سرعت تایتانیک چقدر بود؛ آیا شتاب بالا کشتی را غرق کرد؟

دوشنبه 1 دی 1404 - 16:18

مطالعه 3 دقیقه

تایتانیک، غول آهنی که «غرق‌نشدنی» می‌خواندندش، با سرعتی معادل کشتی‌های کروز امروزی دل اقیانوس را می‌شکافت؛ اما همین سرعت برایش حکم مرگ را داشت.

کشتی «تایتانیک» (RMS Titanic)، نماد جاه‌طلبی و تراژدی، فقط یک غول شناور نبود؛ یک اعجوبه مهندسی با سرعتی شگفت‌انگیز برای دوران خود بود. این کشتی می‌توانست با سرعتی حرکت کند که حتی امروز هم برای بسیاری از کشتی‌های کروز مدرن، سرعتی استاندارد محسوب می‌شود. سرعت معمول تایتانیک ۲۱ گره دریایی (حدود ۳۹ کیلومتر بر ساعت) بود؛ اما حداکثر سرعت آن به ۲۳ تا ۲۴ گره دریایی (معادل ۴۳ تا ۴۴ کیلومتر بر ساعت) می‌رسید. این قدرت عظیم از موتورهایی می‌آمد که خود به تنهایی یک شگفتی بودند. (Slashgear)

نیروی محرکه هیولای فولادی تایتانیک از دو موتور رفت و برگشتی سه‌انبساطی و یک توربین فشار پایین تامین می‌شد که مجموعاً ۴۶,۰۰۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کردند. این موتورهای غول‌پیکر که هر کدام بیش از ۱,۰۰۰ تن وزن داشتند و به اندازه یک ساختمان چهار طبقه ارتفاع داشتند، روزانه بیش از ۶,۰۰۰ تن زغال‌سنگ می‌سوزاندند تا سه پروانه عظیم کشتی را به چرخش درآورند.

کپی لینک

شبی که سرعت به فاجعه ختم شد

در شب سرنوشت‌ساز ۱۴ آوریل ۱۹۱۲، تایتانیک با سرعتی نزدیک به حداکثر خود، یعنی حدود ۲۰٫۵ گره دریایی (۳۸ کیلومتر بر ساعت)، در آب‌های سرد اقیانوس اطلس شمالی پیش می‌رفت. این در حالی بود که خدمه کشتی در طول همان روز، ۶ هشدار مختلف درباره وجود کوه‌های یخ در مسیر دریافت کرده بودند.

در ساعت ۱۱:۴۰ شب، برخورد با کوه یخ، پنج محفظه ضدآب کشتی را از هم درید. مهندسان تخمین می‌زنند اگر تنها دو محفظه آسیب می‌دید، تایتانیک غرق نمی‌شد؛ اما سرعت بالا، شدت ضربه را چند برابر کرده بود و کشتی محکوم به فنا بود.

کپی لینک

غول آهنی در بستر اقیانوس

تنها دو ساعت و چهل دقیقه بعد از برخورد تایتانیک با کوه یخ، در ساعت ۲:۲۰ بامداد ۱۵ آوریل ۱۹۱۲، این کشتی باشکوه به زیر آب فرو رفت و بیش از ۱,۵۰۰ نفر از ۲,۲۰۸ مسافر و خدمه‌اش را با خود به اعماق اقیانوس برد.

امروز، بقایای تایتانیک در عمق ۳٫۷ کیلومتری، در فاصله ۷۴۰ کیلومتر از سواحل «نیوفاندلند» کانادا آرمیده است. لاشه دو تکه شده کشتی و بقایای آن در محدوده‌ای به وسعت حدودا ۴۰ کیلومتر مربع پراکنده شده‌اند؛ یادآور خاموش شبی که سرعت، شکوه و تراژدی در هم آمیختند.