سفر تصویری به جزایر فارو به سبکی متفاوت

تماشای چشم‌اندازهای باورنکردنی جزایر فارو، هر مسافری را برای سفر وسوسه می‌کند. اما وضع محدودیت‌های گسترده در اثر شیوع کرونا، سفر را ناممکن ساخته و ساکنان این جزایر پراکنده و در عین حال، دورافتاده‌ی اطلس شمالی را به‌سمت استفاده از روش‌های جدید و خلاقانه‌ای برای زنده نگه داشتن اسم سرزمین خود در اذهان گردشگران سوق داده است. مسافران می‌توانند با استفاده از یک ابزار گردشگری دیجیتال در یکی از تورهای سایت remote-tourism، با یکی از ساکنان محلی فارو همراه شوند تا او به‌عنوان تجسم فیزیکی مسافران، آن‌ها را به توری مجازی و زنده در فارو ببرد. در این سفر تصویری کجارو، با یکی از فارویی‌ها همراه می‌شویم و به سفری مجازی به این گوشه‌ی پرت از قاره‌ی اروپا می‌رویم.

فقط کافی است دکمه‌ای را روی نمایشگر تبلت یا گوشی همراه فشار داد تا سوار بر امواج اینترنت به سفری در بعد مکان بروید و پا به یکی از ۱۸ جزیره‌ی فارو بگذارید. صدایی باطمانینه، توضیح می‌دهد که محلی که مشغول تماشای آن هستید، جزیره‌ی خالی از سکنه‌ی «تیندهولمر» (Tíndholmur) است. گوینده، راهنمای این تور گردشگری است و تیندهولمر، جزیره‌ای کوچک به‌شکل صخره‌هایی تراش‌خورده در وسط کانال آبی است که از دریا جدا می‌شود و از میان روستای کم‌جمعیت «بوار» (Bøur) عبور می‌کند. این روستای زیبا و دلبر جمعیتی کمتر از ۷۰ نفر دارد.

از روستای بوار به‌سمت «گاسادالور» (Gasadalur) مه‌آلود و بادخیز حرکت می‌کنیم تا آبشار رویایی «مولافاسور» (Múlafossur Waterfall) را تماشا کنیم که به اقیانوس می‌ریزد. مناظر این منطقه طوری است که گویی پا به دنیای قصه‌های جن و پری گذاشته‌ایم. جزیره‌ی واگار و به‌طور کل، تمامی جزیره‌های فارو به‌خاطر مناظر افسانه‌ای، غذاهای دریایی و غذاهای محلی آن شهره هستند. این جزایر را، از لحاظ راه‌های جنون‌آمیز آن که گویی به آخر دنیا ختم می‌شوند و روستاهای دورافتاده‌ای که روی لبه‌ی آب‌دره‌ها واقع شده‌اند، نمی‌توان به هیچ کجای دیگری در کل جهان تشبیه کرد. بلندترین آبشار در جزایر فارو نیز در همین جزیره و در فاصله‌ای نه‌چندان دور با دریاچه‌ی «لِیْتیسواتن» (Leitisvatn) وجود دارد. فاصله‌ی این دریاچه به‌عنوان یکی از زیباترین جاهای دیدنی فارو، با اقیانوس تنها یک صخره است.

«ساکسون» (Saksun)، روستایی آرام و دورافتاده واقع در دامنه‌های تپه‌های جزیره‌ی «استرِیموی» یا «استرومو» (Strømø) است و تنها ۱۴ سکنه دارد. کلیسای این روستا (Saksun Church) با دیوارهایی سفیدرنگ و سقفی که مانند بیشتر سقف‌های این جزیره لباس چمن به تن کرده است، روی ساحل دریاچه‌ای پر از صفا ساخته شده است. اصلا قابل تصور نیست که در نقطه‌ای از دنیا روستاهایی وجود داشته باشند که ساکنان آن‌ها به‌زور به تعداد انگشتان دو دست می‌رسد و رفتن به آنجا تنها با قایق شدنی است. روستاهای این‌چنینی که از دسترس گردشگران دور مانده‌اند، در فارو کم نیستند.

مقصد بعدی، روستای «کلاکسویک» (Klaksvík) در جزیره‌ی «بوردای» (Borðoy) است. این روستا بین دو خلیج کوچک ساخته شده و یکی از مهم‌ترین روستاهای ماهی‌گیری در این جزایر است. آنچه این سفر به روستای کلاکسویک را از سایر سفرها متمایز می‌کند، آن است که چون دوربین با تکان‌های مستمر به بالا و پایین روی جاده‌های خلوت و میان خانه‌های مسقف به چمن حرکت می‌کند، صداها و مناظر متنوع جزایر، تپه‌ماهورهای پی‌درپی، چشم‌اندازهایی مه‌آلود از دریا و گوسفندهای رنگارنگ مشغول چرا، باورپذیرتر هستند. پیش از ترک جزیره، باید سری هم به کوه «کلاکور» (Klakkur) و مسیر کوهنوردی آن زد. زیبایی‌های راه ارزش پیمودنش را دارد. روی قله‌ی این کوه می‌توان منظره‌ای ۳۶۰ درجه از روستاهای اطراف جزیره را دید.

برای رفتن به جزیره‌ی «کالسوی» (Kalsoy) باید سوار یک قایق تندرو شد. این جزیره با ۱۳ قله، ۱۱ دره و چهار روستای دل‌انگیز که روی هم رفته جمعیتی کمتر از ۱۵۰ نفر دارند، محلی ایدئال برای تماشای دره‌هایی است که از ریزش آبشارها پدید آمده‌اند و مملو از مرغان دریایی است. در این جزیره فرصت و شرایط کافی برای آشنایی با فرهنگ منحصربه‌فرد اهالی فارو مهیا است. آخرین نقطه‌ای که در سفر تصویری به فارو باید حتما آن را دید، صخره‌های «درانگارنیر» (Drangarnir) است. اینجا به‌عنوان یکی از اعجاب‌انگیزترین صخره‌های فارو شناخته می‌شود که از دل آب‌های تاریک اقیانوس اطلس شمالی سر بر آورده‌اند و همچنین، محلی بین جزیره‌های واگار و تیندهولمر است که دو دریا به هم می‌رسند.