۱۰ پارک ملی کمتر شناخته‌شده در ایالات‌متحده

۱.       پارک ملی گریت بیسین (Great Basin)، نوادا

این پارک ملی واقع در غرب نوادا، مجموعه‌ای بی‌نظیر از جاذبه‌هایی است که رضایت هر گردشگری را جلب می‌کند؛ از جمله کوه‌هایی با ارتفاع بیش از ۳۶۹۰ متر، غارهای زیبا، دریاچه‌هایی کوهستانی، دشت‌های وسیع و مناسب برای ماجراجویی و قدیمی‌ترین موجودات زنده در دنیا. شاید جذاب‌ترین قسمت این پارک، قله‌ی ۳۹۸۲ متری کوه ویلر (Wheeler) باشد که تحت تاثیر فعالیت یخچال‌های طبیعی شکل منحصربه‌فردی دارد. از بالای این قله که بخشی از رشته‌کوه راکی است، تمام نقاط دیدنی پارک به بهترین شکل در معرض دید گردشگران قرار می‌گیرند. تا ارتفاع ۳۰۴۸ متری کوه ویلر را می‌توان از طریق یک جاده‌ی زیبا و خوش‌منظره واقع در دامنه‌ی آن با خودرو طی کرد. از انتهای جاده با یک کوهنوردی سبک به جنگلی زیبا از درختان کاج می‌رسید که بعضی از آن‌ها ۳۰۰۰ سال قدمت دارند. تنها یخچال جنوبی نیم‌کره‌ی شمالی نیز در کوه ویلر قرار دارد. این یخچال زیاد بزرگ نیست ولی مشخصات آن مشابه یخچال‌های نیم‌کره‌ی جنوبی است. در مرحله‌ی بعد می‌توانید سری به غارهای لیمن (Lehman) بزنید. بازدید از این غارها فقط با راهنمایی و هدایت نگهبان‌های پارک امکان‌پذیر است چراکه گذرگاه‌های مرمری و سنگ آهکی آن‌ها بسیار سردرگم کننده و پیچ‌درپیچ هستند. دیواره‌ی غارهای لیمن با کریستال‌های آرگونیتی و یک نوع ترکیب معدنی کمیاب موسوم به پوسته‌ی غار پوشیده شده‌اند. پارک ملی گریت بیسین با وجود همه جذابیت‌های خیره‌کننده سالانه فقط ۹۰ هزار نفر بازدیدکننده دارد.

۲.      رودخانه‌ی ملی بوفالو، آرکانزاس

رودخانه‌ی زیبای بوفالو در شمال غربی آرکانزاس، بعد از سال‌ها تلاش کسانی که خواستار حفاظت از آب‌های پاکیزه و شفاف و جنگل‌های باشکوه اطراف آن بودند و مبارزه‌ی آن‌ها با ساخت سد در مسیر رودخانه، سرانجام در سال ۱۹۷۲ به‌عنوان اولین رودخانه‌ی ملی حفاظت‌شده‌ی ایالات‌متحده معرفی شد. هنوز هم کسانی که مسیر ۲۲۰ کیلومتری رود ازارک (بخش بالایی رودخانه‌ی بوفالو که جریان آرام‌تری دارد و دسترسی به آن راحت‌تر است) را با قایق کانو طی می‌کنند، خود را مدیون برنده شدن فعالان محیط‌زیست در این مناقشه‌ی دامنه‌دار می‌دانند. در این امتداد رودخانه‌ی بوفالو، سه محدوده‌ی رسمی حفاظت‌شده حیات‌وحش وجود دارد که این مسئله منجر به بهبود و رشد اکوسیستم این منطقه شده است. در سراسر حاشیه‌ی رودخانه حتی مناطقی مثل استیل کریک (Steel Creek) که پوشیده از صخره‌های ماسه‌ای عمودی با متوسط ارتفاع ۱۲۰ متر است، امکانات گردشگری نظیر محوطه‌ی کمپینگ، حوضچه‌ی شنا و مسیرهای طبیعت‌گردی امن به چشم می‌خورد. علاقه‌مندان به هیجان و دلهره می‌توانند سری به راش (Rush) در بخش پایینی رودخانه بزنند. این محل که اکنون با نام شهر ارواح شناخته می‌شود، محل قرارگیری یک معدن روی متروکه است. درمجموع رودخانه‌ی ملی بوفالو دارای بعضی از زیباترین مناظر ایالات‌متحده است و بهترین محل برای قایقرانی تفریحی در این کشور محسوب می‌شود.

۳.      پارک ملی بیگ سایپرس (Big Cypress)، فلوریدا

نام این پارک ملی به‌معنای سرو بزرگ است و دلیل این نام‌گذاری جنگل‌های وسیع سرو به مساحت صدها هزار هکتار در مرداب بیگ سایپرس هستند. این پارک جذابیت‌های زیادی برای ارائه به گردشگران دارد؛ از جمله منطقه‌ی حفاظت‌شده‌ی اورگلیدز (Everglades) در جنوب پارک ولی گردشگران زیادی از آن بازدید نمی‌کنند. پارک بیگ سایپرس دو جاده‌ی اصلی و بسیار چشم‌نواز دارد که در دو طرف آن‌ها می‌توان تمساح و انواع پرنده‌ها مثل دارکوب، قره غاز، لک‌لک گرمسیری سفید، گالینول ارغوانی و حواصیل برفی را از نزدیک مشاهده کرد. در حاشیه‌ی رودخانه‌ی ترنر (Turner)، میدان آپر واگن (Upper Wagon) و جاده‌ی بردون (Birdon) کانال‌هایی به طول چندین کیلومتر دیده می‌شود که مدت‌ها قبل برای تخلیه‌ی آب‌های سطحی ساخته‌شده‌اند ولی در حال حاضر نوعی باغ‌وحش طبیعی کنار جاده‌ای به شمار می‌آیند.

۴.      پارک ملی کلرادو

ناحیه ییلاقی رد راکز (Red Rocks) در جنوب غربی ایالت کلرادو با دره‌های عریض، تپه‌های سرخ‌رنگ، ستون‌های سنگی و انواع دیگر سازه‌های ماسه‌سنگی طبیعی شهرت زیادی دارد. پارک ملی کلرادو محل بسیار مناسبی برای بازدید از این جاذبه‌های طبیعی است و در آن می‌توان فارغ از ازدحام و بدون نیاز به پیمودن مسافت‌های طولانی، به بهترین مناطق رد راکز دسترسی داشت. بیشتر بخش‌های پارک با حرکت در جاده‌ی ۳۷کیلومتری ریم راک (Rim Rock) قابل‌مشاهده هستند. برای دسترسی به این جاده باید در خروجی I-70 که تنها چند دقیقه با تقاطع Grand Junction کلرادو فاصله دارد، از جاده اصلی خارج شوید. در پارک ملی کلرادو چندین نوع مسیر طبیعت‌گردی برای بازدید از جاذبه‌های این منطقه وجود دارد؛ از جمله مسیرهای راهپیمایی کوتاه و هموار مثل مسیر صخره‌ی پنجره‌ای یا مسیرهای کوهنوردی ناهموار و مهیج مثل مسیر دره‌ی یادبود که از کنار بیشتر سازه‌های سنگی طبیعی این پارک می‌گذرد.

سازه‌های سنگی پارک ملی کلرادو به‌دلیل شکل خاص و غیرعادی با نام‌هایی مثل یادبود استقلال، زوج عاشق و کوره‌های زغالی شناخته می‌شوند.

۵.      پارک ملی رنگل سنت الایِس (Wrangell–St. Elias)، آلاسکا

 باوجوداینکه پارک ملی دنالی (Denali) آلاسکا بیشتر گردشگران این ایالت را جذب می‌کند ولی هیچ برتری محسوسی نسبت به پارک رنگل سنت الایس ندارد. این پارک بزرگ‌ترین محدوده‌ی حفاظت‌شده در ایالات‌متحده است که ۹ مورد از ۱۶ کوه مرتفع این کشور در آن واقع شده‌اند. بسیاری از شرکت‌های بزرگ لوازم ورزشی و کسانی که در رنگل سنت الایس زمین و مستقلات خصوصی دارند، تورهای مهیج و ماجراجویانه گشت‌وگذار در پارک برگزار می‌کنند که شامل قایق‌سواری (قایق‌های معمولی و کایاک)، پرواز بر فراز مناطق دیدنی و صعود از یخچال‌های طبیعی است. البته بازدید مستقل از پارک نیز امکان‌پذیر است و گردشگران مستقل می‌توانند با دقت زیاد و در نظر گرفتن آب‌وهوا، با استفاده از دو جاده‌ی مک‌کارتی (McCarthy) و نابسنا (Nabesna) که بیشتر خاکی و ناهموار هستند، به نقطه‌ی شروع مسیرهای گردشگری، محوطه‌های کمپینگ و مناطق تاریخی پارک دسترسی پیدا کنند.  جاده‌ی ۹۹ کیلومتری مک‌کارتی بعد از عبور از یک جنگل سردسیری، با گذشتن از کنار یک خط آهن خصوصی و یک پل با پایه‌های مرتفع به شهر کوچک و کم‌جمعیت مک‌کارتی می‌رسد. در نزدیکی این شهر آثار به‌جامانده از یک معدن مس قدیمی به چشم می‌خورد که اکنون به‌عنوان بنای تاریخی ملی شناخته می‌شود. جاده نابسنا به طول ۶۸ کیلومتر، از میان مناطق کوهستانی چشم‌نواز می‌گذرد و با عبور از آن می‌توان حیوانات مختلفی را از نزدیک مشاهده کرد؛ از جمله گوسفند کوهی، گوزن کانادایی، گوزن شمالی، خرس گریزلی، خرس سیاه، بز کوهی، گرگ خاکستری، کایوت، روباه قرمز، ولورین (دله - نوعی راسوی گوشت‌خوار درشت‌اندام) و جوجه‌تیغی کوهی.  این جاده‌ها بسیار مخاطره‌آمیز هستند و عبور از آن‌ها به برنامه‌ریزی و آمادگی کامل نیاز دارد ولی گشت‌وگذار در آن‌ها بسیار جذاب و خاطره‌انگیز خواهد بود.

۶.      پارک ملی ویند کیو (Wind Cave)، داکوتای جنوبی

کارکنان مرکز خدمات گردشگری این پارک، آن را با شعار تبلیغاتی (ویند کیو؛ یک پارک، دو دنیا) معرفی می‌کنند. ویند کیو یک غار زیرزمینی با مساحت ۱۱۴ کیلومتر مربع است که علاوه بر گذرگاه‌های غیرمعمول و خیره‌کننده، زیستگاه تعداد زیادی گونه‌های کمیاب جانوری و گیاهی نیز به شمار می‌آید. این منطقه در سال ۱۹۰۳ به‌عنوان اولین پارک ملی برای حفظ و نگهداری غارهای زیرزمینی معرفی شد. مهم‌ترین دلیل این اقدام حفاظت از نوعی ساختار کلسیتی منحصربه‌فرد با شکل خاص لانه‌زنبوری بود که روی دیواره‌های غار به چشم می‌خورد. در حال حاضر ویند کیو با عنوان چهارمین غار بزرگ دنیا معرفی می‌شود. در این پارک چهار نوع تور با راهنمای حرفه‌ای در اختیار گردشگران قرار دارد که یکی از آن‌ها برای افراد دارای مشکلات جسمی طراحی شده است. در پارک ملی ویند کیو در کنار تورهای غارنوردی، تفریحات دیگری نیز برای بازدیدکننده‌ها پیش‌بینی شده است، از جمله رانندگی و کوهنوردی سبک به‌منظور تماشای حیواناتی نظیر گاومیش کوهان‌دار، گوزن شمالی، گوزن شاخ چنگالی، استر آهو، کایوت و سگ دشتی.

۷.      پارک ملی موهاوی (Mojave)، کالیفرنیا

این پارک ملی پهناور در جنوب ایالت کالیفرنیا به‌ندرت موردتوجه گردشگران قرار می‌گیرد که این مسئله جای تعجب دارد. این پارک دورافتاده و تقریبا خالی از سکنه مکان بسیار مناسبی برای کسانی است که قصد لذت بردن از آرامش و سکوت مطلق در آغوش طبیعت دارند. گردشگران ماجراجو و دوستداران هیجان مطمئنا از گشت‌وگذار در بین تپه‌های بلند شنی، کوه‌های مخروطی خاکستر آتش‌فشانی و بزرگ‌ترین جنگل درخت یوکا در دنیا و همین طور آثار به‌جامانده از معادن و مزارع تاریخی و پروژه‌های نظامی لذت خواهند برد. این پارک دربرگیرنده‌ی سه مورد از چهار صحرای اصلی آمریکا است که عبارت‌اند از: صحراهای موهاوی، گریت بیسین و سونوران (Sonoran). علاوه بر این در پارک موهاوی، به‌دلیل اختلاف ارتفاع زیاد بین بخش‌های مختلف آن (۲۰۴۱ متر در قله کوه کلارک تا ۲۶۸متر در صحرا) تنوع زیست‌محیطی زیادی به چشم می‌خورد.

۸.      پارک ملی تاریخی ژان لافیت (Jean Lafitte)، لوئیزیانا

ژان لافیت یک دزد دریای و قاچاقچی بدنام در قرن نوزدهم میلادی بود که بیشتر عمر خود را به تجارت برده و فعالیت‌های غیرقانونی گذراند و به همین دلیل عده زیادی از نام‌گذاری یک پارک ملی به یاد او شگفت‌زده می‌شوند. دلیل این نام‌گذاری مثل پیشینه‌ی فرهنگی و سیاسی بخش‌های جنوبی ایالت لوئیزیانا پیچیده و مبهم است. حتی امروزه نیز جوامع این منطقه ترکیبی منحصربه‌فرد از همجوشی فرهنگ بومی قبل از کشف قاره‌ی آمریکا با آداب‌ورسوم اسپانیا، فرانسه، انگلیس، آفریقا، جزایر قناری، آلمان، کارائیب، ایالت‌های اتحادیه‌ی جنوب و بسیاری از مناطق دیگر هستند. این پارک در جنوب ایالت لوئیزیانا و در حدفاصل مرداب‌های دلتای رود میسی‌سیپی و چمن‌زارهای غرب آن واقع شده است.   در هریک از شش ناحیه‌ی اصلی پارک می‌توان اطلاعات زیادی در مورد تاریخچه‌ی ایالت به دست آورد. یک از این نواحی، بخش فرانسوی شهر نیواورلئان است که حیات‌وحش حفاظت‌شده و محل به وقوع پیوستن نبرد تاریخی نیواورلئان در سال ۱۸۱۵، جذابیت‌های اصلی آن هستند.

۹.     پارک ملی تاریخی فرهنگ چاکو (Chaco Culture)، نیومکزیکو

در جنوب غربی ایالات‌متحده چند پارک ملی تاریخی فرهنگی پربازدید متعلق به بومیان آمریکا وجود دارد که هیچ‌کدام ارزش فرهنگی بیشتری از پارک ملی چاکو در شمال غربی نیومکزیکو ندارند ولی این پارک به‌دلیل دورافتاده بودن و فاصله‌ی زیاد با شاه‌راه‌های ارتباطی اصلی مورد استقبال گردشگران قرار نگرفته است. دره‌ی چاکو (Chaco Canyon) بین سال‌های ۸۵۰ تا ۱۲۵۰ میلادی مرکز تجاری و مذهبی و همین طور مقر فرماندهی تمدن باستانی پوئبلو (Pueblo) محسوب می‌شد و معماری استادانه و باشکوه آن کاملا متناسب با سلسله‌مراتب اجتماعی سازماندهی‌شده و حیرت‌انگیز این قوم باستانی شکل گرفته بود. در اواسط قرن سیزدهم، ساکنان دره‌ی چاکو آن را ترک کردند و در حال حاضر برای بزرگداشت تاریخ و فرهنگ بومیان آمریکا، این دره و نواحی اطراف آن (بناهای یادبود به‌جامانده از تمدن آزتک) به‌عنوان میراث فرهنگی جهانی معرفی شده‌اند. دره‌ی چاکو ۱۵ کیلومتر طول دارد و ۶ سایت باستان‌شناسی اصلی در آن به چشم می‌خورد. از جمله یک ساختمان چندطبقه‌ی بسیار بزرگ با چندین تالار زیرزمینی برای برگزاری مراسم آیینی. با توجه به جنبه‌های تاریخی و فرهنگی بی‌نظیر این پارک، بازدید از آن ارزش پیمودن مسافت طولانی را دارد.

۱۰.  پارک ملی آتش‌فشان سان‌ست کریتر (Sunset Crater)، آریزونا

هرساله میلیون‌ها نفر از گرند کنیون بازدید می‌کنند ولی فقط تعداد اندکی از آن‌ها سری به این پارک ملی شگفت‌انگیز که در همان نزدیکی قرارداد، می‌زنند. پارک سان‌ست کریتر با صخره‌های مخروطی متقارن و دیگر آثار به‌جامانده از ۶ میلیون سال فعالیت آتش‌فشانی بهترین محل برای دیدن کوه‌های خاکستر آتش‌فشانی است. با گشت‌وگذار در مسیرهای گردشگری بی‌شمار این پارک، می‌توان جلوه‌های بی‌نظیری از فعالیت‌های زیر پوسته‌ی زمین را مشاهده کرد، مثل گدازه‌هایی که تحت فشار گسل‌های اطراف به سطح زمین رانده شده‌اند، تپه‌های ناشی از فوران مواد مذاب و حباب‌های گدازه‌ای. بالا رفتن از آتش‌فشان سان‌ست کریتر به‌هیچ‌وجه مجاز نیست به همین دلیل شکل مخروطی آن کاملا منظم و دست‌نخورده به نظر می‌رسد ولی از بالای کوه لنوکس کریتر (Lenox Crater) در مجاورت آن می‌توان منظره‌ی دهانه‌ی آتش‌فشان و داخل آن را به‌خوبی مشاهده کرد. منبع : National Geographic