسیر به کشورهای چین و بنگلادش وصل می‌کند و برای ده‌ها سال مرز بین حیات‌وحش هند محسوب می‌شد. سرزمینی که به‌ندرت دیده شده و پوشیده از شگفتی‌هایی از قبیل سنت‌های هند باستان، روستاهایی ساخته شده از چوب بامبو و قبیله‌های بومی است. برای نیم‌قرن، بر اساس قوانین استعماری دولت انگلیس این منطقه به‌صورت کامل، تحت محدودیت‌های گردشگری اداره شده بود. این قوانین متضمن قدرت انگلیس برای استعمار منابع طبیعی این منطقه از جمله عاج، طلا، چای و روغن است.
در بسیاری از ایالت‌های شمال شرقی هند، گردشگران فقط با داشتن مجوز گردشگری که طی مراحل اداری سخت می‌توانستند کسب کنند، حق تردد داشتند؛ این در حالی است که اغلب مراحل اداری در هند به چند هفته تا ماه زمان لازم دارند. راه دیگر وارد شدن به این منطقه گردش تحت عنوان ماه‌عسل یا سیاحت با تورهای تائید شده دولت هند بود.
در طول بیست سال گذشته، محدودیت‌ها به تدریج از این ایالت‌ها برداشته شد و به‌تازگی دولت هند اعلام کرد که آخرین ایالت‌های شمال شرقی هم معاف از کسب مجوز تردد شدند و این به معنی ازادی تمامی منطقه شمال شرقی هند برای تردد گردشگران است. ایالت‌هایی که به‌تازگی شامل قانون جدید دولت هند شدند، مرکز اصلی قبایل شمال شرقی هند بود که قبلا آرزوی دست‌نیافتنی برای ماجراجویان و توریست‌ها بود.
بیشتر قبایل ساکن در این منطقه در میان جنگل‌های انبوه یا در تپه‌های ناهموار ساکن شده‌اند. بسیاری از روستاهای این منطقه هنوز هم ساختاری قبیله‌ای با مراسم آیینی خاص دارند. قانون جدید تصویب شده برای این منطقه به معنی رهایی کامل از مجوزها نیست و هنوز هم برای عبور از مناطقی همانند سیکیم، آرانچال پرادش و مناطق مرزی در راجستان، جامو و کشمیر و اوتاراکند نیاز به مجوز دولت محلی دارید.
منطقه شمال شرقی با وجود زیبایی‌های طبیعی، همیشه درگیر جنگ‌های قبیله‌ای و شورشی‌های جدایی‌طلب بوده است و بی‌ثباتی در این ناحیه باعث می‌شود دولت هند، بودجه اندکی برای این منطقه در نظر داشته باشد.