تجربه بازدید از منطقه ممنوعه چرنوبیل

سال ۱۹۸۶ بود که فاجعه‌ی اتمی چرنوبیل، در اوکراین اتفاق افتاد. در این حادثه، بیش از ۴۰۰ برابر فاجعه‌ی هیروشیما، که ۴۰ سال پیش اتفاق افتاد، ماده‌ی اتمی آزاد شد. پس از این فاجعه، این مکان و نزدیکی پریپیات، پوشش گیاهی خود را از دست داد و خالی از سکنه شد. به دلیل این انفجار اتمی و عواقب ناشی از آن، این منطقه تبدیل به منطقه‌ی ممنوعه شده و بازدید از آن برای عموم آزاد نیست. با این حال، هرگز از کنجکاوی علاقه‌مندان به سفر، برای دیدن بازمانده‌های این مکان، کم نشد.

بازدید از این مکان شاید آنقدر لذت‌بخش به نظر نرسد ولی سالانه بیش از هزاران نفر، برای تعطیلات به چرنوبیل می‌روند. دارمون ریشتر، یکی از این علاقه‌مندان است. او فردی دوستدار سفر است که در وبلاگش از تجربیات خود در سفر‌ می‌نویسد. سفر‌های مورد علاقه و دلخواه دارمون، سفرهای مرموز و ترسناک هستند. در این‌جا، او عکس‌هایی از سفر خود به چرنوبیل را به اشتراک گذاشته و به ما می‌گوید که چرا به نظر او، هر فردی باید این مکان را با چشمان خود ببیند. در ادامه می‌توانید نوشته‌های دارمون راجع به تجربه بازدیدش از این منطقه را از زبان خود او بخوانید.

پس از فروپاشی شوروی سابق، بسیاری از شهر‌ها و کشور‌هایی که قبلا عضو شوروی بودند، شانسی برای پیشرفت و توسعه و شکل‌دهی نظام سیاسی و نماد‌های خود پیدا کردند.

برای من، که فردی دوستدار تاریخ و بزرگ شده در دهه‌های ۱۸ و ۱۹ میلادی بودم، اتحادیه‌ی جماهیر شوروی کمی مبهم بود. می‌دانستم که اتحادیه‌ی جماهیر شوروی، تاثیر زیادی در سیاست و فرهنگ‌ها داشته است ولی در نهایت دوست داشتم که با چشمان خود آن را ببینم و تجربه‌اش کنم. بنابراین ایده‌ی دیدن کشوری که عضو جماهیر شوروی بوده و بعد از انفحار اتمی، اکنون جایی متروکه و خالی از سکنه است، به نظرم بسیار جالب آمد. برای من، بازدید از چرنوبیل مانند سفری به گذشته بود.

یک دوست محلی، اولین سفر من به چرنوبیل را ترتیب داد. این سفر به همراه روسی‌ها و اوکراینی‌ها بود. از آنجایی که زبان تور روسی بود، خیلی از حرف‌هایی که گفته می‌شد را متوجه نمی‌شدم. به همین خاطر، دفعه‌ی بعد با تور چرنوبیل زون که بیش از یک دهه سابقه‌ی اجرای این تور‌ها را به زبان انگلیسی داشت، به آن‌جا رفتم. آن‌ها تورهای یک روزه را به قیمت۸۰ پوند اجرا می‌کردند. البته، تور دو روزه‌ی من که یک تور با تمام امکانات، شامل حمل و نقل، وعده‌ی غذایی و اقامت در هتلی داخل محدوده‌ی چرنوبیل بود، شبی ۲۲۰ پوند برای هر نفر هزینه داشت.

راهنمای تور، ما را تا قلب چرنوبیل برد. اطراف راکتور‌ها که آلوده‌ترین منطقه است، به دلیل حضور محققان و مهندسان، شلوغ‌ترین مکان بود. آنان به صورت چرخشی مشغول به کار بودند تا از حضور طولانی مدت بازدید‌کنندگان در محدوده‌ی آلوده، جلو‌گیری کنند.

حضور کوتاه مدت در اکثر مناطق برای بازدید‌کنندگان بلا‌مانع است. خطرناک‌ترین چیز، برخورد با اشیا‌ی آلوده‌ی بازمانده از زمان حادثه است. به همین دلیل از توریست‌ها خواسته می‌شود تا از محل‌های گرد و خاکی که هنوز پاکسازی نشده‌اند، دور بمانند. راهنما، در تمامی لحظات فاصله را تا منطقه‌ی رادیواکتیو، اعلام می‌کند. همچنین، دستگاه‌هایی با صدای بیپ، میزان خطر و آلودگی منطقه را به طور پیوسته اعلام می‌کنند.

تجربه‌ی بازدید از چرنوبیل، دقیقا آن چیزی که فکرش را می‌کردم نبود. برخلاف چیزی که انتظارش را داشتم، چرنوبیل، جایی شلوغ و پر‌بازدید بود. گزارش می‌شود که سالانه سی هزار نفر از چرنوبیل بازدید می‌کنند. قسمت اعظم شلوغی و ازدحام بازدید‌کنندگان، متعلق به مناطقی بود که برای عکس‌برداری مناسب بودند.

در آخرین بازدید من از این مکان، در سپتامبر ۲۰۱۶، به صورت اتفاقی از گروه‌مان جدا شدم و در شهر متروکه‌ی پریپیات تنها ماندم. وقتی در سکوت کامل، به تنهایی در کوچه و خیابان‌ها قدم می‌زدم، غرق در فضای شهر شدم. احساس می‌کردم لحظات قبل از نابودی دنیا است و بیشتر از هر زمانی توانستم عمق فاجعه را درک کنم.

سفر به چرنوبیل، سفری شگفت‌انگیز و ارزشمند است. سفری به دنیایی که دیگر وجود ندارد و تصویری از نابودی و تخریب. اگر‌چه بازدید کوتاه مدت برای سلامتی خطر زیادی ندارد، اما گوش دادن به سخنان راهنمای تور در هر لحظه امری ضروری و حیاتی است. راهنمایان، افرادی آموزش‌دیده و با تجربه‌اند که وظیفه‌ی آن‌ها حفاظت از سلامتی شما در مناطق آلوده است. عده‌ای به عمد، راهنماها را فریب می‌دهند تا بتوانند در مناطق غیر مجاز، عکس‌برداری کنند. به نظر من، کسی نادان‌تر از آن‌ها وجود ندارد.

اگر شما هم علاقه‌مند هستید که به اوکراین سفر کنید و این مکان را از نزدیک ببینید، انواع تور اوکراین را در کجارو به راحتی جستجو کرده و تور مورد نظر خود را با پایین‌ترین قیمت از فروشنده‌های معتبر خریداری کنید.