۱۰ نکته برای سفر به سریلانکا

گرچه زیرساخت‌ها رو به تکامل هستند و گزینه‌های زیادی برای حمل و‌ نقل وجود دارد، ممکن است گاهی برای جابه جا شدن در جاده‌های پیچ‌ در پیچ این کشور نسبتا کوچک و مسیرهای شیب‌داری که موتور خودرو را از نفس می‌اندازند، دچار مشکل شوید.

شناخته‌شده‌ترین منطقه برای خوردن غذاهای سریلانکایی «هیل کانتری» (Hill Country) است. در این منطقه اگر با اتوبوس، قطار یا توک ‌توک سفر کنید، در هرحال فاصله‌ی بین دو مزرعه‌ی چای را با میانگین سرعت ۲۰ تا ۲۵ کیلومتر بر ساعت طی خواهید کرد. برای کسانی که وقت کم یا جیب پر‌ پول دارند استفاده از هواپیمای آب‌نشین یا کرایه‌ی خودرو و راننده گزینه‌های سریع‌تری به حساب می‌آیند.

در سریلانکا به‌دنبال آرامش باشید چون زرق‌و‌برق‌ یا سر و صدای کشور‌ی مثل تایلند در اینجا کمیاب است. پیدا کردن هاستل در جایی غیر از «کلمبو» (Colombo) و چند اقامتگاه‌ ساحلی، مثل پیدا کردن سوزن در انبار کاه است. مهمان‌خانه‌هایی که خانوادگی اداره می‌شوند از هاستل رایج‌تر هستند. به همین خاطر این فرصت را دارید تا با محلی‌ها در ارتباط باشید و فرهنگ و زندگی آن‌ها را بدون واسطه تجربه کنید. اما امیدی به دوست شدن با محلی‌ها نداشته باشید؛ کسی که از شما کرایه می‌گیرد، بعید است بخواهد دوستتان شود.

گذراندن ماه‌ عسل در سریلانکا اخیرا باب شده است و به همین خاطر زوج‌های زیادی به این کشور سفر می‌کنند. اگر به فکر چیزی در حد تفریحات شبانه‌ی «خیابان خائوسان» (Khao san Road) در بانکوک هستید، از سریلانکا نا‌امید برمی‌گردید. تفریحگاه‌های ساحلی خلیج «آروگام» (Arugam) و «هیکادووا» (Hikkaduwa) نیز فروغ رقبای تایلندی خود را ندارند و عموما در فصول کم‌گردشگر تعطیل‌ هستند.

پولتان را به روپیه‌ی سریلانکا تبدیل کرده‌اید و قصد خرج کردنش را دارید؟‌ در سریلانکا هتل و اقامتگاه مجلل به‌اندازه‌ی کافی پیدا می‌شود. نام‌های بین‌المللی مثل «آمان» (Aman) پیش از این رد پای خود را در این جزیره ثبت کرده‌اند. «شانگری لا» (Shangri-La) هم به‌زودی دو هتل خود را در سریلانکا افتتاح خواهد کرد.

با این حال اگر به‌دنبال تجملات با چاشنی محلی هستید، بهتر است برندهای بومی مثل «اوگا اسکیپس» (Uga Escapes) یا «ریسپلندنت سیلون» (Resplendent Ceylon) را امتحان کنید.

اگر به‌دنبال جایی می‌گردید که از هجوم گردشگران در امان باشد، استان شمالی بهترین گزینه‌ی ممکن خواهد بود. به‌عنوان محل تمرکز گروه نظامی «ببرهای تامیل» و یکی از تازه‌ترین مناطقی که به روی گردشگران باز شده است، این ناحیه فعلا از هجوم هتل‌ها، گردشگران خارجی و دیگر امکانات دنیای امروز در امان مانده‌ است.

اگر به سواحل طلایی دنج، معابد دور‌افتاده و شهرهای بندری دوره‌ی استعمار علاقه دارید، حتما از شمال دیدن کنید.

سریلانکایی‌ها غذاهای خوشمزه‌ای دارند، پس تا می‌توانید به شکم‌تان برسید. با این وجود، اینکه چه موقع و کجا می‌توان غذای خوب خورد یک چالش جدی است. «هاپر»های (Hopper) کاسه‌ای از بهترین غذاهای سریلانکا هستند. «هاپر» نوعی کرپ خوشمزه است که مواد اصلی‌اش را برنج و آرد تشکیل می‌دهند. در سریلانکا عموما «هاپر» را قبل از صبحانه یا اواخر بعد از ظهر سرو می‌کنند. برای ناهار برنج و کاری را امتحان کنید. «کوتو روتی» (Kottu Rotty) غذای دیگری است که تنها غروب‌ها گیرتان می‌آید. این غذا مخلوطی از سبزیجات، تخم‌مرغ و ادویه با نانی شبیه به لواش است.

اگر با کشورهای شرق آسیا آشنا باشید، از نبود دکه‌های غذای خیابانی در سریلانکا تعجب خواهید کرد. با این‌ حال، در آشپرخانه‌ی مهمان‌خانه‌های کوچک می‌توانید بعضی از بهترین غذاها را بخورید.

برای لباس خریدن، شنیدن موسیقی جاز و خوردن غذا در رستوران‌های بین‌المللی به «کلمبو» نیاز دارید. پس فراموش نکنید که پایتخت سریلانکا تنها دروازه‌ی ورود به این کشور نیست. در پایتخت هم امکان بازدید از مناظر طبیعی و بُر خوردن با محلی‌ها وجود دارد، پس ممکن است بخواهید مدتی را در آنجا بگذرانید.

غروب را به تماشای بادبادک‌‌بازی خانواده‌ها در پارک «گاله فیس» (Galle Face Green) بروید یا برای تشویق تیم کریکت سریلانکا به ورزشگاه «آر پرماداسا» (R Premadasa) سر بزنید. اگر به بازار «پتاه» (Pettah Market) بروید احتمالا با چنین صحنه‌ای روبه رو خواهید شد:‌ پیرزن‌هایی پوشیده در ساری‌‌های خوش‌رنگ دارند با فروشندگان سر قیمت چانه می‌زنند.

شاید باران‌های موسمی اثری در کم‌رنگ کردن شوق شما نداشته باشند. با این‌ حال توجه داشته باشید بسته به فصلی که برای سفر در نظر گرفته‌اید، تجربه‌ی متفاوتی از سریلانکا خواهید داشت. برای مثال، اگر دوست دارید از «قله‌ی آدم» (Adam’s Peak) دیدن کنید، در ماه‌های زیارتی به سریلانکا بروید. این دوره از ماه دسامبر تا ماه مه (اوایل آذر تا اوایل خرداد) را در بر می‌گیرد.

خارج از این زمان هم می‌توانید قله را بپیمایید، اما دیگر شاهد باز بودن چای‌فروشی‌های بی‌شمار در طول مسیر نخواهید بود. مشکل دیگر این زمان‌بندی معیوب این است که در طول مسیر به‌جای همراهی با صدها زائر بومی، با چند گردشگر خارجی خواهید بود؛ این یعنی حس و حال خاص این مکان را با یک کوهپیمایی عادی عوض کرده‌اید.

سریلانکا به معابد بودایی، سواحل و مزارع چای شناخته می‌شود. اما جالب است بدانید که فعالیت‌های مولد آدرنالین هم در این کشور فراوان است. در خلیج «آروگام» موج‌سواری کنید و رشته‌کوه «نکلس» (Knuckles) را برای کوه‌پیمایی انتخاب کنید. امکان رفتینگ در رود «کلانیا گانگا» (Kelaniya Ganga)‌ نیز وجود دارد؛ تور‌های زیادی هم برای دوچرخه‌سواری در مناطق مختلف وجود دارد.

با توجه به استاندارد‌های غربی، سریلانکا هنوز هم مقصدی ارزان‌قیمت به حساب می‌آید. با این حال،‌ قیمت‌ها به سرعت رو به افزایش هستند. برای مثال، قیمت بلیط یک نمایش فرهنگی در شهر «کندی» (Kandy) نسبت به سال گذشته دو برابر شده است.

برای تهیه‌ی اقلام مصرفی مثل چای و خمیر دندان از سوپرمارکت‌های شهرهای بزرگ خرید کنید تا از گران‌فروشی در امان باشید. در مغازه‌های شهر‌های کوچک حتما قیمت روی بسته را کنترل کنید.

بین هند و جزیره‌ی سریلانکا ۲۹ کیلومتر فاصله‌ است، اما تفاوت بین دو کشور بسیار زیاد است. سرعت زندگی در سریلانکا مثل هند در عجله نیست و همین سریلانکا را خواستنی‌تر می‌کند، به‌خصوص برای کسانی که مرعوب شلوغی هند هستند.

تعداد کمی از محلی‌ها با دیدن گردشگران خارجی توجه‌شان جلب می‌شود و بعید است با جلیقه و شلوارک دچار مشکل شوید. با این حال بهتر است لباس‌هایی متناسب با فرهنگ محلی بپوشید، به‌خصوص در مکان‌های مذهبی که رعایت پوشش متناسب ضروری است.