کشف بزرگ در موزه ملی پراگ: نگهداری از الماس بدلی به جای الماس واقعی

الماس‌ها و یاقوت‌های کبودی که در موزه‌ی ملی چک در پراگ نگه داشته می‌شدند و تصور می‌شد میلیون‌ها دلار ارزش دارند، تقلبی از آب در آمدند. مدیران مربوطه در یک بازرسی فاش کردند که الماس ۵ قیراطی که توسط موزه در سال ۱۹۶۸ تهیه شدند، فقط یک تکه شیشه‌ی تراش خورده است. همچنین، یک یاقوت کبود ۱۹ قیراطی که به مبلغ ۲۰۰٫۰۰۰ کرون (۷۰۰۰ پوند) در سال ۱۹۷۸ خریداری شده است، فقط یک شیء بدلی ارزان‌قیمت است که بهای فعلی آن فقط یک درصد از قیمت اصل آن است.

تصور می‌شود که نیمی از مجموعه یاقوت‌های موزه‌، تقلبی باشند. معلوم نیست که این اشیاء تقلبی چطور سر از موزه در آورده‌اند. هر چند که این امکان هم هست که آن‌ها در زمان خرید به درستی بررسی نشده باشند، اما این احتمال هم وجود دارد که آن‌ها به وسیله‌ی تبهکاران، جایگزین جواهرات واقعی شده باشند.

این کشف که اولین بار در سایت HlidaciPes.org گزارش شد، حاصل بازرسی از ۵۰۰۰ جواهرات و سنگ‌های قیمتی موزه که در پایتخت جمهوری چک نگهداری می‌شوند، است.

کریستوفر ای. مارینلو، وکیل و مدیر اداره‌ی بین المللی ترمیم هنر، که متخصص بازیابی اموال فرهنگی به سرقت رفته، گم شده و مورد مجادله است، این پرونده را «بسیار شگفت انگیز» توصیف کرد.

او گفت:

این پرونده، موضوع پنجاه و چند سال ظن احتمالی است. نمی‌دانم چگونه می‌خواهند مسئول این کار را پیدا کنند.

حتی زن و شوهری که حلقه‌ی نامزدی می‌خرند هم باید مراقب باشند حلقه‌ای که انگشت‌شان می‌کنند واقعا همان چیزی باشد که دیده‌اند.

هر وقت که می‌خواهید سنگی را تمیز کنید، باید این کار را به کسی بسپارید که قصد قاپیدن آن را نداشته باشد.

اکتشافات شرم‌آوری در طول بازرسی از بعضی از آن ۵۰۰۰ سنگ‌ها و جواهرات موزه انجام شده است.

او افزود:

این کارها معمولا به وسیله‌ی افراد خودی انجام می‌شود که دسترسی زیادی به اشیاء و زمان زیادی برای این کار دارند و می‌توانند جرایم خود را طوری انجام دهند که کسی آن‌ها را نبینند.

وی گفت که موزه‌های مختلف جهان به خاطر اتفاقی که در پراگ افتاده است نگران شده‌اند و احساس خطر کرده‌اند که با پیشرفت تکنولوژی و در صورت انجام بازرسی‌های قانونی روی کلکسیون‌های موسسات دیگر، موارد مشابه بیشتری کشف شود.

ایو ماکک، رئیس بخش سنگ‌های قیمتی موزه به رادیو «پراها» گفت:

آن چه که در این موزه است، باز هم یک یاقوت کبود است، اما آن سنگ طبیعی که در زمان تهیه توسط موزه در دهه‌ی ۱۹۷۰ به ثبت رسید، نیست.

این سنگ، به صورت مصنوعی درست شده است، بنابراین آن ارزشی که ما فکر می‌کردیم را ندارد. این سنگ در آن زمان به قیمت ۲۰۰٬۰۰۰ کرون خریداری شد و امروز می‌توانست ده‌ها میلیون دلار ارزش داشته باشد

و آن چیزی که ما فکر می‌کردیم یک الماس ۵ قیراطی بود، در واقع یک شیشه‌ی ساده است که مثل یک الماس برش خورده است.

مسئولین موزه می‌گویند آن‌ها نمی‌دانند این اشیاء تقلبی چگونه سر از موزه در آورده‌اند و مشغول انجام تحقیقاتی در این زمینه هستند.

معلوم نیست که آیا موزه از همان ابتدا، در دهه‌ی ۷۰ و ۸۰، سنگ بدلی خریداری کرده است یا این که بعدها، سنگ‌های اصلی با سنگ‌های بدلی عوض شده‌اند.

همچنین معلوم نیست که آیا کارکنان در آن زمان تخصص لازم برای تشخیص بدلی بودن سنگ‌ها را نداشتند، یا این که سنگ‌های خریداری شده، واقعی بودند و توسط سارقان جایگزین شده‌اند.

شخصی که در آن زمان مسئول این کار بود اکنون در گذشته است و رادیو پراها گزارش داده است که این کلکسیون از همان ابتدا، به صورت قفل شده و با کلید مخصوص نگهداری می‌شد.

تا کنون، موزه توانسته است ۴۰۰ عدد از ۵۰۰۰ سنگ خود را بررسی کند و انتظار می‌رود که بررسی کامل این کلکسیون تا سال ۲۰۲۰ تکمیل شود.

میشل استیلیک، معاول مدیر موزه، در هنگام صحبت با ایستگاه رادیویی تلاش می‌کرد که این موضوع را کم اهمیت جلوه دهد.

او گفت:

هنگامی که کلکسیونی متشکل از ۲۰ میلیون آثار هنری در اختیار دارید، این احتمال وجود دارد که چند تا از آن‌ها دارای مشکلاتی باشند. این اتفاقات، همیشه هست. بنابراین ما به بازرسی‌های خود ادامه می‌دهیم و فکر می‌کنم که حتی در انتهای این بازرسی‌ها در سال ۲۰۲۰، نمایشگاهی از سنگ‌های تقلبی این موزه و موزه های دیگر جهان برپا کنیم.