جزایر پیت کرن کجاست؟

امروزه پیت کرن تنها با ۵۰ نفر جمعیت که از ۴ خانواده اصلی تشکیل شده‌اند، کم جمعیت‌ترین قلمرو ملی دنیا است. در سال ۱۹۴۰ جمعیت به شدت کاهش پیدا کرد؛ به همین دلیل دولت تمام تلاش خود را در جذب گردشگر انجام داد. پس از ۲۱ سال تا سال ۲۰۱۲ تنها دو کودک متولد شدند.

اولین ساکنان شناخته‌شده این جزیره پولینزیایی‌هایی بودند که قرن‌ها در جزایر پیت کرن، هنرسون و مانگاروا زندگی می‌کردند. آن‌ها با کمک قایق‌های باریک خود به تجارت کالاها بین این جزیره‌ها می‌پرداختند. در نهایت منابع مهم طبیعی به تدریج از بین رفتند، تجارت بین جزایر متوقف شد و یک جنگ داخلی در مانگاروا برپا شد که منجر به منقرض شدن جمعیت هندرسون و پیت کرن گشت.

جزیره‌های دوسی و هندرسون در سال ۱۶۰۶ توسط یک دریانورد پرتغالی کشف شد.

جزیره پیت کرن در سال ۱۷۶۷ توسط خدمه کشتی جنگی اچ‌ام‌اس سوالو به فرماندهی کاپیتان فیلیپ کارترت دیده شد. رابرت ۱۵ ساله پیت کرن از خدمه‌های کشتی اولین فردی بود که جزیره را دید؛ بنابراین کاپیتان فیلیپ به افتخار او نام جزیره تازه کشف‌شده را پیت کرن نهاد.

در سال ۱۷۹۰ شورشی‌های کشتی بانتی به همراه تاهیتی‌ها که آن‌ها را همراهی می‌کردند (۶ مرد و ۱۱ زن و کودک) وارد جزیره شدند و کشتی خود را آتش زدند. ویرانه‌های کشتی (که در سال ۱۹۵۷ توسط محقق نشنال جئوگرافیک لویی ماردن کشف شد) هنوز هم در زیر آب‌های خلیج باونتی قابل دیدن است. با وجود اینکه از طریق کشتورزی و ماهیگیری معاش می‌گذراندند؛ اما سال‌های اول سکونت با تنش‌های جدی بین آن‌ها رقم خورد. میخوارگی، قتل و بیماری‌های مختلف جان بسیاری از شورشی‌های و مردان تاهیتی را گرفت. جان ادمز و ند یانگ (از بازمانده‌های کشتی) با استفاده از کتاب مقدس سعی در ایجاد جامعه‌ای امن و صلح‌آمیز کردند. یانگ در اثر آسم جان سپرد. پس از کشف پیت کرن جان ادمز به خاطر شرکت در شورش، مشمول عفو عمومی شد.

جزیره دوسی توسط کشتی سلطنتی کاپیتان ادواردز، که در تعقیب شورشی‌ها بودند در سال ۱۷۹۱ کشف شد.

جزیره هندرسون دوباره در سال ۱۸۱۹ توسط کاپیتان انگلیسی جیمز هندرسون کشف شد. خدمه او نام کشتی خود را بر تنه درختی هک کردند.

در سال ۱۸۳۲ جاشوا هیل، مامور جامعه کلیسایی، به این منطقه رسید و اعلام کرد که در مارس ۱۸۳۳ در این جزیره جامعه منع نوشابه‌های الکلی، عبادت‌های ماهانه، جامعه‌ای جوان و شاداب، جامعه‌ای صلح‌جو و یک مدرسه تشکیل داده است.

در سال ۲۰۰۴، ۷ مرد (که استیو کریستین شهردار وقت جزو آن‌ها بود) به جرم تجاوز به کودکان محاکمه و زندانی شدند. به دنبال دیگر موراد مشابه گردشگری به این منطقه کاهش یافت.

پیک‌ترن در جنوب مدار راس‌الجدی قرار گرفته و هر ساله میزبان تابستان‌های مرطوب و زمستان‌های خشک است. از ماه نوامبر تا مارس، جزیره ماه‌های بارانی را سپری می‌کند. تابستان از آوریل تا اوکتبر ادامه دارد و دارای متوسط دمای ۲۵ تا ۳۵ درجه سانتی‌گراد و متوسط رطوبت ۹۵ درصد است. دما در زمستان بین ۱۷ تا ۲۵ سانتی‌گراد است.

تنها ۹ گونه‌ گیاهی در این جزیره می‌روید که برخی از آن‌ها مانند توت قرمز در حال انقراض است.

در سال ۱۹۳۷ و ۱۹۵۱ اروینگ جانسون ناخدای کشتی یانکی فایو ۵ لاک‌پشت غول‌پیکر را وارد جزیره کرد. ترپن (Turpen)، تنها بازمانده جزیره که به آقای ترپن نیز معروف است تحت مراقبت بوده و کشتن، آزار دادن یا آسیب رساندن به او ممنوع است.

پرنده‌های پیت کرن به چند دسته تقسیم می‌شوند که شامل مرغان دریایی، پرندگان ویدر یا ساحلی (پرندگانی که در ساحل زندگی می‌کنند و از حشرات و جانوران درون گل و لای‌های ساحل تغذیه می‌کنند) و تعداد کمی پرندگان بومی دیگر.

خاک حاصلخیز دره‌های پیت کرن میوه‌هایی چون موز پاپایا، آناناس، مانگو، هندوانه، گرمک، پشنفروت، درخت نان (از خانواده توت)، نارگیل، آووکادو و مرکبات (شامل پرتقال، گریفروت، لیمو) را در اختیار مردم قرار می‌دهد. سبزی‌های این منطقه شامل سیب‌زمینی شیرین، هویج، ذرت شیرین، گوجه، تارو (از گونه گل شیپوریان)، نخود فرنگی و لوبیا است.

دریای پیت کرن مملو از انواع ماهی است و مردم هر روز به ماهیگیری می‌روند. در این منطقه عسل نیز تولید می‌شود.

مواد معدنی بسیاری چون منگنز، آهن، مس، طلا، نقره و زینک در این منطقه کشف شده‌اند.

گردشگری در پیت کرن حرف اول را می‌زند چرا که ۸۰ درصپ درآمد جزیره از این طریق به دست می‌آید. ده بار در سال مسافران با کشتی (کروز) به این جزیره می‌آیند و با بومی‌ها آشنا می‌شوند و فرهنگ آن‌ها را از نزدیک مشاهده می‌کنند.

مولدهای دیزل از ساعت ۸ صبح تا ۱ بعد از ظهر و از ۵ عصر تا ۱۰ شب برق تولید می‌کنند.

مردمان پیت کرن به زبان پیکرن که یک زبان مرکب است صحبت می‌کنند. این زبان تلفیقی از زبان انگلیسی قرن ۱۸ و زبان تاهیتیایی است. این زبان اولین زبان مردم بوده و در تنها مدرسه جزیره تدریس می‌شود.

کشتی یکی از وسایل دستیابی به این جزیره دورافتاده است. نکته مهم، آب و هوای منطقه است که پیش از رفتن حتما باید در نظر گرفته شود. برای رفتن به پیت کرن تورهای بسیاری وجود دارند که سفر را برای شما آسان می‌کنند.