غار تام لوانگ تایلند، تولد یک مقصد گردشگری تازه از دل یک تراژدی

در گوشه و کنار جهان نقاط دیدنی متعددی وجود دارند که هنوز شانس درخشیدن در دنیای گردشگری را پیدا نکرده و آنگونه که باید و شاید مورد توجه بازدیدکنندگان قرار نگرفتند. شاید پیش‌بینی این مسئله سخت باشد که چگونه می‌توان این مکان‌ها را به مقاصدی وسوسه انگیز و پرطرفدار تبدیل کرد. هرچند گاهی دست سرنوشت به طریقی کاملا غافلگیر کننده اسباب این محبوبیت را فراهم می‌کند. نمونه‌اش غار «تام لوانگ» (Tham Luang) در شمال تایلند است که به خاطر وقوع یک حادثه غیرمترقبه، دست کم برای مدتی سرتیتر اخبار رسانه‌های مختلف جهانی بود و از این رهگذر، این روزها شاهد رونق و شکوفایی است.

اما ماجرا از چه قرار بود و چه تراژدی ناگواری این غار را به شهرت رساند؟ غار تام لوانگ در «چیانگ ری» (Chiang Rai) برای مدتی سرخط اخبار رسانه‌های مختلف جهان بود؛ چرا که ماه ژوئن سال جاری، دوازده عضو تیم فوتبال این کشور به همراه مربی خود قریب به هفده روز به واسطه وقوع سیلابی ناگهانی در داخل تونل‌های آن به دام افتاده بودند. هرچند اکنون این غار مجددا بازگشایی شده و شاهد ورود گردشگران مشتاقی است که به امید بازدید کردن از آن روانه این ناحیه شده‌اند؛ بازدیدکنندگانی که همان ابتدا، با گذاشتن شاخه‌های گل، یاد این واقعه و قهرمانان آن را گرامی داشتند.

این غار در پارک جنگلی «تام لوانگ خون نام نانگ نون» (Tham Luang-Khun Nam Nang Non) و در پایه تپه‌های پوشیده از جنگل واقع شده است. در ۱۶ نوامبر سال جاری مجددا امکان بازدید از غار فراهم شد، هرچند بازدیدکندگان فعلا اجازه ندارند به تنهایی وارد غار شده و از آن دیدن کنندا؛ اما این روزها شاهد رونق کسب و کار مردم محلی این ناحیه هستیم؛ به‌طوری که بیش از صد مغازه در کنار جاده‌ای که به‌سمت ورودی غار کشیده شده، ایجاد شده‌اند که به فروش انواع سوغاتی، یادگاری، تی‌شرت و مواد خوارکی مشغول هستند.

شاید این روزها با نگاهی به حال و هوای این غار نتوان آن روزهای تلخ و سراسر دلهره را به‌خاطر آورد. وقتی که مردم در اقصی نقاط جهان نگران اعضای کم سن و سال (۱۱ الی ۱۶ ساله) تیم فوتبال «گرازهای وحشی» (Wild Boars) بودند که به همراه مربی جوان و ۲۵ ساله‌شان در خلال بازدید و گشت و گذار در تونل‌های داخلی غار به دام افتاده بودند، فصل باران و بارش‌های ناگهانی با ایجاد جریان سیلاب، آن‌ها را داخل غار اسیر کرده و بسیاری از ورودی‌های غار را مسدود کرده بود. در نهایت بعد از انجام یک عملیات نجات خطرناک توسط تیمی از غواصان زبده‌ی نیروی دریایی، اعضای تیم در بستری گلی در چند کیلومتری ورودی غار پیدا شدند. هرچند این عملیات یک قربانی داشت: یکی از غواصان گروه به نام «سامان گونن» (Saman Gunan)، زندگی خود را در خلال این عملیات از دست داد.

هم اکنون در اینجا شاهد تلاش‌های برای ایجاد یک موزه یادبود برای این غواص فداکار و نیز گرامیداشت این عملیات متهورانه هستیم. همچنین در نزدیکی جاده ورودی به سمت پارک نیز یک اقامتگاه چادری برپا شده که میزبان بازدیدکنندگان است. مردم محلی این روزها از رونق و شکوفایی اقتصاد محلی خود راضی و خشنود هستند. اگرچه در گذشته تلاش‌هایی برای معرفی این مجموعه غار به دنیای گردشگری شده بود؛ اما ظاهرا هیچ کدام نتوانست به اندازه این تراژدی در شهرت و محبوبیت این منطقه موفق ظاهر شود.

این روزها بازدیدکنندگان تنها می‌توانند از ورای حصاری نرده مانند نگاهی به غار داشته باشند؛ اما جستجو در سه غار دیگر این منطقه یعنی غارهای «بودا» (Buddha)، «ناگا» (Naga) و «شمی» (Chamois) آزاد است.

نظر شما در مورد بازدید از این غار که خاطره‌ی روزهایی پرالتهاب را در سینه دارد، چیست؟ نظرات خود را با ما نیز در میان بگذارید.