ماجرای خودروهای زیر اقیانوس؛ ترافیک مرجانی زیر آب!
در اعماق آبهای ساحلی میامی در فلوریدا آمریکا، صحنهای سورئال و غیرمنتظره خودنمایی میکند؛ ترافیک سنگین از خودروهای بتنی که انگار زمان برایشان متوقف شده است. این منظره، نه یک فاجعه، بلکه یک چیدمان هنری خلاقانه است. این چیدمان که «مرجان بتنی» (Concrete Coral) نام دارد، اثر هنرمند مفهومی، «لئاندرو ارلیش» (Leandro Erlich)، است. این پروژه در واقع نقطه آغازین «ریفلاین» (ReefLine) محسوب میشود؛ یک پارک مجسمه زیر آبی به طول ۱۱ کیلومتر که از طریق هنر، حفاظت از اقیانوس و احیای اکولوژیکی را در هم میآمیزد. (My Modern Met)
ترافیک دریایی میامی از ۲۲ خودروی بتنی در ابعاد واقعی تشکیل شده است؛ اما بتنهای بهکاررفته، بتنهای معمولی نیستند. هر خودرو از یک بتن ویژه با pH خنثی و سازگار با محیط زیست دریایی ساخته شده که به طور فعال، رشد و اتصال مرجانها را تشویق میکند. این خودروها فقط یک اثر هنری نیستند؛ بلکه به پناهگاهی حیاتی برای حیات وحش دریایی تبدیل خواهند شد.
انتخاب خودرو به عنوان موضوع اصلی، کاملا هوشمندانه و کنایهآمیز است. خودروها روی خشکی یکی از بزرگترین منابع آلودگی هوا هستند و سالانه میلیونها تن دیاکسید کربن تولید میکنند؛ اما در پروژه ترافیک دریایی، همین نمادهای آلودگی به ابزاری برای بازآفرینی و تجدید حیات تبدیل شدهاند.
لئاندرو ارلیش میگوید:
انتخاب خودرو استعاری است؛ آنچه روزی حامل آلودگی و سرعت بود، حالا به بستری برای بازآفرینی تبدیل میشود. این دیگر درباره حملونقل نیست؛ درباره تحول است. این خودروها یادآور گذشته ما هستند و وقتی زیر آب میروند، دعوتی برای تصور آیندهای دیگرند.
با گذشت زمان و با رشد مرجانها و گیاهان آبزی، این خودروها به تدریج توسط اکوسیستم اطراف بلعیده میشوند. از نظر بصری، این چیدمان منظره جنگلی را ایجاد میکند که روی ترافیکی سنگین میروید و طبیعت آن را از آن خود میکند.
پروژه «مرجان بتنی» تنها آغاز راه است. پارک ریفلاین در آینده میزبان آثار دیگری نیز خواهد بود. از جمله این آثار میتوان به «ستاره دریایی میامی»، مجموعهای از ۴۶ ستاره ساختهشده با پرینت سهبعدی اشاره کرد. همچنین مجسمهای شبیه به قلب یک نهنگ آبی نیز قرار است در سال ۲۰۲۶ میلادی نصب شود.
نظر شما درباره تبدیل ابزارهای آلودگی به بستری برای حیات دوباره چیست؟ از دیدگاه خود با کجارو بگویید.
