با تور مجازی از مجمع الجزایر مالدیو دیدن کنید

_{نسخه اولیه این مقاله در تاریخ ۱۳۹۸/۱۰/۰۵ منتشر شده و در تاریخ ۱۴۰۲/۱/۲۸ توسط پوریا محمدی پیوند به‌روزرسانی شده است.}

استراحتگاه‌های بسیاری در جهان هستند که طبیعت دست نخورده، صخره‌های مرجانی، ساحل زیبا و شن‌های سفید رنگ‌شان را به رخ گردشگر می‌کشند؛ اما بی‌شک بهترین آن‌ها، همان‌هایی هستند که در جزیره‌های تماشایی مالدیو قرار گرفته‌اند. جزایر مالدیو، کشوری استوایی با مردمی خون‌گرم در جنوب آسیا است که از بیش از ۱۰۰۰ جزیره‌ حلقه‌ای شکل مرجانی تشکیل شده است. این کشور کوچک، به‌شدت در معرض تهدیدهای ناشی از تغییرات آب و هوایی کره‌ زمین قرار دارد و حقیقتا، بهشتی است که پیش از ناپدید شدنش از نقشه‌ روزگار، باید آن را دید. با ما همراه شوید تا از دریچه تور مجازی به بازدید از این کشور دیدنی بپردازیم.

فقط ۲۹۸ کیلومتر مربع از کل مجمع‌الجزایر مالدیو که در گستره‌ای در حدود ۹۰ هزار کیلومتر مربع از آب‌های اقیانوس پراکنده شده،، خشکی است و از میان ۱,۱۹۰ جزیره مرجانی که این کشور را تشکیل داده‌اند، تنها ۱۸۵ جزیره مسکونی هستند. یکی از شگفت‌انگیزترین مکان‌های این مجمع‌الجزایر که موضوع این تور مجازی است، آب‌سنگ هوادهو (Huvadhu Atoll) است که دومین آب‌سنگ بزرگ کشور و دهمین آب‌سنگ بزرگ در کل جهان است. کل مساحت این آب‌سنگ ۳,۱۵۲ کیلومتر مربع است و تنها ۳۸٫۵ کیلومتر مربع آن روی آب قرار دارد.

آب‌سنگ هوادهو به دو بخش هوادهوی شمالی (گافو الیفو: Gaafu Alifu) و هوادهوی جنوبی (گافو دالو: Gaafu Dhaalu) تقسیم می‌شود. هوادهوی شمالی شامل ۸۲ جزیره و هوادهوی جنوبی شامل ۱۵۲ جزیره است.

تنوع زیستی در آب‌های این جزایر، مانند هر منطقه‌ دیگری از مالدیو، بسیار غنی است و زمین‌های آن‌ها نیز پوشیده از گیاهان گرمسیری فراوانی است. صخره‌های مرجانی مالدیو زیستگاه ماهی‌های عجیب و غریبی هستند و حتی دلفین‌ها و آبزی‌های دیگر سایر زیستگاه‌های دریایی نیز در این منطقه فراوان به چشم می‌خورند.

در ۶۵ کیلومتری جنوب گادو (Gaddhoo)، یکی از جزایر آب‌سنگ هوادهوی جنوبی، آب‌سنگ زیبای دیگری به نام «گناویانی» (Gnaviyani) وجود دارد که جزیره‌ مسکونی «فوواه مولاح» (Fuvahmulah) روی مرجان‌های آن تشکیل شده است. پهنای این جزیره کمی بیشتر از دو کیلومتر و درازای آن در حدود هفت کیلومتر است و آن، تنها جزیره‌ آب‌سنگ گناویانی به شمار می‌آید. نزدیکی آن به خط استوا موجب شده است که این جزیره با برخورداری از دریاچه‌های باطراوات و زمین‌های باتلاقی، آب‌وهوای منحصربه‌فردی داشته باشد.

تنوع زیستی جانوران این آب سنگ بسیار جالب و ویژه است: خیلی از حیوانات محلی، پرندگان و ماهی‌های آن مختص همین منطقه‌ خاص هستند و در محل دیگری زندگی نمی‌کنند. ویژگی خاصی دیگری که گناویانی را از سایر جزیره‌ها در مالدیو متمایز می‌کند، خاک بارور آن است که رشد و پرورش میوه‌ها و سبزیجات مختلف را ممکن می‌کند. انوع مختلف پرتقال و آناناس‌هایی که در این جزیره می‌رویند قابل مقایسه با سایر نقاط جهان نیست. فوواه مولاح، از لحاظ تولید میوه‌ مانگو که نوعی میوه‌ گرمسیری است، جایگاه نخست را در میان جزایر مالدیو دارد. شغل اصلی ساکنان این جزیره که در حدود ۱۴ هزار نفر هستند، کشاورزی و البته گردشگری است.

یکی از مناظر طبیعی این جزیره که گردشگران بسیاری را از کشورهای مختلف به اینجا کشانده است، ساحل «تاندو» (Thondu) با شن‌های سفیدش است که تحت برنامه‌های حفاظتی دولت قرار دارد. این ساحل، سنگریزه‌های ریز و گردی دارد که حتی پس از خشک شدن هم درخشش خود را حفظ می‌کنند. اینجا تنها محل در دنیا است که این نوع از سنگ‌ها را می‌توان در آن پیدا کرد و خیلی‌ها هم دلشان می‌خواهد که یک مشت از این سنگ‌ها را به‌عنوان سوغاتی یا برای یادگاری با خودشان ببرند.

پدیده‌ طبیعی جذابی هم وجود دارد که هر چند وقت یک بار در اینجا روی می‌دهد. این پدیده که «بیساولی» (Bissaaveli) نامیده می‌شود، رویدادی است که طی آن بخشی از شن‌های ساحل از خشکی فاصله می‌گیرند و به‌سمت کناره‌ صخره‌ مرجانی حرکت می‌کنند و در نتیجه‌ این حرکت، تالابی شکل می‌گیرد که محبوبیت بسیاری بین محلی‌ها و گردشگرانی که با تور به اینجا سفر می‌کنند، دارد. ساحل در سمت دیگر این جزیره پوشیده از شن‌های سیاه رنگی است که در مالدیو،‌ پدیده‌ای نادری است.