جاهای دیدنی بابل

بابل، یکی از شهرهای زیبا و دیدنی استان مازندران است که با شمار زیادی از جاذبه‌های طبیعی، گردشگری و تفریحی، از پرگردشگرترین شهرهای کشور به حساب می‌آید. با ما همراه شوید تا تعدادی از جاهای دیدنی بابل را به شما معرفی کنیم تا در سفر بعدی خود، بازدید از آن‌ها را در برنامه سفرتان بگنجانید.

یکی از معروف‌ترین مکان های دیدنی بابل آبشار درازکش، یکی از زیبایی‌های بکر و دست‌نخورده طبیعت بندپی شرقی است که در دل جنگل واقع شده است و شامل پنج آبشار با ارتفاع‌های مختلف می‌شود که ارتفاع یکی از آن‌ها بیش از هفت متر است. این آبشار ابتدا به یک حوضچه بزرگ می‌ریزد و سپس به‌صورت رودخانه‌ای در جهت شمال ادامه مسیر می‌دهد که در فصل پاییز آب نسبتا زیادی دارد؛ ولی بیشترین میزان آب آن در فصل بهار است.

اگر اهل شنا و آب‌تنی هستید، فرصت را از دست ندهید و از همین آبشار مرتفع نهایت استفاده را ببرید یا فقط در زیر سایه درختان و هوای مطبوع آن، کمی استراحت کنید. سایر آبشارها قدری جلوتر هستند؛ اما به‌دلیل مسیر گل‌ولای، بازدید از آن‌ها دشوار است.

سفر به آبشار درازکش برای افراد علاقه‌مند به طبیعت‌گردی مناسب است و از همین رو همراه داشتن لوازمی مثل کفش کوهنوردی (پیاده‌روی)، کلاه و عینک آفتابی، لباس مناسب فصل، آب آشامیدنی، مواد غذایی مقوی و... ضرورت دارد.

آبشار شی الیم در ۵۲ کیلومتری جنوب شرقی روستای گاوزن محله، یکی از مناطق دیدنی بابل و در میان دره‌ای انبوه از درختان جنگلی واقع شده است. این روستا از توابع بخش بندپی شرقی شهرستان بابل است که در قسمت غرب رودخانه‌ سجادرود (سجرو) قرار گرفته و با روستاهای فیروزجاه ثابت، لمسوکلا، سرجیکلاو سماکوش محله همسایه است. دسترسی به این آبشار از طریق جاده ارتباطی شهرستان بابل به گلوگاه، جاده سیرداغ و سپس گاوزن محله امکان‌پذیر است.

ارتفاع آبشار طبقاتی شی الیم به بیش از ۳۰ متر می‌رسد که از صخره‌ای زیبا به پایین جاری و در طول مسیر باعث فرسایش سنگ‌ها می‌شود. حوضچه‌ای کوچک و پرآب در پایین هر طبقه وجود دارد که آب آن به طبقه زیری می‌ریزد.

آبگرم ازرو در روستای آری در بخش بندپی شرقی و ۴۸ کیلومتری جنوب بابل در میان یک دره زیبای جنگلی و در کنار رودخانه قرار گرفته که مجموعه طبیعی بی‌نظیری را با ترکیبی جالب عرضه می‌کند. آب معدنی فیروزه‌ای‌ رنگ در دل جنگل‌های سبز، منظره‌ای خلق کرده که در کمتر جایی دیده شده است. آب با جوشش از دل زمین، استخر کوچکی پدید آورده که به‌خاطر ترکیبات گوگردی برای بیماری‌های پوستی، روماتیسم و درد مفاصل بسیار مفید است. دمای آب چشمه به حدود ۳۷ درجه سانتی‌گراد می‌رسد و ولرم است؛ عمق آن نیز تقریبا ۱٫۵ متر است.

کیمون روستایی در ۳۶ کیلومتری شهر بابل در بندپی شرقی است که آب‌وهوای معتدلی دارد. این روستا در دل جنگل قرار گرفته و از مناظر و چشم‌اندازهای بی‌نظیری برخوردار است. عبور رودخانه‌ای دائمی از این روستا طراوت خاصی به آن بخشیده و همچنین بودن چند آبشار زیبا در مسیر رودخانه، زیبایی‌های این روستا را دو چندان کرده است.

قدم زدن در مسیر جنگلی و از کنار رودخانه‌ای با آبشارهای کوچک و بزرگ و همین طور کمپ زدن یا اقامت در روستا، برای علاقه‌مندان به طبیعت بسیار جذاب خواهد بود. از آنجا که حجم آب در فصل بهار بیشتر شده و آب‌وهوای معتدلی بر منطقه حاکم می‌شود، بهترین زمان سفر به آبشار کیمون به حساب می‌آید.

سد شیاده در ۳۴ کیلومتری جنوب غربی بابل، روی رودخانه چلیم از سرشاخه‌های رودخانه بابل رود در روستای شیاده و در بخش بندپی غربی این شهرستان واقع شده است. آب‌وهوای مساعد و پوشش گیاهی و جنگل‌های زیبا در کنار سد شیاده، بازدید گردشگران را نیز چند برابر کرده و از آنجا که بازدید برای عموم آزاد است، مردم می‌توانند از فضای اطراف سد نهایت لذت را ببرند. ارتفاع سد شیاده از زمین ۲۰ متر است و پوشش جنگلی در اطراف آن، جذابیتی دوچندان به آن بخشیده است. برای مسافران که قلاب و وسایل ماهی‌گیری به‌همراه دارند، امکان ماهی‌گیری وجود دارد.

سقاتالار شیاده را نیز از دست ندهید؛ اثری مربوط به اواخر دوره قاجار در روستای شیاده که دارای نقش‌ونگارهای زیبا با اشعار مذهبی است و به‌عنوان یک اثر ملی به حساب می‌آید. صعود به ارتفاعات نزدیک به سد شیاده، تماشای مزارع برنج در مسیر منتهی به سد، استفاده از قایق پدالی و... از گذراندن اوقاتی خوش حکایت دارند.

جنگل نارنجلو از نزدیک‌ترین جنگل‌های سرسبز به بابل است که در بخش بندپی غربی قرار دارد. این جنگل وسیع به واسطه انواع درختانی که در خود جای داده است، جزو مناطق حفاظت‌شده به حساب می‌آید و از همین رو هنوز هم بکر و دست نخورده باقی‌مانده است. قدم زدن در جنگل و تماشای مناظر زیبای آن، استراحت در زیر سایه درختان جنگل، عکاسی و ثبت لحظه‌های ناب، گوش سپردن به صدای دلنشین پرندگان و... همگی در انتظار گردشگرانی است که لذت حضور در طبیعت را با هیچ چیز عوض نمی‌کنند.

جنگل نارنجلو در هر فصلی زیبایی‌های خاص خود را دارد؛ هرچند فصل بهار با آب‌وهوای مطبوع و پاییز که فصل نقاشی طبیعت و رنگارنگ شدن برگ‌ها است، بیشترین لذت را نصیب‌تان خواهد کرد.

جنگل زیبای شیاده در بخش بندپی شرقی شهرستان بابل قرار دارد که به‌دلیل مرتفع بودن می‌توان سد شیاده را از بالای آن مشاهده کرد.

پارک جنگلی بابلکنار (بزچفت) در فاصله ۲۳ کیلومتری جنوب بابل و در روستای درونکلاشرقی و بزچفت قرار دارد. هنگام حضور در این جنگل می‌توانید در کلبه‌های جنگلی و آلاچیق‌ها یا زیر سایه درختان سرسبز و باطراوت به استراحت بپردازید و ضمن لذت‌بردن از مناظر اطراف‌تان، بساط پیک‌نیک را به پا کنید.

علاوه بر جاده‌های آسفالتی که در این پارک جنگلی به چشم می‌خورد و تردد با خودرو را آسان کرده‌اند، جاده‌های خاکی نیز وجود دارد که به‌راحتی می‌توانید در آن‌ها قدم بزنید و اگر بارانی هم باریده باشد، بوی عطر خاک را استشمام کنید. ضمن اینکه رویش گیاهان در کف جاده‌های خاکی، به‌خصوص در اوایل بهار، زیبایی آن را مضاعف می‌کنند و لذت وافری را برای شما به ارمغان می‌آورند. در برخی از نقاط، درختان سر به فلک کشیده، در هم فرو رفته‌ و محیط لذت‌بخشی برای راه‌فتن خلق کرده‌اند؛ به‌طوری که حتی استراحت در زیر سایه‌شان، برای هر گردشگری جذاب خواهد بود. پارک جنگلی بابلکنار، گونه‌های مختلف گیاهی همچون شمشاد، راش، زبان‌گنجشک، بلوط، نارون و توسکا را در خود جای داده است و گونه‌های جانوری آن هم کم نیستند؛ به‌طوری که هنگام قدم‌زدن، صدای برخی از پرنده‌ها را خواهید شنید و شاید شانس دیدن‌ برخی جانوران را نیز داشته باشید.

آبشار و چشمه‌ کوچکی نیز در این پارک جنگلی وجود دارد که یکی از جاذبه‌های اصلی‌ آن محسوب می‌شود. از امکانات این منطقه می‌توان به سرویس بهداشتی، مسجد، باربیکیو، رستوران، فروشگاه و سوپر مارکت، پارک بازی کودکان و قهوه‌خانه اشاره کرد.

یک استخر یا دریاچه مصنوعی نیز در جنگل احداث شده است که امکان قایق‌سواری در آن وجود دارد و می‌توانید از استراحتگاه‌های اطراف دریاچه استفاده کنید.

دریاچه «کامی کلا» (Kami Kola) در بخش بندپی غربی شهرستان بابل و در اطراف کوه‌های البرز قرار دارد و دارای چشم‌انداز کوه و جنگل است. این دریاچه فصلی در برخی ماه‌های سال خشک می‌شود؛ اما در سایر ایام، خصوصا اوایل بهار، با وجود آب و مناظر جنگلی زیبایی دوچندان پیدا می‌کند. بافت این منطقه کاملا روستایی بوده و عمده فعالیت مردم آن کشاورزی و دامداری سنتی است و در نتیجه علاقه‌مندان می‌توانند محصولات کشاورزی و لبنی محلی خریداری کنند.

فصل بهار، بهترین فصل زمان بازدید از دریاچه است؛ چراکه آب‌وهوا بسیار مطبوع می‌شود و زیبایی طبیعت و سرسبزی جنگل‌های اطراف دریاچه و صدای دلنشین آب، لحظه‌های نابی را برایتان رقم خواهد زد.

تکیه روستای مقریکلا در بخش‌بند پی غربی شهرستان بابل قرار دارد و اثری از دوران زندیه و قاجار به حساب می‌آید. ارزش و اهمیت این تکیه باعث شد که در سال ۱۳۵۴ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شود. تکیه مذکور توسط عبدالحسین خان در سال ۱۲۲۶ قمری بنا شد. او معمار و نجار این سازه را از اصفهان آورد و در نتیجه ستون‌های این تکیه مشابه ستون‌های چوبی چهل ستون هستند. گفته می‌شود که کار ساخت تکیه، ۱۲ سال طول کشید. بنای آجری دو طبقه آن، سقف شيبدار ساده سفالی دارد و در طبقه دوم آن، پنجره‌های ارسی به چشم می‌خورد.

این ساختمان، کاربری‌های مختلفی همچون مقر حکومتی، مدرسه علوم دینی و مدرسه نظامی داشته است و امروزه در ماه محرم، برای عزاداری امام حسین (ع) استفاده می‌شود.

آبشار «کلیره» (Kelyareh) در روستای بتلیم در بخش بندپی شرقی استان سرسبز مازندران واقع شده است که فقط ۴۵ کیلومتر با شهر بابل و در نزدیکی شهر گلوگاه (مرکز بندپی شرقی) قرار دارد. برای رسیدن به روستای بتلیم باید از مسیری جنگلی عبور کنید که بی‌نهایت زیبا است و خود یکی از جذابیت‌های این سفر محسوب می‌شود.

اگر فصل بهار را برای مسافرت به این منطقه انتخاب کنید، بوی عطر گل‌ها و سرسبزی درختان، هوش از سرتان خواهد برد. پس از رسیدن به روستا، برای اینکه از آبشار زیبای کلیره (بتلیم) دیدن کنید، باید آماده یک جنگل‌نوردی حسابی شوید.

این ماجراجویی دل‌انگیز در دل جنگل ۴۵ دقیقه طول می‌کشد و در نهایت آبشار ۱۰ متری کلیره پیش چشم‌تان ظاهر می‌شود. از آنجا که در فصل تابستان، هوا گرم است و آب آبشار کم می‌شود؛ در فصل پاییز به این منطقه بروید که هم تعداد گردشگران کمتر است و هم آب‌وهوا رو به خنکی می‌رود و آب آبشار افزایش می‌یابد. علاوه بر این، چشم‌انداز بی‌بدیل و رنگارنگ درختان، چنان منظره شگفت‌انگیزی به وجود می‌آورد که خاطره آن برای همیشه در ذهنتان باقی خواهد ماند.

ییلاق کوهستانی حاجی شیخ موسی یکی از خوش‌آ‌ب‌وهواترین جاذبه‌های مازندران است که در حدود ۷۰ کیلومتری بابل قرار دارد و برای رفتن به آن باید راهی گلوگاه شوید. این ییلاق بافتی قدیمی دارد و در تعطیلات و به‌خصوص فصل تابستان، پذیرای گردشگران است. علاوه بر دو بقعه حاجی شیخ موسی و امامزاده عبدالله، آبشار زیبای شیخ موسی، خانه‌های چوبی، جنگلی انبوه و سرسبز، چشمه‌های آب معدنی و… از جاذبه‌های دیدنی این منطقه به شمار می‌روند.

مسجد جامع بابل از تاریخی‌ترین جاهای دیدنی شهر بابل است و جزو آثار ملی ایران است که در یکی از قدیمی‌ترین محله‌های شهر قرار دارد. در تاریخ طبرستان، قدمت بنای اولیه آن سال ۱۶۰ هجری قمری ذکر شده است. این مسجد در دوره‌های مختلف، به‌ویژه عصر صفوی، بازسازی شد و در دوره فتحعلی شاه بر اثر زلزله تخریب و مجددا بنا شد. مسجد جامع دو ایوان در شرق و غرب دارد که هرکدام به یک هشتی متصل می‌شوند. داخل مسجد نیز دارای گنبدهای کوچک و بزرگ و ستون است.

آستانه امامزاده قاسم (ع) که بین مردم بومی با‌ نام «بقعه آستانه» شناخته می‌شود، از آثار تاریخی و جاهای دیدنی بابل است. این امامزاده در ایام ماه محرم و روزهای تاسوعا و عاشورا، به محل سوگواری‌ هئیت‌های عزاداری محله‌های بابل تبدیل می‌شود.

در ورودی امامزاده، یک مسجد کوچک قرار دارد که به آینه‌کاری زیبایی مزین شده است. بنای اصلی به‌صورت هشت ضلعی و با مصالح آجر ساخته شده که در سال ۱۳۳۳ هجری شمسی به دست محمد علی ایمانی تعمیر و آینه‌‌کاری‌ها به آن اضافه شده است. در ورودی امامزاده، منبت‌کاری زیبایی دارد که قدمت آن به سال ۸۷۰ هجری قمری برمی‌گردد. علاوه بر این، دو صندوق نفيس چوبى داخل صحن بقعه وجود دارد که صندوق اصلى آن توسط استاد احمد نجار ساروى در تاريخ ۸۸۸ هجرى قمرى ساخته شده است.

پل محمد حسن خان بابل از یادگارهای دوران زندیه است که از روی رودخانه بابلرود می‌گذرد و هفت طاق اصلی و دو طاق فرعی دارد. محمد حسن ‌خان قاجار در سال ۱۱۴۶ پس از تصرف مازندران و غلبه بر کریم‌خان زند، برای نشان‌دادن قدردانی خود از مردم بابل، این پل بزرگ را احداث کرد و به همین دلیل به پل محمد حسن‌ خان معروف شد. این اثر ثبت ملی که ۱۴۰ متر طول و ۶ متر عرض دارد، تا سال ۱۳۴۳ تنها راه ارتباطی بابل و آمل بود؛ تا اینکه راه جدیدی ساخته شد. پل مذکور یکی از تاریخی‌ترین پل‌های استان مازندران و از جاهای دیدنی و معروف بابل به حساب می‌آید. علاوه بر این، معماری عصر صفوی این سازه، ارزش و اهمیت ویژه‌ای به آن داده است.

فیلبند از توابع بخش بندپی غربی شهرستان بابل است که به‌خاطر اقیانوسی از ابر و چشم‌انداز بی‌بدیلی که به وجود می‌آورد، همواره طرفداران زیادی بین گردشگران دارد و جزو معروف‌ترین جاهای گردشگری بابل است. این منطقه ییلاقی که از آن به‌عنوان «بام شرقی مازندران» یاد می‌شود، به‌دلیل ارتفاع زیادش از سطح دریا، مکانی عالی برای مشاهده پدیده اقیانوس ابر است و چه چیزی بهتر از قدم‌زدن در میان ابرها و استشمام هوای تمیز و شنیدن صدای زنگوله دام‌ها می‌تواند برایتان خاطره‌انگیز باشد!

از اواسط بهار تا ابتدای پاییز، آب‌وهوای خوبی بر این منطقه حاکم می‌شود و بهترین زمان برای دورشدن از هیاهوی شهر و لذت‌بردن از طبیعت فیلبند به شمار می‌رود. با فرارسیدن زمستان، هوای این منطقه به‌شدت سرد و برفی شده و به همین دلیل در این ایام، روستا خالی از سکنه می‌شود.

موزه‌ بابل که به گنجینه‌ بابل شهرت یافته است، یکی از مکان های دیدنی بابل است که جزو جاذبه‌های گردشگری فرهنگی و تاریخی استان مازندران نیز شمرده می‌شود است و عنوان تنها موزه‌ مردم‌شناسی مازندران را به خود اختصاص داده است. این مجموعه‌ فرهنگی، فعالیت خود را به‌عنوان موزه‌ باستان‌شناسی، چوب و مردم شناسی در سال ۱۳۷۵، در ساختمان شهرداری سابق که در سال ۱۳۰۷ به‌عنوان بلدیه شروع به کار کرده بود، آغاز کرد. پس از چهار سال در سال۱۳۸۲ و پس از تعمیر و بازسازی، عنوان تنها موزه‌ مردم‌شناسی مازندران را به خود اختصاص داد.

آثاری همچون صنایع دستی زنان ترکمن صحرا، پوشاک مازندران، گیلان، ترکمن و چادر شب‌بافی زنان مازندران را می‌توان در بخش مردم‌شناسی مشاهده کرد. قهوه‌خانه‌ سنتی، داروخانه‌ سنتی، یادمان‌های چوبی و باستان‌شناسی از دیگر بخش‌های دایر در این موزه‌ است. جالب است بدانید که در این موزه، ظروف و اشیاء سفالی متعلق به اواخر هزاره‌ چهارم، سوم، دوم و اول پیش از میلاد نیز نگهداری می‌شود. اشیایی که نشان‌دهنده‌ تمدن دیرین مناطق شمالی کشور است.

در جنوب شهرستان بابل، درون باغ باصفا و بسیار زیبایی که امروزه محل دانشگاه پزشکی استان مازندران است، عمارتی تاریخی، باشکوه و مجلل به نام کاخ سلطنتی بابل قرار گرفته است که متعلق به دوران پهلوی است و یکی از جاهای دیدنی بابل به شمار می‌آید. کاخی متشکل از دو طبقه و دارای اتاق‌هایی بسیار و سالن‌هایی متعدد است که از ویژگی‌های قابل‌توجه در ساخت آن، تزیینات زیبا و خیره‌کننده‌ای است که به‌صورت گچبری‌های زیبا و هنرمندانه اجرا شده است. سنگ، بیشترین مصالح به کار رفته در این کاخ مجلل است و تزیینات انجام شده در نمای بیرونی و داخلی آن را در کمتر عمارت‌های مشابه، می‌توان یافت. جالب است بدانید که در ضلع غربی محوطه‌ کاخ و نشان‌دهنده با ساخت کاخ سلطنتی، بنای دیگری به نام «برج کاخ بابل»، به‌صورت هشت‌ضلعی و در دو طبقه‌ احداث شده است. این آثار تاریخی امروزه میزبان گردشگران و توریست‌های بسیاری از سراسر ایران و جهان است.

یکی از زیباترین و خارق‌العاده‌ترین جاهای گردشگری بابل پدیده‌ای است طبیعی که به نام «آبشار تیرکن» یا »هفت آبشار» شناخته می‌شود. این جاذبه‌ی زیبای گردشگری در روستایی به همین نام، در مراتع «کالبکوشت» و در بخش بابل‌کنار این شهرستان قرار گرفته و دارای ارتفاعی بالغ بر ۹ متر است. در این منطقه می‌توان هفت آبشار کوچک را مشاهده کرد که به «آبشارهای تیرکن» شهرت یافته است.

در بخش بندپی شهرستان بابل، روستایی تاریخی به نام «دیوا عمران» قرار گرفته است که منزلگاه دو طایفه به نام‌های «عمران» و «ملک‌شاه» از طایفه‌های ساکن بندپی است. جالب است بدانید در این روستا تکیه‌ای قدیمی با معماری قاجاری قرار دارد که پیشینه‌‌ آن به ۱۲۰ سال پیش بازمی‌گردد. این روستا امروزه به یکی از مناطق دیدنی بابل تبدیل شده است.

تالاب حیدر کلا یا بوستان ‌نیلوفر آبی، از بزرگ‌ترین تالاب‌های مازندران است که به‌لطف وجود نیلوفرهای آبی و پرندگان مهاجر و کمیاب، چشم‌انداز بسیار زیبایی دارد. این تالاب، محلی برای تفریح و گردش خانواده‌های بابلی به شمار می‌رود؛ مضاف بر اینکه در فصل‌ ماهی‌گیری به پاتوقی برای علاقه‌مندان به ماهی‌گیری تفریحی تبدیل می‌شود. تالاب مذکور با وسعت ۳۴ هکتار، آب کشاورزی سه منطقه را تامین می‌کند. از امکانات این محل می‌توان به نمازخانه، سفره‌خانه، اسکله قایق‌رانی، آلاچیق، اسب‌سواری، وسایل بازی کودکان و... اشاره کرد.

نویسندگان: صدیقه شجاعی، محبوبه حسنی