۱۰. دوربین را بدون سه پایه ثابت کنید
برای ثابت نگه داشتن دوربینتان الزاما به سه‌پایه احتیاجی ندارید. با تکیه دادن خودتان یا دوربین به یک دیوار، درخت، نرده یا ... نیز می‌توان جلوی لرزش دوربین را گرفت.
حتی می‌شود از یک کیسه‌ی کوچک پر از برنج به عنوان پلتفرمی برای قرار دادن دوربین بر روی آن بهره برد.
۱۱. دوربین را صاف کنید
یک دنیای افقی فقط در یک تصویر کاملا افقی قابل درک است. پس باید برای ثبت افق کاملا خط افق را رعایت کرد.
اگر دوربینتان تراز سنج داخلی دارد از آن استفاده کنید. اگر نه یک تراز سنج متصل به کفشک بالای دوربین بخرید.
با این کار در ساعت‌هایی که بعدا مجبور خواهید شد در فتوشاپ ترازی افق تصویر را تصحیح کنید صرفه‌جویی می‌شود. برخی از دوربین‌ها جداولی داردند که با فعال کردنشان بر روی حالت Live view قرار می‌گیرند و تصحیح تراز را بسیار آسان می‌کنند.
در آخر اگر هیچ کدام در دسترس نبود، سعی کنید با استفاده از ترتیب نقاط فکوس خودکار (که معمولا به صورت موازی در مرکز وجود دارند) دوربینتان را در افق یا عمود بر آن تنظیم کنید.
مترجم: همانطور که در مقالات قبلی کجارو به آن اشاره شد، منظور از هماهنگ کردن تراز، موازی کردن کادر با سطح زمین نیست چرا که ممکن است زمین شیب داشته باشد. برای کادر‌بندی بهتر است دوربین را با سطح افق تراز کنیم.
۱۲. کیت عکاسیتان را دبل چک کنید
ممکن است خیلی مشخص به نظر برسد ولی تاکید می‌کنیم اگر قرار است دور از خانه عکاسی کنید، چند بار کیت عکاسیتان را چک کنید. ممکن است دوربین، لنز‌ها و سه‌پایه را همراه داشته باشید اما آیا کفشک اتصال سه‌پایه به دوربین متصل است یا به خود سه‌پایه یا هیچ کدام؟ آداپتور مناسب برای اتصال فیلتر مربعی را آورده‌اید؟ همین تجهیزات و اشیا کوچک هستند که بیشتر فراموش می‌شوند و نبودشان سفرتان را خراب می‌کند.
۱۳. فوکوس خودکار بهتر است یا دستی؟
خیلی ساده می‌توانیم به فکوس خودکار دوربین متکی و حتی معتاد شویم. ولی برخی از موقعیت‌ها هستند که استفاده از فکوس دستی بسیار بهتر است. برای مثال پیش-فکوس بر روی اجسام متحرکی مثل ماشین‌های مسابقه‌ای یا فکوس دقیق بر روی جزئیات مدنظرمان در عکاسی ماکرو. مقاله‌ی مرتبط:
۶۰ ترفند فوق العاده در عکاسی که جای دیگری نشنیده‌اید (قسمت نهم)
۱۴. کدام حالت فوکوس خودکار بهتر است؟
دوربین‌های DSLR جدید تعداد گیج کننده‌ای از نقاط فکوس خودکار دارند اما در بیشتر عکس‌ها شما فقط به یکی از آن‌ها احتیاج دارید: نقطه‌ی مرکزی. نقطه‌ی مرکزی فکوس را بر روی جایی از کادر که می‌خواهید فکوس شود قرار دهید، شاتر را تا نیمه بفشارید تا فکوس قفل شود و بدون رها کردنش کادر خود را اصلاح کنید. مقاله‌ی مرتبط:
دوربین دیجیتال را بشناسیم ( بخش هفتم: حالت‌های فوکوس)
۱۵. لنز جدید بخرید
لنز بد لنز بد است، فرقی ندارد چه دوربینی به آن متصل باشد. پس پیش از آن‌که به این فکر بیافتید که دوربینتان برای سطح عکاسی شما قدیمی شده و یک "بهترش" را نیاز دارید، از خود بپرسید که آیا بهتر نیست بر روی یک لنز بهتر به جای دوربین جدید سرمایه‌گذاری کنید؟ چند پیکسل بیشتر یا مشخصات هوشمند‌تر ممکن است اغوا کننده باشند اما دیافراگم بازتر یا عدسی‌های باکیفیت‌تر در لنز جدید بر روی همین دوربینی که دارید به شما کمک بسیار زیادتری در افزایش کیفیت عکاسیتان خواهند کرد.
۱۶. لنز‌های قدیمی هنوز خوب هستند؟
پس از اتمام دوران عکاسی بر روی فیلم‌های ۳۵ میلی‌متری، هزاران لنز قدیمی از رده خارج شدند اما برخی از دوربین‌های دیجیتال جدید هنوز به آن‌ها متصل می‌شوند از جمله دوربین‌های نیکون و پنتاکس. به دلیل قیمت بسیار ناچیز لنز‌های قدیمی نسبت به لنز‌های جدید، خریدشان می‌تواند کمک زیادی در افزودن به فواصل کانونی در دسترس شما باشند. اما نقاط ضعفی هم وجود دارند.
بعضی از این لنز‌ها بهتر از بقیه عمل می‌کنند و تنها راه اطمینان از عملکردشان، تست کردنشان بر روی دوربین است. به طور کلی لنز‌های زوم و واید قدیمی بر روی دوربین‌های دیجیتال بدترین عملکرد را دارند. به علاوه، فکوس لنز‌های قدیمی فقط دستی است و نوردهی خودکار دوربین نیز ممکن است با آن‌ها دچار سردر‌گمی شود. با این وجود، برخی لنز‌های قدیمی هستند که در برخی موقعیت‌ها لنز‌های زوم ارزان دیجیتال را در وضوح شکست می‌دهند .
۱۷. به فاصله‌ی کانونی دقت کنید
لنز‌های واید در فاصله‌ی بین عناصر دور و نزدیک را بهتر نشان می‌دهند در‌حالی که لنز‌های تله پرسپکتیو را فشرده کرده و در تصاویرشان فواصل کمتر به نظر می‌رسند.
پس وقتی که می‌خواهید کادر بندی کنید، به جای اینکه فقط فاصله‌ی کانونی برایتان مهم باشد، به نکته‌ی گفته‌شده نیز توجه کنید. مقاله‌ی مرتبط:
دوربین دیجیتال را بشناسیم ( بخش پایانی: شرحی بر انواع لنز)
۱۸. از فاصله‌ی هایپر فوکال برای فوکوس بی‌نهایت استفاده کنید
اگر در یک فاصله‌ی کانونی مشخص می‌خواهید بیشترین میزان عمق میدان را داشته باشید، بر روی فاصله‌ی هایپر فوکال (Hyperfocal Distance) به صورت دستی فکوس کنید. در این حالت هر چیزی از میانه‌ی نقطه‌ی هایپر فوکال تا بی‌نهایت در فکوس قرار دارد و شارپ است.
مترجم: فاصله‌ی هایپر فوکال کمترین فاصله‌ای است که لنز می‌تواند بر روی آن فوکوس کند. برای مثال در لنز ۱۰۵-۲۴ کانن در فاصله‌ی کانونی ۲۴mm، نزدیک‌ترین فاصله‌ای که دوربین می‌تواند بر روی آن فوکوس کند ۴۵ سانتی متر است. اگر می‌خواهید به فوکوس بی‌نهایت برسید، می‌توانید به صورت دستی بر روی نقطه‌ای مثلا در ۲۵ سانتی‌متری فوکوس کنید. با این کار بقیه‌ی تصویر تا بی‌نهایت در فوکوس قرار دارد. البته دیافراگم نیز در این موضوع موثر است. شاخص‌هایی برای تشخیص این فاصله بر روی لنز وجود دارد که در این بحث به دلیل ترجمه بودن نمی‌گنجد.
نظر شما مخاطبین دوست داشتنی
چیست، آیا تا کنون از این نکات بهره برده‌اید؟ با مقالات بعدی با
همراه باشید. منبع: