هواپیمای خورشیدی که می‌تواند تا ابد پرواز کند
«ونسان فاره داستی» (Vincent Farret D’Asties)، بنیانگذار «پرواز بی پایان هوانورد» (Zephir Endless Flight) می‌گوید: «۴ سال پیش، رویای سفر بی‌نهایت به آسمان را داشتم، درست مثل سفر با کشتی به دریا.»
ونسان در برج مراقبت پرواز کار می‌کرد تا این‌که این رویا، باعث شد همه چیز را رها کرده و تمام انرژیش را صرف تحقق این آرزو کند. امروز، ایده‌ی ونسان توانسته مجموعه‌ای کوچک از مهندسین و متخصصین علوم هوایی از جمله خلبان «توماس ویگیه» (Thomas Viguier) را متقاعد کند تا همراه با او از کارشان کناره‌گیری کرده و به او کمک کنند.
این ایده، بسیار ایده‌ی جاه‌طلبانه‌ای است اما اگر موفق شوند، انقلابی عظیم در صنعت هوایی دنیا رخ می‌دهد. بالن‌های گرمایی، نیازمند حجم عظیمی از سوخت‌های فسیلی هستند. برای فرود این هوانوردها که با گاز هلیم حرکت می‌کنند، کافی است مقدار گاز کمی بیشتر شود و برای صعود نیز تنها باید چند کیسه شن از کیسه‌های آویزان اطراف بالون را از آن جدا کرده و از این طریق ارتفاع بالن را کنترل نمود. به استفاده از کیسه شن برای حفظ تعادل بالن، «بالاست» (Ballast) می‌گویند که دقیقا برآمده از صنعت کشتیرانی است.
آن‌چه که ونسان، توماس و گروهشان ساخته اند، وسیله‌ای است که به هوانورد اجازه می‌دهد انرژی مورد نیاز خود برای صعود و فرود را فقط از انرژی خورشیدی تامین نماید. اما چطور می‌توان جهت باد را کنترل نمود؟ ونسان پاسخ می‌دهد: «بسته به ارتفاعی که در آن هستیم، جهت باد نیز متفاوت است. بنابریان اگر به عنوان مثال در ارتفاع ۲۰۰۰ متری باشیم، رو به جنوب حرکت خواهیم کرد و اگر به ارتفاع ۴۰۰۰ متری صعود کنیم، حرکتمان به سوی غرب خواهد بود.» این بدان معنا است که حرکت باد را می‌توان با دقت و توجه بسیار به تغییرات آب و هوایی و نیز استفاده از وسیله‌ای کنترل نمود که با انرژی خورشیدی کار می‌کند و توانایی کنترل ارتفاع را نیز دارد. در نتیجه از لحاظ فنی، پرواز بدون افت ارتفاع و فرود (البته به جز برای خوردن غذا) امکان‌پذیر است.
آن‌ها به دنبال این هستند که تا پیش از ثبت رکورد جهانی خود در سال آینده، تابستان امسال سفری سه روزه را تجربه کنند. در حال حاضر بیشترین رکورد ثبت شده متعلق به «برتراند پیکارد» (Bertrand Piccard) و «برایان جونز» (Brian Jones) است که سفر بدون فرودشان ۱۹ روز و ۲۱ ساعت و ۴۷ دقیقه طول کشیده است. ونسان امیدوار است که این رکورد را ۱۱ روز بهبود ببخشد.
در حالی‌که این گروه منتظر رقابت نهایی و واقعی است، ونسان و توماس وقت خود را با پرواز با یک بالن گرمایی در ارتفاع ۲۰۰۰ متری از سطح زمین می‌گذرانند. ونسان پیش از سوار شدن بر بالنشان و شروع پرواز در آبی بی‌کران آسمان می‌گوید: « این بار هم از سوخت فسیلی استفاده می‌کنیم اما امیدوارم دفعه‌ی بعد با پروازمان، زمین را گرم‌تر نکنیم و پروازمان کاملا سبز و ۱۰۰% با استفاده از انرژی خورشیدی باشد.»
برنامه‌ی «پرواز بی‌پایان هوانورد» را دنبال کنید؛ برنامه‌های جالب و بزرگی برای آینده دارند. بعد از ثبت رکورد جهانی، به دنبال اختراع نوعی «گاندولا» (قایق ونیزی) هستند که از همین تکنولوژی برای انتقال مسافران به لایه‌ی استراتوسفر در ارتفاع ۲۵,۰۰۰ متری زمین استفاده می‌کند. از آن‌جا می‌توانید زمین را با دید پانوراما و با افق ۱۰۰۰ کیلومتر دیده و خط منحنی افق آن را حس کنید.