«گذرنامه الکترونیکی» (e-Passport) که به آن «گذرنامه بیومتریک» (biometric passport) نیز گفته می‌شود، اولین بار در سال ۲۰۰۵ میلادی معرفی شد و اکنون بیش از ۱۰۰ کشور از جمله آمریکا، بریتانیا، کانادا، آلمان و بسیاری دیگر از آن استفاده می‌کنند. این گذرنامه شبیه گذرنامه‌های سنتی است؛ اما یک تراشه الکترونیکی در جلد آن وجود دارد. این تراشه اطلاعاتی مثل نام دارنده گذرنامه، تاریخ تولد، جنسیت، تاریخ صدور و انقضا و عکس دیجیتال صاحب گذرنامه را در خود ذخیره می‌کند. (msn)
وجود تراشه در گذرنامه الکترونیکی چندین مزیت به همراه دارد؛ برای نمونه، این تراشه باعث می‌شود گذرنامه بسیار ایمن باشد. تراشه در واقع دارای قابلیت‌های امنیتی است و از برداشت غیرمجاز اطلاعات جلوگیری می‌کند و به این ترتیب، خطر سرقت هویت را از بین می‌برد. افزون‌براین، دستکاری در گذرنامه الکترونیکی بسیار دشوار است و همین امر خطر جعل را کاهش می‌دهد. گذرنامه‌های الکترونیکی همچنین به روند عبور از مرز سرعت می‌بخشند؛ زیرا دستگاه‌ها می‌توانند داده‌های گذرنامه را به‌سرعت اسکن کنند و با استفاده از فناوری تشخیص چهره، آن را با ظاهر مسافران مطابقت دهند.
استانداردهای گذرنامه الکترونیکی را هر کشور به‌صورت مستقل تعیین نمی‌کند و تعریف این استانداردها را «سازمان بین‌المللی هوانوردی غیرنظامی» (International Civil Aviation Organization) بر عهده دارد که به صورت اختصاری به آن «ایکائو» گفته می‌شود. برای شناسایی گذرنامه الکترونیکی، به جلد جلویی آن نگاه کنید؛ همه آن‌ها لوگوی دوربین طلایی دارند. هرچند این گذرنامه‌ها یک تراشه فیزیکی در داخل جلد خود دارند، تراشه آن‌قدر کوچک است که هیچ برآمدگی قابل‌مشاهده‌ای ایجاد نمی‌کند.
نظر شما در مورد گذرنامه‌های الکترونیکی چیست؟ خوشحال می‌شویم نظرهای خود را با ما و همراهان کجارو به اشتراک بگذارید.
منبع عکس کاور: سایت freepik.com؛ عکاس: نامشخص
