«محمدحسن طالبیان»، معاون میراث فرهنگی، اعلام کرد که پرونده نامزدی ثبت جهانی چوگان با حمایت مسئولان مرتبط با این ورزش و پس از بررسی و تکمیل نهایی از سوی مسئول تهیه پرونده این بازی روز پنجشنبه ۱۱ فروردین ماه (۳۰ می) به دبیرخانه کمیته میراث ناملموس یونسکو ارسال شد تا پس از بررسی و ارزیابی در سال ۲۰۱۷ در کمیته میراث جهانی یونسکو مطرح شود.
طالبیان، ورزشهای زورخانهای و چوگان را از جمله ورزشهای کهن ایران دانست که رد پای آن را میتوان در همه جای تاریخ کهن ایرانزمین دید و در ادامه بیان کرد، قدیمیترین میدان چوگان در ایران در میدان امام اصفهان مربوط به دوره صفویه است که شهرت جهانی دارد.
وی بیان کرد:
در سالی که از سوی ایکوموس میراث ورزش نامگذاری شده، باید ایجاد «موزه ورزش» و ثبت دیگر عناصر تاریخی مرتبط با ورزش مانند میادین اسبدوانی و غیره در اولویت قرار گیرد.
مرتضی رضوانفر، مسئول تهیه پرونده چوگان، نیز این بازی را «یک بازی سنتی سوار بر اسب همراه با موسیقی و روایتگری» دانست و گفت:
این بازی دارای سه بخش اصلی شامل چوگانبازی، اجرای موسیقی محلی و روایتگری (نقالی و مرشدخوانی) است که قدمتی ۲۰۰۰ ساله دارد و ابتدا در میان عشایر رواج داشته و سپس به مرور زمان بهدلیل کارکردهای فرهنگی اجتماعی نهفته در آن عمومیت یافته است.
او اضافه کرد گسترش «بخش ورزشی» بازی چوگان در بیش از ۱۰۰ کشور جهان، بهشکل ورزش «پولو» نشانهای از جذابیت، اهمیت و تواناییهای این بازی است که تنها بخش ورزشی آن جهانی شده است.
وی گفت: چوگان در تاریخ ۲۰۰۰ ساله خود به مجموعهای از تنوعات فرهنگی و خلاقیتهای بشری تبدیل شده است. دو عنصر ماندگاری و گسترش جغرافیایی در این بازی دلیلی بر وجود تنوع و خلاقیت بشری در این بازی است.
به اعتقاد وی ثبت چوگان میتواند باعث توجه و آگاهی بیشتر جوامع شهرنشین به ارتباط میان انسان، هنر، طبیعت و حیوانات در جوامع بومی شود و همین تنوعات باعث شده تا در ایران این بازی «شاه بازیها» نام بگیرد.
مسئول تهیه ثبت این پرونده با اشاره به برگزاری این بازی در مناطق مختلف کشور افزود:
در طول ۳۴ سال گذشته انجمنهای چوگان در چهار منطقه تهران، قزوین، کرج، اصفهان و همچنین انجمن مرکزی چوگان در تهران تاسیس شده است.
دیدگاه