تصاویر نایاب و قدیمی از شهر دوبلین، ایرلند

زنی با لباس سفید رنگ در حال پیاده‌روی در پایین خیابان اوکانل در دوبلین است. در آن زمان که عکاس این عکس را گرفته، این خیابان به افتخار لیونل ساکویل اولین دوک شهر دورسِت، ساکویل نامیده می‌شد.

بزرگراه اوکانل در سال ۱۹۲۴ به افتخار دانیل اوکانل، رهبری ملی‌گرا، نامیده شد. تندیس مردی ایستاده در انتهای خیابان و روبه‌روی پل اوکانل جلب توجه می‌کند.

پل اوکانل، رودخانه لیفی در دوبلین را پوشش و خیابان اوکانل را به خیابان دِ‌اُلیر، وستمور‌لند و بار‌انداز جنوبی متصل می‌کند.

زنی ایرلندی با لباسی سیاه رنگ از مقابل بیمارستان سنت وینسنت، نزدیک پارک سنت استفان در دوبلین عبور می‌کند. برج دانشگاه کاتولیک ایرلند در پس زمینه دیده می‌شود.

مردی سوار بر ماشین ساخت آن زمان در حال عبور از مقابل هتل شلبورن است. این هتل در سال ۱۸۲۴ تاسیس شده و مشرف به پارک سنت استفان، بزرگ‌ترین باغ-میدان اروپا است. در سال ۱۹۲۲ و در اتاق شماره ۱۱۲ هتل شلبورن پیش نویس قانون اساسی ایرلندی به امضا رسید و به همین دلیل، به‌لحاظ تاریخی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

در این تصویر مردانی با کلاه استوانه‌ای مردانه و زنانی شلیته‌پوش (نوعی لباس زنانه مد قدیم) را در تقاطع خیابان ناسو، گرفتون و سافِک مشاهده می‌کنیم. جیمز جویس نویسنده ایرلندی اهل دوبلین در سال ۱۹۰۴ معشوقه‌اش نورا بارناکل را در خیابان ناسو ملاقات کرد.

دو زن در حال عبور از کنار یک جواهرفروشی در خیابان گرفتون هستند. این خیابان همچنان به‌عنوان یکی از دو مرکز خرید اصلی در دوبلین شناخته می‌شود.

در این تصویر دو زن را در حال عبور از کنار یک کتاب‌فروشی در خیابان گرفتون می‌بینیم. نام خیابان از نام هنری فیتزرُی، اولین دوک گرفتون گرفته شده است.

یک تصویر نایاب از خانه لینستر یا همان مجلس قدیمی جمهوری ایرلند را می‌بینید.

در تصویر بالا زنی را هنگام خروج از ورودیه‌ی خانه لینستر در خیابان کیلدار می‌بینیم.

تندیس ملکه ویکتوریا در محوطه چمنزار لینستر را می‌بینید. در واقع این خانه قصر دوک‌های لینستر بود.

مراسم تشییع جنازه به‌سمت پایین خیابان بلسینگتون در دوبلین در جریان است.

این کشتی مسافر‌بری با نیروی بخار توسط بریتانیایی‌ها ساخته شد، اما مسافران را بین کینگز‌تاون، هاوث و هولی هند جابه‌جا می‌کرد.

این بار‌انداز در قرن ۱۳ ساخته شد و تا دهه سال ۱۸۰۰ مرکزی برای تجارت ترابری ایرلندی بود.

تصویر بالا مربوط به اداره کل پست دوبلین در خیابان ساکویل است. این اداره، مرکز فرماندهی قیام مسلحانه ایرلندی موسوم به شورش عید پاک در سال ۱۹۱۶ بود. قسمت‌های زیادی از ساختمان بعد‌ها در آتش سوخت، اما دوباره بازسازی شد، نمای ساختمان تنها بخش اصلی و بازسازی نشده آن است که از آتش‌سوزی سالم باقی مانده است.

در این تصویر اتاق مدور منشن هاوس در خیابان داوسون در دوبلین را می‌بینید. این مکان از سال ۱۷۱۵ تاکنون، ساختمان رسمی شهرداری دوبلین بوده است. همچنین در این مکان اولین جلسه رسمی مجلس ایرلند برگزار و در آن اعلامیه استقلال ایرلند در سال ۱۹۱۹ امضا شد.

یک پرستار زن ایرلندی در میدان مریون. اطراف این میدان، منطقه مسکونی بوده که بسیاری از نویسندگان و شاعران آن زمان ایرلندی از جمله ویلیام باتلر ییتس، اسکار وایلد، آرتور ولزلی و جورج ویلیام راسل در آن سکونت داشتند.

تصویری قدیمی از دانشگاه دوبلین در اِلسفِرت ترِس. این دانشگاه در سال ۱۸۵۴ به‌عنوان دانشگاه کاتولیک ایرلند تاسیس شد. اغلب دانشکده‌های این دانشگاه در دهه سال ۱۹۶۰ به زمین‌های با وسعت بیشتر در بلفیلد منتقل شد.

در تصویر بالا خیابانی را در منطقه مسکونی رانه‌لا، در قسمت جنوبی دوبلین می‌بینیم.

این قصر در دوبلین تا سال ۱۹۲۲ مقر حکومت بریتانیا در ایرلند بود و در حال حاضر متعلق به دولت ایرلند است.

در این تصویر مردی را در یک کالسکه مقابل بنای یادبود ولینگتون می‌بینیم. این ستون هرمی شکل سنگی به افتخار پیروزی آرتور ولزلی، نخستین دوک ولینگتون و ژنرالی بریتانیایی مشهور به «دوک آهنین»، ساخته شده بود.

ایرلندی‌هایی که در محوطه بیرونی سرباز‌خانه‌ای در دوبلین قدیم، ایستاده‌اند.

این کلیسا در سال ۱۹۱۱ ساخته شد و بزرگ‌ترین کلیسا در ایرلند است.

هنری گراتن، سیاستمدار ایرلندی، که مخالف قانون مصوبه اتحاد (قانون ادغام ایرلند و بریتانیا) بود.

در تصویر بالا ساختمان یکی از چهار تئاتر سلطنتی دوبلین را می‌بینیم. در آن زمان طی مصوبه‌ای اجرا‌های نمایشی قانونی شد.