کشف قدیمی ترین سکونتگاه شناخته شده انسان در جزایر خلیج فارس

 سید مرتضی رحمتی از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری با اعلام این خبر افزود:

در جریان پژوهش باستانشناسی در محوطه بام قشم در خرداد ماه سال جاری در نزدیکی روستاهای طبل و سلخ، تعدادی دست تراش سنگی بدست آمده است. با توجه به شیوه‌های تراشه برداری، خصوصا شیوه تراشه برداری لوالوا، دست تراش‌های بدست آمده متعلق به دوره پارینه سنگی میانی است.

رحمتی با اشاره به کشف مجموعه‌ای از دست تراش‌های سنگی شامل تراشه‌های ساده و انواع سنگ مادر، گفت که بیشتر آنها از قلوه‌ سنگ ساخته‌ شده‌اند و بررسی اولیه سنگ‌های استفاده شده نشانه کاربرد سنگ‌های آذرین و آتش زنه در ساخت آنها است.

بر اساس مشاهدات اولیه این محوطه بیشتر به عنوان یک کارگاه ابزارسازی مورد استفاده بوده که با توجه به وفور قلوه سنگ‌های مختلف، انسان‌های اولیه در این محل ابزار سنگی را تولید و احتمالا در سکونتگاه‌های خود در خارج از این محوطه استفاده می‌کردند. دوره پارینه‌سنگی میانی از حدود دویست هزار سال پیش آغاز می‌شود و در حدود چهل هزار سال پیش با پیدایش انسان هوشمند جدید به پایان می‌رسد.

وی با اشاره به این کشفیات این اشیا گفت که تاکنون آثار این دوره بیشتر در زاگرس و اطراف مرکز فلات ایران یافت شده است، اما اطلاعات اندکی از سکونت‌های این دوره در جنوب ایران وجود دارد.

به گفته این باستان‌شناس، تا پیش از کشف محوطه بام قشم، آثار این دوره به‌صورت پراکنده در اطراف میناب، دشت جم، سدیچ و کنارک در سواحل شمالی خلیج‌فارس یافت شده بود.

بام قشم کهن‌ترین آثار یافت شده از سکونت انسان در تمام جزایر خلیج فارس است و از این لحاظ اهمیت فراوانی دارد. از آنجا که در عصر یخبندان سطح دریاهای آزاد در دوره‌هایی بیش از ۱۰۰ متر پایین‌تر از امروز بوده و با توجه به عمق بسیار کم آب در حدفاصل بندر پهل و بندر لافت در جزیره قشم، این جزیره به سرزمین ایران متصل بوده است. 

این محوطه اولین بار در سال ۱۳۸۴ توسط عبدالرضا دشتی زاده شناسایی و در سال ۱۳۹۰ در فهرست آثار ملی به ثبت رسید.