با تور مجازی به جزیره سانتورینی یونان سفر کنید
در سانتورینی، هیچ عجله‌ای به چشم نمی‌خورد؛ گویی زمان از این جزیره رخت بر بسته است. چشم‌ها در کمال آرامش از یک شگفتی به شگفتی دیگری می‌نگرد؛ چراکه دست هنرمندی ماهر هرکدام از این مناظر را با دقت تمام و جزئیات کامل به تصویر کشیده است: ریتم پله‌های سفید و آبی، گربه‌ی سیاهی که زیر سایه‌بانی سفید چرت می‌زد، در این شهر همه‌چیز از جذابیتی خاص و سحرانگیز برخوردار است. این جزیره خارق‌العاده، قطعه‌ای از بهشت به شمار می‌رود که نه‌تنها لنز دوربین‌ها، بلکه روح انسان‌ها را نیز به تسخیر خود درمی‌آورد. با این مقاله همراه شوید تا شما را به یک تور مجازی در این جزیره زیبا ببریم.
تور مجازی سانتورینی؛ یونان
تمامی مناظر سانتورینی، سفیدِ سفید یا آبیِ آبی است. با این شرح حال، آیا می‌توانید حدس بزنید که پرچم یونان چه رنگی است؟ یونان، آبی‌وهوای گرمی دارد؛ اما خشک و سوزان نیست. فقط جزیره‌ی نیا کامنی (Nea Kameni) در قلب مجمع‌الجزایری کوچک به نام سانتورینی (متشکل از پنج جزیره در دریای اژه)، هوای بسیار گرمی دارد؛ محلی که در واقع، آتشفشانی خفته است.
در قرن دوازدهم میلادی، شریف ادریسی، جغرافی‌دان سرشناس عرب، بزرگ‌ترین جزیره‌ی این مجمع‌الجزایر را به‌افتخار کلیسای محلی آنجا، سنت ایرنه (Sant’ Irene) نامید. پس از آن که ونیزی‌ها در قرن سیزدهم موفق به تصاحب این قلمرو شدند، نام سانتورینی را بر آن گذاشتند. این جزیره هنوز در سراسر جهان به همین نام خوانده می‌شود و تنها یک کشور، این جزیره را به نام دیگری می‌خواند.
یونانی‌ها بزرگ‌ترین جزیره در مجمع‌الجزایر فوق و در حقیقت، مهم‌ترین جزیره‌ی خود را تیرا نامیده‌اند. آن‌ها به‌شدت روی این نام حساس هستند. به‌رغم این واقعیت که جزیره مذکور، یکی از مقاصد محبوب گردشگری در یونان است، هیچ بندر یا فرودگاهی به نام سانتورینی در آن به چشم نمی‌خورد. حتی هیچ نقطه‌ای به این نام روی نقشه‌ی یونان وجود ندارد. بار دیگر با دقت بیشتر به نقشه نگاه کنید و این بار، نام تیرا (Thira) را جست‌و‌جو کنید. در کتاب‌های راهنمای سفر به یونان هم همین نام درج شده است.
طبق افسانه‌های یونانی، سانتورینی مشتی خاک بود که تریتون، خدای دریا به آرگونات‌ها بخشید. آن‌ها نام این خاک را کالیستی گذاشتند که به معنی «زیباترین» بود. در واقع، این مجمع‌الجزایر ابتدا جزیره‌ای پهناور بود که آتشفشانی خاموش در میانه آن قرار داشت. دریانوردان، آن را استرانگیلی (Strongili) می‌خواندند که معنی لغوی آن، جزیره گرد است. در انتهای قرن پانزدهم، ناگهان آتشفشان فعال شد و فوران کرد. مواد گداخته‌ی ناشی از فوران وحشت‌آور آتشفشان، تمام خانه‌ها و روستاهای این جزیره را فراگرفت. پژوهشگرانی مانند ژاک ایوز کوستو (Jacques-Yves Cousteau) معتقد هستند که ناپدیدشدن شهرهای آتلانتیس نیز نتیجه همین خشم آتشفشان بوده است.
فوران سنگین آتشفشان موجب ایجاد حفره‌هایی عظیم موسوم به «مخروط آتشفشانی» در زمین شد. این مخروط‌ها، دهانه‌هایی دایره‌وار با دیواره‌هایی مدور هستند که شیب تندی به‌سمت مرکز مخروط دارند. بخش مرکزی جزیره در این دهانه‌ها فرو رفت و این دگرگونی‌های ویرانگر و ناگهانی موجب وقوع سونامی با امواجی به ارتفاع ۱۰۰ متر شد که تا ۱۱۰ کیلومتر پیش رفت و حتی جزیره کرت را درنوردید. این سونامی به‌قدری قدرتمند بود که تمدن معروف مینوان را در هم شکست و نابود کرد.