کوهی که ژاپن از جهان پنهان کرد

در ۲۸ دسامبر سال ۱۹۴۳، این کوه همراه با لرزه‌های قوی و گدازه‌های داغ از یک مزرعه‌ی گندم سر بر آورد. همان طور که گدازه‌های مذاب سطح زمین را می‌شکافتند، زمین بالاتر می‌رفت؛ به‌طوری که دو سال بعد، قله‌ی این گدازه‌ها تا ارتفاع ۳۹۸ متر می‌رسید. آتشفشان Shoaw-shinzan در زمان جنگ جهانی دوم یعنی هنگامی که ژاپن مشغول مبارزه با متفقین بود، فوران کرد.

ماسائو میماتسو چندین نخ ماهیگیری را به‌صورت افقی به دو تیرآهن در محل اداره پستی که در آن کار می‌کرد، بست. او میزان رشد این آتشفشان را از طریق این نخ‌ها بررسی کرد؛ به این ترتیب که از آن نخ‌ها به‌عنوان خطوط راهنما استفاده کرده و نمای کوه را در زمان‌های مختلف رشد آن طراحی کرد. هنگامی‌که در سال ۱۹۴۸، او داده‌ها و طرح‌های خود را در اجلاس جهانی آتشفشان‌ها در اسلو ارائه کرد، کار او توسط آتشفشان‌شناسان مورد ستایش قرار گرفت. طرح‌های او به‌عنوان‌ «نمودار میماتسو» نام‌گذاری شده و او نخستین جایزه‌ی فرهنگی هوکایدو را دریافت کرد.

میماتسو، همچنین با استفاده از تمام پس‌اندازش، کل زمین‌هایی را که آتشفشان در آن‌ها قرار داشت، خریداری کرد تا بتواند آن را به‌طور کامل مطالعه کند. بعضی می‌گویند این اتفاق زمانی رخ داد که آتشفشان هنوز در حال رشد بود. برخی دیگر نیز می‌گویند که او آن زمین‌ها را پس از اینکه فوران آتشفشان متوقف شد، خریداری کرد. در هر صورت، میماتسو مالک این آتشفشان شد و تا به امروز، با وجود اینکه دولت ژاپن آن را یکی از یادگارهای ملی ژاپن اعلام کرده، این آتشفشان هنوز در مالکیت خصوصی او است؛ رخدادی که در کل جهان نادر است.