رهایی از دام مرگ؛ از سرگردانی در دریا تا سقوط هواپیما (قسمت دوم)
مردمان سرسخت در دشوارترین شرایط هم دست از تلاش نمی‌کشند و برای حیات خود مبارزه می‌کنند. با کجارو همراه باشید تا قسمت آخر این حوادث تلخ و جالب را بخوانید.
مقاله‌های مرتبط:
برخی از آن‌ها عامدانه مسیر سخت را برگزیده‌اند و برخی دیگر ناگهان خود را در برابر آزمونی دشوار می‌یابند. روایت هر دو گروه بسیار شنیدنی است. در قسمت دوم این متن نیز به این افراد و تجربه‌های خارق‌العاده‌ی آن‌ها پرداخته شده است.
مائورو پروسپری
ماراتون سابل رقابتی خاص در دشت Sahara در نزدکی مراکش است و یکی از سخت‌ترین مسابقات در سنجیدن مقاومت انسان به حساب می‌آید. دوام آوردن در مسابقه بسیار قابل توجه است، اما تلاش مائورو پروسپری در سال ۱۹۹۴ بسیار عظیم‌تر از این مقیاس است.
پروسپری در حین رقابت ۶ روزه گم می‌شود و حدود ۲۷۰ کیلومتر دورتر از مسیر در الجزیره حرکت می‌کند. پس از این که به اشتباه خود پی می‌برد در مسجدی متروکه که پناه می‌گیرد و از خفاش‌ها و ادرار خود تغذیه می‌کند تا ۹ روز بعد پیدایش می‌کنند.
پروسپری در ۱۹۹۸ دوباره در مسابقه شرکت می‌کند. چه چیزی از این دیوانه‌وارتر؟
کولیج واینست
تجربه‌ی کولیج که سرباز جنگ جهانی دوم بوده به راستی دهشتناک است. در سال ۲۰۰۰ پیرمرد ۷۵ ساله که از سکته جان سالم به در برده بود زمانی که کف فرو می‌ریزد در حفره‌ای در توالت حیاط خانه‌اش سقوط می‌کند. کولیج که به دلیل سکته توانایی تکان دادن یک دست و یک پای خود را نداشته تا لحظه‌ی نجات در زیر آوار و کثافت مدفون می‌ماند.
ریکی مگی
پس از ۷۱ روز و در نواحی دور افتاده‌ی استرالیا، «اسکلت متحرک» ریکی مگی در نزدیکی محل نگهداری احشام در ۷۸۰ کیلومتری جنوبی شهر کاترین پیدا شد. هیچ‌کس نمی‌داند چه اتفاقی افتاده است، حتی خود مگی که این رویداد را برای افراد گوناگون تعریف کرده بود.
نمی‌توان مشخص کرد که اتومبیل‌اش دچار آسیب شده یا آواره‌ای با مواد مخدر او را مسموم کرده، با این حال طبیعت نجات یافتن مگی شایان توجه است.
او به مقداری زیادی دچار کاهش وزن شده بود و با خوردن خفاش‌ها، جیرجیرک‌ها و غورباقه‌ها مرگ خود را به تعویق انداخته بود.
نورمن اولستاد
در ۱۹ فوریه ۱۹۷۹ هواپیمایی که نورمن اولستاد ۱۱ ساله سوارش شده بود، بر اثر کولاک به کوه‌های سن گابریل کالیفرنیا برخورد می‌کند. در حالی که خلبان و پدرش کشته شده بودند، نورمن و معشوقه‌ی پدرش، سندرا، توانستند از میان آوار به بیرون بیایند و ۲۵۰۰ متر به سمت پایین کوه حرکت کنند.
سندرا پایش لیز خورد و سقوط کرد بنابراین نورمن مجبور شد برای بقای خود به تنهایی مبارزه کند.
او از حادثه نجات یافت و بعدها کتاب «Crazy for The Storm» را در ارتباط با آن واقعه نوشت.
مارینا چاپمن
مارینا که ملیت خود را از کلمبیایی به بریتانیایی تغییر داده مدعی شده است که قبل از این که توسط خانواده‌ی مافیای محلی به بردگی گرفته شود، توسط میمون‌های کبوشی بزرگ شده و از علوفه و گیاهان تغذیه می‌کرده است.
همسایه‌ای او را از بردگی می‌رهاند. وقتی او ۱۶ ساله بوده تحت سرپرستی گرفته می‌شود و او را برای زندگی کردن به بوگوتا می‌فرستند. در سال ۱۹۷۷ به انگلیس نقل مکان می‌کند.
بسیاری فکر می‌کنند داستان چاپمن بیشتر به قصه شباهت دارد تا واقعیت و بسیاری دیگر (مانند ناشران کتاب) این موضوع را نادیده می‌گیرند. با این وجود تعدادی از متخصصان تغذیه و روانشناسان بررسی‌هایی روی چاپمن انجام داده‌اند که به تایید روایت او ختم می‌شود.
استیون کالاهان
استیون مخترع آمریکایی در سال ۱۹۸۲ پس از این که قایقی کوچک که خودش طراحی کرده بود غرق شد حدود ۷۶ روز در دریا سرگردان بود. کالاهان سال گذشته از رودآیلند عزیمت کرده بود. او پیش از این که با حادثه روبرو شود اقیانوس اطلس را دور زده و زمانی را در سواحل اروپایی سپری کرده بود.
جریان‌های اقیانوسی و آب‌وهوا او را به سمت غرب کشاندند تا این که خشکی ماری گالانته (جزیره‌ای در دریای کارائیب در نزدیکی گوادلوپ) را دید.
بعدها او کتابی به نام «سرگردان: ۷۶ روز گمشده در دریا» را در این‌باره نوشت.
دیدگاه