مسیرهای کوهنوردی برای تازه کار ها

البته قبل از اینکه به یک کوهنوردی طولانی در حاشیه‌ی اقیانوس آرام بروید، باید حتما خود را امتحان کرده و از ورزیدگی بدن و صبر و استقامت خود اطمینان حاصل کنید. بهترین راه برای آماده شدن برای چنین سفری چیست؟

بهترین راه‌حل این است که ابتدا با مسیرهای کوتاه‌تر شروع کنید تا بدن‌تان قدرت لازم را کسب کند. اگر این کار را انجام دهید، نه‌تنها از لحاظ جسمانی برای کوهنوردی‌های سخت آماده خواهید شد، بلکه در مورد تجهیزات و وسایل مورد نیاز و ضروری برای کوهنوری هم تجارب ارزنده‌ای کسب خواهید کرد.

برای کسانی که کوهنوردی را به‌تازگی شروع کرده‌اند، مسیرهای کوتاهی مثل ساحل «مین»، (Maine) و «شناندو»، (Shenandoah) پیشنهاد می‌شود. این دو مسیر کوتاه، جذاب و خوش‌منظره هستند. تعدادی از این مسیرهای کوهنوردی پرطرفدار را در ادامه معرفی می‌کنیم.

در پارک ملی یوسمیت، شش کمپ ساخته شده است که به «های سیرا» (High Sierra Camps) معروف هستند. تنها راه دسترسی به این کمپ‌ها، با پای پیاده یا با اسب است. در این کمپ آموزش‌های لازم به تازه‌واردها داده می‌شود. این آموزش‌ها شامل مواردی از این قبیل است که برای چنین سفری به چه تجهیزاتی نیاز است یا بعد از یک روز طولانی و خسته‌کننده در طبیعت چگونه برای خود غذا آماده کنند.

این شش کمپ در فاصله‌ی ۱۲ کیلومتری از هم قرار داشته و به‌صورت حلقه‌ای در سطح پارک ملی پخش شده‌اند. در این کمپ‌ها تعدادی چادر و در بعضی حمام نیز تعبیه شده است. غذا در این کمپ‌ها توسط خدمه آماده می‌شود. بیشتر کوهنوردانی که در این کمپ‌ها سکونت می‌کنند، مسیر یک روزه‌ی جاده‌ی «تیوگا»، (Tioga) را برای کوهنوردی انتخاب می‌کنند که البته مسیرهای متعددی برای کوهنوردی موجود است، ولی این مسیر محبوب‌ترین مسیر بین کوهنوردان مبتدی است. بسته به اینکه تصمیم به سکونت در کدام کمپ را داشته باشید، مسیر کوهنوردی شما از یک سفر یک روزه به یک سفر یک هفته‌ای قابل تغییر است. مسیر کامل کوهنوردی در پارک ملی یوسمیت، مسیری ۷۴ کیلومتری است.

حق سکونت در این کمپ‌ها از طریق قرعه‌کشی واگذار می‌شود، به همین علت سفر خود را از قبل، بنا به این شرایط برنامه‌ریزی کنید. اگر موفق به برنده شدن در این قرعه‌کشی نشدید، می‌توانید فقط برای صرف وعده‌ای غذا در یکی از این کمپ‌ها ثبت‌نام کنید.

مسیر ۳۰۰۰ کیلومتری آپالاچی که از گرجستان تا مین ادامه دارد، برای کوهنوردان حرفه‌ای مناسب است البته کوهنوردان مبتدی هم می‌توانند برای تمرین مقداری از این مسیر را طی کنند. گزینه‌ی راحت‌تر دیگری نیز به طول ۲۵ کیلومتری یعنی حدود دو روز کوهنوردی هم موجود است که برای تازه‌کارها توصیه می‌شود. کوهنوردان مبتدی می‌توانند از طریق آپالاچی به نیوجرسی و پنسیلوانیا بروند. تابلوها محل خارج شدن از آپالاچی و ورود به محدوده‌ی رود دلور را نشان خواهند داد. بعد از پیمودن مقداری راه به مسیر پیاده‌روی «کیتانیتی»، (Kittatinny) در نیوجرسی خواهید رسید. در این محل برکه‌ی «سان فیش»، (Sunfish) قرار دارد. مناظری زیبا در این محل منتظر شما است. مناظری مانند آبشار زیبا و دریاچه‌ی «لنیپ»، (Lenape) و «تامانی»، (Mt. Tammany) و رود دلور در این محل قرار دارند.

قبل از حرکت، کمپی را در این محل اجاره کنید تا بعد از پیاده‌روی در انتهای روز بتوانید کفش‌های خود را درآورده، چادر را برپا کرده و در کنار آتش استراحت بکنید. اگر دوست دارید که با حرفه‌ای‌ها همسفر شوید، در ماه ژوئن به این منطقه بروید. در این زمان از سال کوهنوردان با تجربه در این منطقه مشغول تمرین خواهند بود.

مهارت‌های کوهنوردی خود را با تمرین در منطقه‌ی «اسنوامایی»، (Snoqualmie) در ایالت واشنگتن تقویت کنید. نقشه‌ی مورد اعتماد خود را برداشته و مسیر مخاطره‌آمیز خود را در واشنگتن انتخاب کنید. می‌توانید از روی نقشه به ساحل زیبای دریاچه‌ی «الالی» (Olallie) بروید، یا اگر به آب‌های آبی علاقه دارید، مسیر دریاچه‌ی «تالاپوس» (Talapus) را انتخاب کنید. از کوه بالا بروید تا منظره‌ی دریاچه‌ی پرت را ببینید و در بالای کوه چادری برپا کنید. اگر مشتاق هستید و قصد آزمایش مهارت‌های کوهنوردی خود را دارید، مسیر دریاچه‌ی «ملاکوا» (Melakwa) را انتخاب کنید. این مسیر به‌اندازه‌ی یک روز از دریاچه‌ی «کالیتان» (Kaleetan) که خلوتگاه مسافران در زیر آسمان پرستاره‌ی جنگل است، فاصله دارد. این مسیر در واقع مسیر محبوب ماهیگیران نیز است و بیشتر اوقات ماهیگیران و کوهنوردان در این محل با هم همسفر می‌شوند.

برای تجربه‌ی مسیر نسبتا طولانی و آسان برای کوهنوردان مبتدی، پارک ملی شناندو مناسب است. فاصله‌ی هوکسبیل گپ تا «سویفت ران» ۳۸ کیلومتر است. مسیری ۳۸ کیلومتری برای یک مبتدی مقداری دلهره‌آور است، ولی با تقسیم این مسیر به تعدادی مسیر کوتاه‌تر مشکل حل می‌شود و فرصت دیدن مناظر زیبا فراهم شده و می‌توان استراحت هم کرد.

به بالای کوه هوکسبیل، بلندترین کوه شناندو، بروید. مناظر زیبای آبشارهاو رودها را خواهید دید و با کوهنوردان مسیر آلاپاچی آشنا خواهید شد. این مسیر کوهنوردی به‌صورت حلقه‌ی بسته نیست، به همین علت با شخصی هماهنگ شوید تا بعد از اتمام کوهنوردی در انتهای مسیر، منطقه‌ی پیکنیک رود جنوبی، به‌دنبال شما خواهد بیاید، در غیر این صورت مسیر کوهنوردی شما مقداری بلند‌تر خواهد شد.

اگر قصد کمپ زدن را دارید، قبل از سفر برای گرفتن اجازه‌ی برپایی کمپ اقدام کنید.

چند کیلومتر دورتر از «برکنریج»(Breckinridge)، دریاچه‌ی زیبای کریستال وجود دارد. آب‌های آبی‌رنگ دریاچه مانند کریستالی بین رشته‌کوه‌ها قرار گرفته است. به قسمت پایین‌تر دریاچه می‌توان با خودرو دسترسی داشت که این بدین معنی است که برای افرادی که مبتدی هستند یا قصد سفر کوتاه‌تری به این محل را دارند، می‌توانند مقداری از مسیر را با خودرو پیموده و به دریاچه برسند. در غیر این صورت این مسیر حدود ۴ کیلومتر طول دارد که می‌توان در کنار «اسپرس کریک تریلهد»، (Spruce Creek Trailhead) استراحت کوتاه مدتی کرد و به مسیر ادامه داد. همچنین می‌توان در این محل چادری برپا کرد و شب را در آن گذراند و مسیر را به دو مسیر نصفه روز تقسیم کرد.

برنامه‌ی زمانی خود را درست تنظیم کنید و طبیعت حتما به استقبال شما خواهد آمد، با رنگین‌کمانی از گل‌های وحشی یا با برف زیبای کوهستان. در کوهستان بعضی از بومی‌های کلرادو را خواهید دید، مانند گوسفند کوهی آمریکایی و بز کوهی.

می‌توان برای یاد گرفتن کوهنوردی به‌سمت شمال آمریکا، یعنی مین رفت. منطقه‌ی حفاظت شده‌ی کاتلر که نزدیک به مرز کانادااست، مساحتی حدود ۱۲ هکتار دارد که از درختچه‌های بلوبری پوشیده شده است. مسافت ۵ کیلومتری را می‌توانید در کنار صخره‌های بزرگ و اقیانوس طی کنید و از این چشم‌انداز‌های بی‌نظیر استفاده کنید.

با استفاده از نقشه می‌توانید مسیر خود را به «فیری هد» (Fairy Head) تغییر داده، نه‌تنها در این محل چادر زده و استراحت کنید، بلکه از مناظر زیبایی مانند مرغان دریایی که روی جزیره‌ی بزرگ «مانان» (Manan) در کانادا پرواز می‌کنند، لذت ببرید.