خوشمزه ترین شیرینی های گوشه و کنار دنیا

روش‌های مختلفی برای تهیه خمیر شیرینی وجود دارد و به همین دلیل شیرینی‌های بسیار خوشمزه‌ای در اقصی‌نقاط دنیا پخته می‌شود که ارزش امتحان کردن دارند. در واقع چشیدن طعم معروف‌ترین شیرینی‌های یک مقصد جدید، از بهترین و لذیذترین تجربه‌های هر سفری است. اگر جزو آن دسته از افرادی هستید که دوست دارید برخی از این شیرینی‌های خاطره‌انگیز را به فهرست پخت‌وپز خود اضافه کنید یا بازدیدی از قنادی‌های شناخته‌شده دنیا داشته باشید و طعم دلپذیر آن‌ها را بچشید، این مقاله را از دست ندهید که تعدادی از خوشمزه‌ترین شیرینی‌های گوشه‌وکنار دنیا را به شما معرفی خواهد کرد.

چیمنی کیک، رومانی

آیا تابه‌حال شیرینی خورده‌اید که روی آتش سرخ شده باشد؟ اگر پاسخ‌تان منفی است، باید «چیمنی کیک»‌ (chimney cake) را امتحان کنید که به زبان محلی به آن «kurtoskalacs» می‌گویند و به منطقه مجار زبان رومانی، به‌خصوص ترانسیلوانی تعلق دارد. چیمنی کیک یا کیک دودکش را از این جهت نام‌گذاری کرده‌اند که شکلی شبیه دودکش با طعم دودی ملایم است. این شیرینی در دکه‌های خیابانی کشورهای اروپای شرقی فروخته می‌شود و اگر ایام کریسمس در پراگ باشید، به احتمال زیاد می‌توانید یکی از آن‌ها را در بازار کریسمس امتحان کنید.

قنادها برای تهیه این شیرینی، خمیری یک متری را دور سیخ می‌پیچند که برای چند ساعت روی زغال می‌چرخد تا بپزد. زمانی که سطح بیرونی آن به رنگ قهوه‌ای طلایی درآمد، آن را به ۶ قطعه ۲٫۵ سانتی برش می‌زنند و روی آن مخلوط پودر شکر و دارچین می‌پاشند.

شیرینی‌پزها گاهی اوقات برای مراسم عروسی یا سایر مناسبت‌ها، یک بطری نوشیدنی در شیرینی پخته مخفی می‌کنند. تجربه خوردن یک چیمنی کیک داغ با نوتلا را از دست ندهید.

کونچا، مکزیک

تاریخچه «کونچا» (Concha) از کشور مکزیک به دوران قبل از استعمار برمی‌گردد. بسیاری بر این باورند هنگامی که نانوایان فرانسوی در قرن هفدهم به مکزیک مهاجرت کردند، دستور پخت بریوش (بغیوش) خود را به این منطقه آوردند که پایه و اساس کونچا شیرین و اسفنجی را شکل داد و از آن به بعد تکامل یافت.

واقعا مشخص نیست چه کسی تاپینگ ترک‌خورده بیسکویت شکری را برای اولین بار روی کونچا اضافه کرد که الان به‌عنوان امضای این نان به حساب می‌آید. این تاپینگ بیسکویتی معمولا با طعم وانیل یا شکلات است و طوری شکل داده می‌شود که شبیه صدف باشد؛ هرچند مدل‌های خلاقانه آن در طعم و شکل‌های متنوع وجود دارد. علاوه بر این، کونچا اغلب با خامه فرم‌گرفته، کاسترد یا حتی حبوبات پخته و له‌شده پر می‌شود.

کوئه کلپان، اندونزی

«کوئه کلپان» (Kueh Klepon)، گلوله‌های برنجی سبزرنگی هستند که با شهد داغ پر شده و در برگ‌های موز پیچیده شده‌اند و یکی از شیرینی‌های خوشمزه اندونزی محسوب می‌شوند. آرد برنج چسبناک، پایه اصلی این شیرینی است که با برگ‌های پاندان یا دراسنا طعم‌دار می‌شود و در عین حال رنگ سبز ملایمی می‌گیرد. در ادامه زمانی که شیرینی‌ها در حال آب‌پزشدن هستند، مقداری شکر پالم مذاب در وسط آن‌ها قرار می‌دهند؛ شهدی که مشتریان بی‌خبر از همه‌چیز را به‌یک‌باره غافلگیر می‌کند. خوردن این میان‌وعده‌های پوشیده از نارگیل مثل چشیدن طعم رولت است که بی‌شک برایتان جذاب خواهد بود.

پاستیلیتو، آرژانتین

«پاستیلیتو» (Pastelito)، شیرینی‌های پفکی ستاره‌ای شکلی هستند که همواره یادآور استقلال آرژانتین از اسپانیا خواهند بود. طبق افسانه‌ها، در روز انقلاب مه (۲۵ مه سال ۱۸۱۰) که مقام‌های اسپانیایی، بخشی از کنترل آرژانتین را به مردم برگرداندند، زنان به جمعیت مشتاق و خوشحالی که در بیرون کابیلدو (مقر دولت استعماری) حضور داشتند، شیرینی پاستیلیتو می‌فروختند. با اینکه این شیرینی ظریف، شروع تلخ و شیرینی داشت، ریشه عمیقی در فرهنگ آرژانتین دوانده و اکنون نشانگر وطن‌پرستی و غرور ملی است. آرژانتینی‌ها این شیرینی لایه‌لایه را که با ژله غلیظ یا خمیر سیب‌زمینی شیرین پر شده است، در جشن انقلاب مه یا سایر مناسبت‌ها سرو می‌کنند. این شیرینی فوق‌العاده با یک نوشیدنی داغ مثل هات چاکلت حسابی می‌چسبد.

اکلز کیک، انگلیس

«اکلز کیک» (Eccles Cake)، یک شیرینی کره‌ای و گرد انگلیسی است که با کشمش یا سایر میوه‌های خشک‌شده پر می‌شود. اصالت این شیرینی به شهر انگلیسی اکلز برمی‌گردد که در اطراف یک کلیسای قرن سیزدهمی ساخته شد. اکلز از کلمه لاتین «ecclesia» به‌معنای کلیسا یا گردهمایی گرفته شده است. «الیزابت رافالد» (Elizabeth Raffald)، نویسنده و کارآفرین انگلیسی، در سال ۱۷۶۹ یک کتاب آشپزی تاثیرگذار منتشر کرد که شامل دستور پخت یک شیرینی با فیلینگ میوه و عصاره ژلاتینی پای گوساله می‌شد؛ اما تا زمانی که قنادی به نام «جیمز برچ» (James Birch)، نسخه بدون عصاره پای گوساله را در سال ۱۷۹۶ ابداع کرد، این شیرینی مشهور و شناخته‌شده نشد. او شروع به فروش کیک‌هایی در مغازه گوشه خیابان خود کرد که هنوز پابرجا است و شهرت زیادی دارد. 

میوه‌های خشک‌شده داخل این کیک از کشمش تا پوست میوه شیرین‌شده، طعم و مزه خیلی قوی به آن می‌دهد که باعث شکل‌گیری نام مستعار «پای مگس مرده» ‌(Dead fly pie) برای آن شده است. اکلز کیک خوشمزه‌تر از آن چیزی است که به نظر می‌رسد و یکی از گزینه‌های عالی برای صرف عصرانه همراه با چای به شمار می‌رود.

کوک‌سیستر، آفریقای جنوبی

«کوک‌سیستر» (Koeksister)، یک پیراشکی شیرین از آفریقای جنوبی است که در دکه‌های کنار خیابان با بنرهای تبلیغاتی «بهترین کوک‌سیسترهای آفریقای جنوبی» به فروش می‌رسند؛ هرچند خانواده‌های محلی که دستور پخت آن را از نسلی به نسلی دیگر منتقل می‌کنند، معتقدند که کیک آن‌ها بهترین است. انتخاب کسی که بهترین کوک‌سیستر را درست می‌کند، عملا غیرممکن است؛ اما یک چیز حتمی است و آن اینکه باید این پیراشکی بافته‌شده آغشته به شهد را امتحان کنید.

در هر صورت کوک‌سیستر را با «کیپ مالای کوک‌سیستر» (Cape Malay koesister) اشتباه نگیرید که توسط جامعه مسلمانان شهر کیپ تاون موسوم به «کیپ مالای» ابداع شده است. این پیراشکی‌ها دارای خمیری ادویه‌دار و به‌شکل بیضی هستند که در شهدی دارچینی و سپس پودر نارگیل خشک‌شده غلطانده می‌شوند.

واتروشکا، روسیه

«واتروشکا» (Vatrushka) از شیرینی‌های معروف روسیه و شبیه به پیراشکی است؛ با این تفاوت که پیراشکی روسی به‌شکل یک رول بسته است که می‌توان آن را از انواع خمیر تهیه و درونش را با فیلینگ‌های شیرین و خوشمزه پر کرد؛ در حالی که واتروشکا عموما از خمیر دارای مایه‌ خمیر درست می‌شود و رویه بازی دارد. رایج‌ترین واتروشکا به‌شکل نان گرد و شیرینی است که با فیلینگ پنیر کاتیج یا پنیر کوارک شیرین‌شده یا گاهی اوقات مربا و مارمالاد پر شده و بعضا با کشمش یا میوه خوردشده تزیین می‌شود.

واتروشکا برای غذا نیز به کار می‌رود؛ به این ترتیب که داخل آن با گوشت پر شده و به‌طور سنتی در اجاق‌های با سوخت چوب پخته می‌شود و قطر آن از ۱۲ سانتی‌متر تا یک متر متغیر است. جالب اینکه که کلمه «واترا» به‌معنای اجاق یا آتش است.

کلمپه، ایران

کلمپه به‌همان اندازه طعم‌ومزه فوق‌العاده‌اش، زیبا و چشم‌نواز است. شیرینی‌پزها برای تهیه این شیرینی از یک نوع مهر چوبی استفاده می‌کنند که اغلب در خانواده‌ها از نسلی به نسلی دیگر می‌رسد.

این مهرهای چوبی، نقش‌ونگارهای دیدنی یا صحنه‌های طبیعی جالب را روی شیرینی‌های گرد منتقل می‌کند. با این وجود، زیبایی واقعی کلمپه در طعم آن نهفته است. این شیرینی‌های خوش‌عطر با گردو، کره و زعفران و خرما پر می‌شوند و شیرینی آن صرفا از خرما است و هیچ شکری در آن به کار نمی‌رود.

کیبر الوز، تونس

«کیبر الوز» (Kaber Ellouz) یک شیرینی رنگارنگ با پایه خمیر بادام است که اغلب برای تعطیلات تهیه می‌شود. این توپ‌های مارزیپان تونسی را ابتدا با گلاب و وانیل طعم‌دار کرده؛ سپس برای ایجاد طرح رنگین‌کمانی، خمیر آن به سه قسمت تقسیم می‌کنند که به دو بخش آن، رنگ خوراکی می‌زنند و بعد هر سه تکه خمیر را در کنار هم می‌گذارند و گیس‌بافت می‌بافند. در ادامه این خمیر گیس‌بافت را به بخش‌های مساوی برش می‌برند، گرد می‌کنند و در پودر شکر ریز می‌غلطانند. این خوراکی‌های خوشمزه و چشم‌نواز نیازی به پخت ندارند.

کوئین یامان، فرانسه

«کوئین یامان» (Kouign-Amann) یا کیک کَره‌ای، یک کیک کاراملی خوشمزه است که رقیب خوبی برای کروسان به حساب می‌آید. اصالت این کیک به منطقه بریتانی در دهه ۱۸۰۰ برمی‌گردد. این شیرینی قدیمی شعار «همه‌چیز با کره بهتر است» را به‌معنای واقعی کلمه حفظ کرده است. کوئین یامان شامل لایه‌های کره نمک‌دار و خمیر می‌شود که روی آن شکر می‌ریزند تا در حین پخت کاراملی شود. این شیرینی کاراملی نمکی، رویه‌ای لایه‌لایه و میانه‌ای مرطوب و خوشمزه دارد و گاهی اوقات داخل آن با میوه تازه یا شکلات پر می‌شود. کوئین یامان مطمئنا مناسب افرادی نیست که رژیم لاغری دارند؛ اما نمی‌توان به فرانسه سفر کرد و آن را نچشید!

شیرینی Origlietta، ایتالیا

این طور به نظر می‌رسد که شیرینی «Origlietta» به منطقه ساردینیا ایتالیا تعلق دارد. این شیرینی حلقه‌ای شکل با رولت چوب مخصوص شکل داده شده و بعد در روغن زیتون غوطه‌ور سرخ می‌شود. خمیر شیرینی در اثر سرخ‌شدن به رنگ قهوه‌ای طلایی درمی‌آید؛ هرچند شیرینی‌پزهای ماهر می‌توانند آن را تا مرحله نیمه‌شفاف سرخ کنند که در این صورت در دهان آب می‌شود. این خوراکی خوشمزه را می‌توانید در کارناوال‌ و مناسبت‌های ایتالیایی با عسل امتحان کنید.

لامینگتون، استرالیا

تاریخچه شیرینی «لامینگتون» (Lamington) قدری پیچیده‌ است. مورخان زمانی اعتقاد داشتند که کیک‌های آغشته به شکلات با روکش نارگیل از روی نام لرد لامینگتون نام‌گذاری شده است؛ یک بریتانیایی که از سال ۱۸۹۶ تا ۱۹۰۱ به‌عنوان فرماندار کوئینزلند خدمت می‌کرد. چندین نظریه درباره این ادعا وجود دارد: برخی می‌گویند سرآشپز لرد سعی داشت مجددا از کیک اسفنجی بیات استفاده کرده و یک دسر برای فرماندار ابداع کند. برخی معتقدند علت این نام‌گذاری برای این بود که کلاه فرماندار شبیه این کیک‌ها بود یا اینکه خدمتکار وی کیک موردعلاقه فرماندار را به اشتباه در کاسه‌ای از شکلات مذاب می‌اندازد. فرماندار که به‌هیچ عنوان از شیرینی نمی‌گذشت، به این نتیجه رسید که بهترین راه برای لذت‌بردن از این کیک آغشته به شکلات، غلطاندن آن در پور نارگیل خشک‌شده است تا دست‌هایش کثیف نشود.

پژوهشگران در سال ۲۰۱۴ دریافتند لامینگتون که اکنون به‌اندازه کانگورو از نمادهای استرالیا به شمار می‌رود، در واقع در نیوزیلند ابداع شد و نام اصلی آن «ویلینگتون» (Wellington) بوده است. فارغ از ریشه و اصل این شیرینی، اکثر مردم معتقدند که این بیسکویت‌های پشمالوی پف‌دار واقعا خوشمزه هستند.

جلابی، پاکستان

«جلابی» (Jalebi) یا زولبیا یک شیرینی مارپیچی است که تهیه آن به‌اندازه خوردنش، به‌خصوص برای بچه‌ها، جالب و جذاب است. این شیرینی که در کشورهای مختلفی درست می‌شود، بخش مهمی از ماه رمضان به حساب می‌آید.

جلابی شامل خمیری از ماست یا کره تصفیه‌شده و آرد مایدا ( آرد گندم نرم آسیا‌ب‌شده مشابه آرد کیک) می‌شود که با استفاده از قیف شیرینی‌پزی در روغن فراوان داغ ریخته و سرخ می‌شود. پس از سرخ‌شدن شیرینی، آن را در شهد می‌غلطانند. این خوراکی ترد و لطیف بخشی جدایی‌ناپذیر از فرهنگ پاکستان است که در اصل در ایران ابداع شده است و به آن زولبیا گفته می‌شود.

یک حقیقت جالب درباره جلابی این است که علاوه بر سیراب‌کردن اشتهای سیری‌ناپذیر افراد برای خوردن شیرینی، وقتی در شیر قرار بگیرد، ظاهرا می‌تواند به تسکین میگرن کمک کند. مردم محلی بر این باورند که اگر یک عدد جلابی بخورید و برای چند ساعت چیزی میل نکنید، درد میگرن شما فروکش می‌کند.

تارت کوئه، مالزی و سنگاپور

هیچ‌یک از جشن‌های سنگاپور بدون وجود یک سینی «تارت کوئه» (kueh tart) یا همان تارت آناناس تکمیل نمی‌شود. این شیرینی در نتیجه مازاد آناناس در مالزی و سنگاپور و تاثیر فرهنگ پراناکان‌ شکل گرفت. پراناکان‌ها، اقوام ماجر چینی بودند که به مجمع‌الجزایر مالایی مهاجرت کردند و فرهنگ‌شان متاثر از فرهنگ انگلیسی، پرتغالی و هلندی بود. کسانی که با شیرینی پرتغالی «دی ناته» (de nata) آشنا هستند، متوجه می‌شوند که تارت کوئه از نظر شکل و اندازه با آن هم‌خانواده است.

برای تهیه این کلوچه ترد به یک کاتر مخصوص بیسکویت نیاز است که روی آن طرح می‌اندازد. دستورهای مختلفی برای تهیه تارت کوئه وجود دارد که هر خانواده سبک خاص خود را انتخاب می‌کند. یکی از این شیرینی‌ها را به عشق خود هدیه دهید و برای او آرزوی سعادت و موفقیت کنید.

تارو بان، چین

چینی‌ها معتقدند که شیرینی بخارپز «تارو بان» (Taro Bun) قدمتی برابر با سال ۷۷۰ قبل از میلاد دارد؛ هرچند احتمالا ظاهر متفاوتی با نوع امروزی داشته‌ است. در دوران سلسله هان بود که استفاده از سنگ آسیاب بیشتر شد و متعاقبا تهیه خمیر با آرد آسیاب‌شده رواج یافت. شیرینی‌های خوشمزه‌ای در طول تاریخ چین تولید شده است؛ به همین دلیل اگر در یک قنادی چینی نمی‌دانستید کدام شیرینی را انتخاب کنید، تارو بان را جزو اولین انتخاب‌های خود قرار دهید. ریشه بنفش، شیرینی ملایمی دارد که به‌شکل خمیر درمی‌آید و با شکر وانیلی مخلوط می‌شود و در نهایت ترکیب خوبی با نان تخم‌مرغی به وجود می‌آورد. این شیرین فوق‌العاده در هر زمان از روز حسابی دلچسب است.

در صورتی که هر یک از این شیرینی‌ها را امتحان کرده‌اید، می‌توانید در پایین این مقاله از کجارو تجربه‌های خود را با در میان بگذارید.