با تاریخ ساخت راه آهن در آمریکا آشنا شویم
تاریخ ساخت راهآهن در آمریکا فراز و نشیبی بسیار دارد و همچنین جزیی از شاهکارهای مهندسی در قرن نوزدهم محسوب میشود. با کجارو همراه باشید تا با تاریخچه ساخت راهآهن در آمریکا آشنا شوید.
مقالههای مرتبط:
چینیها در فکر راهآهن ۸۰۰۰ مایلی هستند که تمام راههای ایالت متحده آمریکا را پوشش میدهد. این مسیر به ۱۲۵ مایل تونل زیرآب نیاز دارد و جز شاهکارهای مهندسی محسوب میشود. پروژهای چشمگیر اما نه چندان غیرممکن. اما در دهههای ۱۸۰۰ تا ۱۹۰۰ آمریکا خطوط راهآهنی کار گذاشته شد که غیرممکن به نظر میرسند.
بزرگترین راهآهن
راهآهن سراسری به بزرگترین پروژهی ساختوساز تاریخ آمریکا تبدیل شده است. پروژهای که با دو خط شروع شد؛ پاسیفیک مرکزی در ساکرامنتو و اتحادیه پاسیفیک در اوماها. پروژه در سال ۱۸۴۸ مطرح شد. اما جنگ داخلی و مسائل مالی پروژه را تا سال ۱۸۶۲ به تعویق انداخت.
مشکل کارگر
پروژه راهآهن شرکت پاسیفیک مرکزی به خاطر کوههای بین اقیانوس آرام و نبراسکا به کندی پیش میرفت. پروژه در سال ۱۸۶۵ به دلیل کمبود کارگر متوقف شد. مهاجران چینی با وجود نگرش منفی کارگران موجود، استخدام شدند و کار دوباره شروع شد. بعد از حفر ۱۵ تونل مسیر راهآهن به سیرا رسید.
در میان شن
شرکتهای پاسیفیک مرکزی و اتحادیه پاسیفیک با یکدیگر رقابتی نیمهدوستانه داشتند و هر کدام مصمم بودند پروژه را سریعتر تمام کنند. طبق یکی از افسانهها، خدمهی پاسیفیک مرکزی میشنوند که خدمهی اتحادیه پاسیفیک به سرعت در حال کار کردن هستند و پروژه را بهزودی کامل میکنند. در ۲۸ آوریل ۱۸۶۹ کارگران از طلوع خورشید تا غروب کار کردند و توانستند در صحرا یوتا ۱۰ مایل ریل راهآهن را در ۱۲ ساعت کار بگذارند. آنها میگفتند که این شاهکار کارگران هرگز تکرار نمیشود.
شایعات
شایعات درباره اتحادیه پاسیفیک درست بودند. هنگاهی که شرکت پاسیفیک مرکزی با کوهها دستوپنجه نرم میکرد، اتحادیه در دشتهای هموار ایالت اورگان به کار خود ادامه میداد و نیازی به کارهای مهندسی پیچیده نداشت، اما اتحادیه پاسیفیک مجبور به برخورد با مشکلات دیگری شد.
تأخیر در زمستان
برف و سرما در نبراسکا بیداد میکند. اما سرکارگران اصرار داشتند که به هر نحوی کار پیش برود. بعد از آب شدن یخها در بهار، مجبور شدند که تمام مسیر را دوباره بازسازی کنند. طغیان رودخانهی پلت نیز آسیبهای سنگینی را به بار آورد؛ طوری که هزینه پروژه را تقریبا سه برابر کرد.
وضعیت خطرناک
آمریکاییهای بومی و همچنین بعضی از کارگران مخالف راهآهن بودند. خدمهی راهآهن بارها مورد حملهی قبایل سو و شاین قرار گرفتند که کارگران را مجبور به ساخت سنگر کرد. بومیان آمریکایی به کارگرها و مسیر راهآهن بارها حمله میکردند و خسارتهای زیادی به بار میآوردند. قبیلههای نزدیک راهآهن هر کدام حداقل یکبار مسئول خارج شدن قطار از ریل بودند. با وجود همهی این اتفاقات، اتحادیه پاسیفیک مسابقه را برد. راهآهن سراسری در سال ۱۸۶۹ افتتاح شد.
پلهای مقاوم
B&O، اولین شرکت راهآهن در آمریکا بود. هر کسی که در مورد مهندسی راهآهن بداند، حتما نام آنها را شنیده است. ساختوسازهای B&O احتیاط زیادی از خود نشان داده است. سازههایی که از گرانیت مستحکم ساخته شده است. اکثر پلهای ساخته شده در آن زمان، به خاطر ساخت خوبشان هنوز مورد استفاده قرار میگیرند. استفاده از گرانیت کار آسانی نیست. کار آنها در سال ۱۸۳۰، دو سال بعد از ریلگذاری شروع شد.
درباره پیچ
پیچ نعلاسبی به طول ۲۳۷۵ فوت یکی از اعجاز مهندسی محسوب میشود. طرحی در راهآهن پنسیلوانیا که باعث کاهش مسیر در کوههای آلگیلی و تبدیل به یکی از مهمترین مناطق راهآهن شد. به خاطر اهمیت آن، در طول عملیات پاستوریوس در سال ۱۹۴۲ مورد حملهی نازیها قرار گرفت. امروزه از آن بهعنوان یک طرح ملی برجسته یاد میشود.
این پیچ در سال ۱۸۵۰ بدون تجهیزات سنگین و تنها با بیل و کلنگ کارگران ساخته و در سال ۱۸۵۴ افتتاح شد. اسبها در این طرح برای جابجایی مصالح مورد استفاده قرار میگرفتند. هزینه این پروژه حدود ۸۰۰۰۰ هزار دلار شد.
بالای کوهها
شما میتوانید با سوار شدن در قطار کوهستانی واشنگتن کاگ، اولین ماشین کوهنورد در جهان باشید. خط راهآهنی که دومین مسیر ریلی پرشیب در جهان محسوب میشود. سیلوستر راش در سال ۱۸۵۲ بعد از پیادهروی در کوههای آن منطقه ایدهی راهآهن در آنجا را مطرح کرد. او طرح را به مجمع قانونگذاری ایالتی تقدیم کرد، جایی که او از عناصر محلی مهم محسوب میشد. طبق یک افسانهی محلی آنها اجازه ساخت راهآهن را به دلیل غیرممکن بودن آن دادند. او اجازهی ساخت راهآهن را در سال ۱۸۵۸ دریافت کرد، اما به دلیل جنگ داخلی طرح متوقف شد. تا آنکه در سال ۱۸۶۶ پروژه شروع و در سال ۱۸۶۸ افتتاح شد. این خط اکنون نیز به کار خود ادامه میدهد و به تازگی لوکوموتیو دیزلی جدیدی به آن اضافه شده است.
در میان درختان
هنگامی که گذرگاه بکورث در سیرا در سال ۱۸۵۰ کشف شد، شرکتهای اندکی تمایل به ساخت راهآهن در آنجا را داشتند. منطقه در پایینترین نقطه در میان کوها بود، اما سود از حاصل از سرمایهگذاری در آنجا اندک بود. کسی حاضر به ساخت راهآهن در آن منطقه نبود تا اینکه در سال ۱۹۰۰ توسط شرکت راهآهن پاسیفیک جنوبی خریداری شد.
میانبر گرانقیمت
ساختوساز روی مسیر رودخانهی فدر در سال ۱۹۰۶ شروع شد، اما شرایط بسیار سخت بود. نوسان دمای هوا بسیار زیاد و همچنین ریزش سنگ در دره رودخانه بسیار زیاد بود. ساخت مسیر در سال ۱۹۰۹، با هزینهی نجومی ۷۵ میلیون دلار، معادل ۲۰ میلیارد دلار امروز، به اتمام رسید.
دیدگاه