شهر لنکران؛ جایی که آب شعله‌ور می‌شود

_{نسخه اولیه این مقاله در تاریخ ۱۳۹۸/۰۵/۲۰ منتشر شده و در تاریخ ۱۳۹۹/۱۱/۱۵ به‌روزرسانی شده است.}

اگر هنرمندی بخواهد تصویری از جمهوری آذربایجان را بکشد، باید جنوبی‌تری بخش آن را با باغ‌های سبز چای، درختان مرکبات و خطوط ساحلی با فانوس‌های دریایی زیبا به تصویر بکشد. لنکران در سواحل دریای خزر، منطقه‌ای دیدنی است که اسرار جذابی پشت آن پنهان است. در حال حاضر جاده‌ای لنکران را به باکو متصل کرده است که دو ساعته شما را از پایتخت به این منطقه می‌رساند. این یک سفر کوتاه است، اما با عبور از مزارع سبز برای رسیدن به لنکران و ساحل، با ریتم زندگی متفاوتی نسبت به سایر نقاط کشور مواجه خواهید شد. 

در یک کارگاه ساختمانی، کارگران بدون توجه به گرمای تابستان مشغول کار هستند. فروشندگان میوه و تره‌بار در کنار جاده با انرژی در حال تشویق مشتریان و ماشین‌های در حال عبور برای خرید محصولات‌شان هستند و یک کشاورز هم در حال سوزاندن علف‌های هرز است که باعث شده دود سفید غلیظی در آسمان دیده شود.

فرهنگ چای در جمهوری آذربایجان ریشه در لنکران دارد و این منطقه به این امر می‌بالد و آن را با افتخار به نمایش گذاشته است. اینجا در کنار جاده‌ها بسته‌های بزرگ هرمی شکلی می‌بینید که پر هستند از چای معطر. در هر مغازه کوچکی مرغ لونگی می‌فروشند (غذای محلی) و در باغ‌های بزرگ مرکبات، هر نوع میوه اینچنینی که تصورش را بکنید، می‌توان پیدا کرد. 

در مقابل این فضای سرسبز، خانه‌های آجری قرمز رنگی قرار دارد که مشخصه این منطقه هستند و معمولا در مقابل هر یک از این خانه‌ها پیچک‌ها به مهمانان خوش‌آمد می‌گویند.  مردم لنکران که به رفتار دوستانه و مهمان‌‌نوازی شهرت دارند، آماده هستند که از مهمانان با چای پذیرایی کنند و به سوالات آن‌ها با حوصله جواب می‌دهند. 

فانوس دریایی بدون دریا

فانوس دریایی لنکران نماد این شهر است که در قرن ۱۸ میلادی ساخته شده است و از جاهای دیدنی جمهوری آذربایجان محسوب می‌شود. اطراف این بنا را خانه‌های کوچک احاطه کرده و این سازه از دریا فاصله زیادی دارد؛ حقیقتی که شاید خیلی عجیب به نظر برسد؛ اما باید بدانید در گذشته سطح آب دریای خزر نوسان زیادی داشت و گاهی آب تا نزدیکی‌های این فانوس دریایی پیش می‌آمد. 

تونل مخفی زیرزمینی فانوس دریایی را به برج زندان (Zindan Tower) متصل می‌کند. این ساختمان متروکه به‌عنوان بخشی از قلعه لنکران ساخته شد و عنصر مهمی در سیستم دفاعی شهر به حساب می‌آمد. اگر بدون نقشه بخواهید به این زندان بروید، ممکن است به‌راحتی گم شوید. این ساختمان قدیمی دایره‌ای شکل دقیقا در نزدیکی پل کوچکی که به مرکز شهر منتهی می‌شود، قرار دارد و پشت اقاقیاها و درختان انجیر بسیار بزرگ پنهان شده و فقط نوک برج قابل رویت است، جایی که شاخه‌ها ار پنجره‌های شکسته بیرون زده‌اند. 

_{گالری عکس‌های لنکران}

در سال‌های پیش از اتحاد جماهیر شوروی تا اوایل قرن بیستم، برج زندان به‌عنوان زندان مورد استفاده قرار می‌گرفت و به نظر می‌رسد این ساختمان قدیمی از آن دوران تاکنون تغییرات چندانی نداشته است؛ چون به گفته اهالی زمانی در اینجا یکی از بی‌رحم‌ترین حکمرانان تاریخ را زندانی کرده بودند: «یُسِب بِساریُنیس دزِ جوغاشویلی» که با نام ژوزف استالین شناخته می‌شد.

گفته می‌شود استالین را اینجا به‌عنوان یک جوان انقلابی بازداشت کرده بودند و طبق برخی روایات، او توانسته بود از طریق تونل زیرزمینی و همچنین کمک محمد امین رسول‌زاده، بنیان‌گذار جمهوری دموکراتیک آذربایجان، فرار کند. استالین از این تونل به برج فانوس دریایی رفته بود و از طریق دریای خزر فرار کرده بود. 

متاسفانه دیگر این زندان برای بازدید عموم باز نیست. دیوارها رازهای زندان را درون خود نگه داشته‌اند و در حال حاضر بازدیدکنندگان فقط می‌توانند درختان انجیر بالای دیوار ضخیم را مشاهده کنند که چشم‌اندازی که به این ساختمان وجود دارد را مسدود کرده است. 

چشمه‌ای که آب آن می‌سوزد

روستای کوچک آرچیوان که در نزدیکی مرز ایران و جمهوری آذربایجان قرار دارد، میزبان یک پدیده طبیعی بسیار عجیب و غریب است: یانار بولاغ که به معنی چشمه سوزان است.

اینجا یک چشمه آبی وجود دارد که آغشته به گاز متان است و می‌تواند مشتعل شود. در ورودی روستا یک سایه‌بان گنبدی شکل وجود دارد که آب چشمه از زیر آن می‌جوشد و روستاییان با کوزه‌هایشان آنجا توقف می‌کنند و مسافران را هم صدا می‌زنند تا بطری‌های آب خود را پر کنند. 

اکثر این افراد برای پر کردن آب تازه خنک اینجا جمع می‌شود که علی‌رغم اینکه قابل اشتعال است، کاملا قابل شرب است. در فضای توخالی زیر چشمه هندوانه‌ها را می‌گذارند تا با خنکای آب، خنک شود. 

_{گالری عکس‌های یانار بولاغ} 

این آب از نظر رنگ‌وبو کاملا نرمال و عادی است؛ اما زمانی که مشتعل می‌شود، به‌مدت ۵ تا ۱۰ ثانیه می‌سوزد. 

پارکی که یوزپلنگ‌ها در آن پرسه می‌زنند

با اتومبیل در این حوالی سفر کنید و از روستاهایی که پشت انبوهی از درختان پنهان شده‌اند، عبور کنید؛ مزارع وسیعی که به کوه‌ها منتهی می‌شود و کندوهای آبی زنبور عسل را با پس‌زمینه غروب خورشید می‌توانید تماشا کنید. تا رسیدن به سایه‌های درختان پارک ملی هیرکان، هوای گرم تابستان را با تمام وجود حس خواهید کرد. 

در پارک ملی هیرکان یوزپلنگ ایرانی که نسل آن در حال انقراض است، زندگی می‌کند؛ آن‌ها در میان درختان قدیمی و تالاب‌های تماشایی پرسه می‌زنند. این منطقه برای ماهیگیری، پیک‌نیک و صرف چای بعدازظهر مناسب است. هیرکان مکانی فوق‌العاده برای گشت‌وگذار، پیاده‌روی و خنک شدن بعد از یک روز گرم و پرتحرک است. جنگل در کنار رودخانه کاملا به دور از سر و صداهای شهر است و اینجا فقط صدای رودخانه و بادی که میان شاخ و برگ درختان می‌پیچد را می‌شنوید. نظرات و تجربیات خود را در خصوص سفر به جمهوری آذربایجان با ما و سایر کاربران کجارو به اشتراک بگذارید.