حقایقی جالب درباره پارک ملی کوه های بزرگ اسموکی

پیش از این در مقاله‌ای با پارک ملی کوه‌های بزرگ اسموکی (Great Smoky Mountains) آشنا شدیم. این پارک ملی یکی از آثار ثبت شده در فهرست میراث جهانی یونسکو و بخشی از  رشته‌کوه آپالیشین است.

این پارک که در سال ۱۹۳۴ به عنوان پارک ملی برگزیده شد، در ایالت‌های تنسی و کارولینای شمالی قرار گرفته است. این پارک ملی، بزرگ‌ترین منطقه‌ی حفاظت‌شده در شرق رشته‌کوه راکی است. این منطقه زمانی به عنوان منطقه‌ی حفاظت‌شده انتخاب شد که برخی از اهالی و فعالان محیط زیست نسبت به قطع درختان اعتراض کردند. سازمان پارک‌های ملی ایالات متحده‌ی آمریکا، به این نتیجه رسید که این منطقه را به پارک ملی تبدیل کند اما کمبود بودجه یکی از موانع اصلی این کار بود. در نهایت شهروندان ایالت‌های تنسی و کارولینای شمالی با کمک‌های مالی خود به این سازمان، زمین‌های این منطقه را از کشاورزان، معدنچیان و الوارسازان خریدند و منطقه را به پارک تبدیل کردند. به دنبال این اتفاق، کشاورزی و چوب‌بری در این منطقه ممنوع شد. در ادامه با حقایقی جالب در مورد این پارک ملی پربازدید آشنا می‌شویم.

یکی از سوالاتی که با شنیدن نام این پارک در ذهن هر کسی ایجاد می‌شود این است که چرا این پارک را کوه‌های بزرگ اسموکی به معنای دودی نامیده‌اند. دلیل این نام‌گذاری، پوششی از مه غلیظی است که روی این پارک قرار دارد. این پوشش غلیظ مه، از ترکیب بخار آب و هیدروکربن‌هایی تشکیل می‌شود که برگ درختان انبوه این پارک آزاد می‌کنند. این مه  چون ظاهری شبیه به دود دارد، باعث شده که این پارک را پارک ملی کوه‌های بزرگ اسموکی بنامند.

مساحت این پارک ملی تقریبا ۲۱۱۴ کیلومترمربع است.

پارک ملی کوه‌های بزرگ اسموکی، تقریبا ۶۱۰ کیلومتر جاده‌ی کوهستانی دارد.

در گذشته یعنی در دهه‌های ۱۷۰۰ و ۱۸۰۰، قبل از این که این منطقه به پارک ملی تبدیل شود، مکانی برای زندگی بومیان آمریکا و مهاجران اروپایی بود. هنوز هم تعدادی از خانه‌های روستایی، انبارها و سایر بناهای ساخته شده در آن دوران، در این پارک وجود دارد و از آن‌ها نگهداری می‌شود.

این پارک، میزبان بیش از ۶۶ گونه‌ی شناخته شده از پستانداران است که از میان مشهورترین آن‌ها می‌توان به خرس سیاه و گوزن دم‌سفید اشاره کرد.

بیش از ۳۲۰ کیلومتر رود و نهر در این پارک جاری است. این جریان‌ها میزبان گونه‌های متنوعی از ماهیان و آبزیان هستند که از میان آن‌ها می‌توان به قزل‌آلا، مارماهی و پرندگان دریایی مثل مارگردن اشاره کرد.

۲۳۰ گونه‌ی متفاوت از پرندگان هم در این پارک زندگی می‌کنند. در بخش نزدیک به ایالت تنسی، گونه‌های کمیابی از پرندگان هم پیدا می‌شود؛ مثلا چرخ‌ریسوی سرسیاه، دارکوب کاکل‌دار و شیره‌خوار شکم‌زرد.

علاوه بر گونه‌های مختلف گیاهان آونددار که تعداد آن‌ها به بیش از ۱۶۰۰ گونه می‌رسد، ۱۳۰ نوع درخت هم در این پارک رشد می‌کنند که از میان آن‌ها می‌توان به این موارد اشاره کرد: افرای قندی، چشم‌گوزنی زرد، توس طلایی، شاه بلوط، انواع کاج، درخت لاله، نراد فریزر و کاج نوئل سرخ.

۱۶ کوه از میان کوه‌های موجود در پارک، ارتفاع بیش از ۱۸۰۰ متر دارند. بلندترین آن‌ها Clingmans Dome نام دارد و ۲۰۲۴ متر است. کوه‌های بعدی به ترتیب عبارت‌اند از  کوه Guyot با ارتفاع ۲۰۱۸ متر و کوه Le Conte با ارتفاع ۲۰۰۹ متر.

در مرز جنوب غربی پارک، سدی به نام سد فونتانا (Fontana) واقع شده است که بلندترین سد در شرق ایالات متحده‌ی آمریکا است.

بخش زیادی از مسیر ۳۵۰۰ کیلومتری Appalachian که از مین (Maine) تا جورجیا (Georgia) ادامه دارد، از مرکز پارک کوه‌های بزرگ اسموکی می‌گذرد.

این پارک، در حدود ۱۳۶۰ کیلومتر مسیر پیاده‌روی و جاده آسفالت‌ نشده دارد. این مقدار برابر است با فاصله‌ی بوستون تا دیترویت.

سالانه بیش از ۱۰ میلیون نفر از این پاک بازدید می‌کنند یعنی بیش از دو برابر بسیاری از پارک‌های ملی دیگر آمریکا. از محبوب‌ترین نقاط این پارک برای گردشگران، دره‌ی رود Oconaluftee و اردوگاه Elkmont را می‌توان نام برد.

کابین جان الیور که در سال ۱۸۲۲ ساخته شده، قدیمی‌ترین سازه‌ی موجود در پارک است که هنوز باقی مانده است.

این پارک در سال ۱۹۷۶ به عنوان ذخیره‌گاه بیوسفر بین‌المللی شناخته شده است. در سال ۱۹۸۳، نام این پارک وارد فهرست میراث جهانی یونسکو شده است.

تقریبا همه‌ی سازه‌های موجود در منطقه‌ی موزه‌ی Mountain Farm، مثل کابین جان دیویس، مغازه‌ها، خانه‌های ییلاقی و انبارها در مناطق دیگر پارک ساخته شده بودند اما در زمان‌های مختلف از بخش‌های دیگر یک جا جمع‌آوری شده‌اند.

ارتفاع این پارک در نقاط مختلف متفاوت است. کمترین ارتفاع متعلق به نهر آبرامز با ۲۵۶ متر ارتفاع و بیشترین ارتفاع متعلق به کوه Clingmans Dome است.

در این پارک ۶ گونه‌ی نادر لاک‌پشت و ۳۹ گونه از خزندگان زندگی می‌کنند که شامل انواع مارهای سمی هم می‌شود.

علاوه بر این، این پارک با عنوان پایتخت سمندر جهان هم شناخته می‌شود. ۳۰ گونه‌ی عجیب و نادر از سمندر در این پارک زندگی می‌کنند که یکی از شناخته شده‌ترین آن‌ها سمندر بی‌شش (lungless salamander) است.

دانشمندان تخمین می‌زنند که این پارک محل زندگی بیش از یک میلیون گونه‌ی متفاوت از حیوانات و گیاهان است. اما فقط در حدود ۱۰ هزار گونه از آن‌ها تاکنون شناسایی شده است.

در این پارک چندین بنای تاریخی مثل کلیسا و خانه‌های چوبی قدیمی هم وجود دارد.

طبق برخی از بررسی‌ها و پیش‌بینی‌ها، تقریبا ۹۵ درصد از پارک را پوشش جنگلی در بر گرفته است که در حدود یک سوم از آن، چندین قرن قدمت دارد.

در بسیاری از شهرهای اطراف این پارک، بخش عمده‌ی منبع درآمد را فعالیت‌های توریستی مرتبط با این پارک تشکیل می‌دهد.

پارک ملی کوه‌های بزرگ اسموکی، یک گنجینه‌ی ارزشمند در میان پارک‌های ملی آمریکا است. با وجود این تنوع پوشش گیاهی و جانوری و شگفتی‌های طبیعی و مناظر نفس‌گیر، تعجبی ندارد که چرا در دهه‌ی ۱۸۹۰ تلاش‌های زیادی برای تبدیل این منطقه به پارک ملی صورت گرفته است. البته تحقق این درخواست‌ها زمان زیادی برده و هزینه‌ی زیادی برای آن صرف شده است اما در نهایت، ساخت این پارک ملی باعث شده که زیبایی شگفت‌آور طبیعت آن حفظ شود و زیستگاه‌های منحصربه‌فرد آن از گزند آسیب در امان بمانند.