اجرای قانون ممنوعیت «خوردن در خیابان» در فلورانس

شاید بتوان ایتالیا را بهترین مکان برای غذا خوردن در هوای آزاد دانست، اما این کار در فلورانس که پرطرفدارترین نقطه‌ی گردشگری این کشور است، تبدیل به چنان مشکل بزرگی شده است که مقامات محلی برای حل آن جریمه‌هایی تا ۵۰۰ یورو (۵۸۱ دلار) در نظر گرفته‌اند. این قانون شهری که از ۴ سپتامبر به اجرا درآمد، مردم را از توقف در مراکز تاریخی برای غذا خوردن در پیاده‌روها، جاده‌ها و جلوی مغازه‌ها و خانه‌ها منع می‌کند.

در حدود  ۱۰٬۲۰۰٬۰۰۰ گردشگر (۱۰ میلیون و ۲۰۰ هزار) به‌طور سالانه به فلورانس می‌آیند تا از جاذبه‌های دیدنی آن که از شهرتی در سطح جهانی برخوردار هستند، مانند «تندیس داوود» ساخته‌ی میکل آنژ و «پل پونته وچیو» (Ponte Vecchio) متعلق به دوران قرون وسطی بازدید کنند؛ این تعداد تنها در عرض پنج سال به ۲٬۴۰۰٬۰۰۰ نفر (۲ میلیون و ۴۰۰ هزار) رسیده است.

چهار خیابانی که قانون ممنوعیت در آن‌ها اعمال می‌شود (خیابان‌های «Via de Neri»، «Piazzale degli Uffizi»، «Piazza del Grano» و «Via della Ninna») از شلوغ‌ترین خیابان‌های شهر هستند و این محدودیت‌ها هر روز و در ساعاتی که غذا خوردن به اوج خود می‌رسد اعمال می‌شود: ۱۲ ظهر تا ۳ بعدازظهر و ۶ عصر تا ۱۰ شب.

_{پل پونته وچیو، فلورانس}

ازدحام جمعیت و انباشت زباله‌ها

خایابان «Via de Neri» خیابانی پر از فروشگاه‌های مواد غذایی شامل سه شعبه از ساندویچی‌های بسیار محبوب «آلانتیکو وینایو» (All'antico Vinaio) و بستنی‌فروشی بسیار پرطرفدار «جلاتریا دی نری» (Gelateria dei Neri) است. مسافران گرسنه معمولا در این خیابان پرسه می‌زنند تا بهترین غذاها و نوشیدنی‌های ایتالیایی را مزه کنند. طرفداران این قانون معتقدند این کار مسافران باعث چند برابر شدن ازدحام در این بخش شلوغ از شهر و تشدید مشکل انباشت زباله‌ها می‌شود. «داریو ناردله» (Dario Nardella)، شهردار فلورانس، با اعلام اجرای این قانون در فیس بوک خود گفت:

گاهی وقت‌ها با گردشگرانی مواجه هستیم که آموزش‌های لازم در مورد شهر ما را ندیده‌اند که این مسئله به هیچ وجه خوب نیست.

او اضافه کرده است:

اگر گردشگران طوری رفتار کنند که گویی در خانه‌ی خودشان هستند، همیشه و در همه حال به شهر ما خوش آمده‌اند، به ویژه اگر مایل باشند که از غذاهای مخصوص ما لذت ببرند. تنها کسانی که فلورانس را دوست دارند سزاوار فلورانس هستند.

این اولین بار نیست که ناردله مواضعی تند و سختگیرانه نسبت به این گونه موضوعات اتخاذ می‌کند. تابستان گذشته، او برای جلوگیری از نشستن گردشگران روی پله‌های کلیساهای شهر دستور داد که آن‌ها را با آب خیس کنند.

واکنش‌های محلی

«روبرتا پیراچیونی» (Roberta Pieraccioni)، رئیس کمیته‌ی «Via de Neri»، یکی از فلورانسی‌هایی است که از این اقدام پشتیبانی می‌کنند و در این باره به روزنامه‌ها گفته است که گروهی که او ریاستش را به عهده دارد از این که مسئولین شهر، درخواست آن‌ها را پذیرفته است راضی هستند و امیدوارند که قانون جدید، رفتارهای مبادی آداب و همراه با نزاکت را کمی به خیابان‌های فلورانس برگرداند.

با این حال، متداول‌ترین واکنش‌هایی که در پاسخ به پست فیس بوکی ناردله ابراز شده‌اند انگشت اشاره‌ی خود را به جای بازدیدکنندگانی که فقط به قصد تماشا و گردش به این شهر معروف آمده‌اند، به سمت مقامات محلی نشانه رفته‌اند. بسیاری از آن‌ها این استدلال را مطرح می‌کنند که با تعبیه نیمکت‌های بیشتر در شهر و چاره اندیشیدن برای محل نشستن مسافرها، این مشکل را برطرف کرد.

پائولا لوری، یکی از کسانی که در فیس بوک ناردله برای این پست نظر گذاشته، گفته است:

می‌دانید وقتی که برای بازدید از شهری به خارج از کشور می‌روم، با چه چیزی روبه‌رو می‌شوم؟ نیمکت‌ها و سطل‌های زباله.

الیسا آبارا گورگای هم نوشته است:

ساختن چند نیمکت بیشتر و سرویس بهداشتی تمیز، مانند همه‌ی شهرهای مدنی دیگر، باعث می‌شود که گردشگران از بودن در فلورانس لذت ببرند و رفتار بهتری داشته باشند.

ازدحام بیش از حد گردشگر

_{فواره تروی، رم}

سایت خبری انگلیسی زبان «The Local» گزارشی منتشر کرده است مبنی بر این که یک پوستر دو زبانه در سطح شهر نصب شده است که از بازدیدکنندگان می‌خواهد به «ساکنان، تاجران و کارگران این خیابان احترام بگذارند». طبق آن‌چه که در این پوستر آمده است، کسانی که از این قانون تخطی می‌کنند ملزم به پرداخت جریمه‌ای از ۱۵۰ تا ۵۰۰ یورو هستند؛ اما معلوم نیست که سیستم جریمه بر چه اساسی تعیین شده است یا این که آیا منابع شهری دیگری هم برای اجرای قوانین جدید اختصاص یافته است یا خیر.

هر سال رکورد جدیدی برای تعداد مسافران خطوط هوایی ثبت می‌شود و همین موضوع باعث شده است که ازدحام بیش از حد گردشگران (overtourism) تبدیل به یکی از پرکاربردترین واژه‌های باب روز در زمینه‌ی سفر و گردشگری باشد و مقصدهای گردشگری زیادی در بخش‌های مختلف اروپا در حال دست و پنجه‌ نرم کردن با این مشکل هستند تا بتوانند بین نیازهای خود برای جذب دلارهای گردشگران با محافظت از جذابیت‌های منحصربه‌فرد منطقه‌ی خود برای ساکنان و بازدیدکنندگان، به یک اندازه، توازن برقرار کنند.  

فلورانس تنها شهر بزرگ و پرجاذبه‌ی ایتالیا نیست که دست به انجام چنین اقدامات تناقض‌برانگیزی زده است. در سال ۲۰۱۷، رم هم گردشگران خود را از خوردن در بعضی از مکان‌های معروف خود شامل «فواره تروی» (Trevi Fountain) و «پله‌های اسپانیایی» (Spanish steps) منع کرد و در ابتدای سال جاری نیز، ونیز مقررات موقتی را برای تعطیلات روز جهانی کارگر برقرار کرد تا محلی‌ها و گردشگران را از هم جدا کند و مناطق ویژه‌ای از شهر را تنها در اختیار ساکنان و بازدیدکنندگان همیشگی شهر قرار داد.