ترکمنستان: نگاهی کوتاه به همسایه شمال شرقی

ترکمنستان، از کشورهای همسایه ایران، همیشه کشوری بی‌طرف بوده است و یکی از بدترین پیشینه‌‌ها را برای آزادی مطبوعات دارد. این کشور دارای سیاست وحشتناک حقوق بشر است و با وجود آن که  از چنگال اتحادیه‌ی جماهیر شوروی ر‌هایی پیدا کرده است، باز هم برخی آن را دروازه‌ی ورود به جهنم می‌‌نامند. با این حال ترکمنستان به‌طور شگفت‌آوری جذاب است و همواره یکی از پیشگامان در عرصه‌ی معماری جهان از دوران باستان تا دوران مدرن به شمار می‌رود.

آثار باستانی

در سراسر ترکمنستان ویرانه‌های باستانی  به‌صورت پراکنده وجود دارد که از جمله‌ی آن می‌توان به «قلعه دختر» اشاره کرد. از نگاهی دیگر ترکمنستان را می‌توان تقاطع فرهنگ‌های باستانی جهان قلمداد کرد. این کشور شاهد دوران هلنیستی غرب و فرمانروایی سلوکیان در شرق بوده است.

استقلال

ترکمنستان به‌مدت ۶۹ سال به‌عنوان بخشی از شوروی محسوب می‌شد و سرانجام در سال ۱۹۹۱ توانست اعلام استقلال کند و از آن زمان تاکنون در تلاش بوده تا به‌عنوان یک قدرت دموکراتیک و آزاد به دنیا معرفی شود. هر چند که این استقلال بیشتر بر پایه‌ی کمونیست شکل گرفته است و همین مسئله در فضای انتخاباتی کشور ایجاد سردرگمی می‌کند.

پای‌بندی به سنت‌های قدیمی‌

مردم ترکمنستان با وجود نفوذ شوروی، رویه‌ی مسلمانی خود را حفظ کرده‌اند. مسجد «ترکمن روحی» بزرگ‌ترین مسجد در آسیای میانه است. این مسجد می‌‌تواند پذیرای ده‌ها هزار نمازگزار باشد.

جنبش‌های مدرن

در معماری بناهای این کشور ترکیبی از هنر غربی و شرقی به چشم می‌خورد. مرکز تفریحی «عالم» نمونه‌ای از این معماری تلفیقی را نمایش می‌دهد.

چاله‌ی سوزان

د‌هانه‌ی آتش فشان گازی درویز که به‌طور تصادفی توسط مهندسین شوروی کشف شده است، یک حفره‌ی ترسناک پر شده با گازهای سمی‌ است. این چاله‌ی سوزان، دروازه جهنم نامیده شده و هر ساله گردشگران بسیاری جذب این منطقه‌ی عجیب و غریب می‌شوند.

آزادی مطبوعات

با وجود به رسمیت شناخته شدن این کشور در عرصه‌ی بین‌المللی و اعلام مواضع بی‌طرفی در تمامی‌ مسائل،  باز هم ترکمنستان از نظر حقوق بشر داخلی با مشکلات زیادی مواجه است. با توجه به فهرست جهانی آزادی مطبوعات در سال ۲۰۱۴، ترکمنستان از نظر بدترین آزادی مطبوعات رتبه‌ی سوم را بعد از کره‌ی شمالی و اریتره  خود اختصاص داده است.