شهری که روی آب می‌ماند؛ پاسخ معماران به بحران اقلیم
پروژه «اوشنیکس» (OCEANIX) به‌عنوان نخستین شهر شناور جهان، با طراحی گروه دانمارکی «بیگ» (BIG) و حمایت سازمان ملل، گامی بزرگ در جهت سازگاری با تغییرات اقلیمی است. این شهر در سواحل بوسان، کره‌جنوبی ساخته می‌شود و به‌گونه‌ای طراحی شده که بتواند در برابر شدیدترین طوفان‌ها مقاومت کند. ایده اصلی این طرح بر پایه ایجاد زیستگاهی پایدار، ماژولار و خودکفاست که به جای ساخت زمین‌های مصنوعی، با آب همزیستی دارد. (Yanko Design)
هر واحد از شهر اوشنیکس شامل محله‌هایی دو هکتاری است که ۳۰۰ نفر را در خود جای می‌دهد و با اتصال چند محله، دهکده‌هایی بزرگ‌تر شکل می‌گیرد. سامانه‌های کشاورزی زیرآبی، گلخانه‌ها و منابع انرژی پاک، به ساکنان امکان زندگی بدون وابستگی به خشکی را می‌دهد. استفاده از بامبو به‌عنوان مصالح اصلی، نه‌تنها پایداری سازه را تضمین می‌کند، بلکه ردپای کربنی پروژه را به حداقل می‌رساند.
معمار پروژه، «بیارکه اینگلس» (Bjarke Ingels)، هدف از اوشنیکس را ایجاد الگویی برای شهرهای آینده دانسته است؛ جایی که انسان و طبیعت در تعادلی پویا همزیستی می‌کنند. او می‌گوید دریا می‌تواند نه‌فقط تهدیدی اقلیمی بلکه بستر آینده زندگی بشر باشد.
شهر اوشنیکس، با امکاناتی چون مدارس، بازارها، میدان‌های عمومی و فضاهای فرهنگی، زندگی اجتماعی و شهری را به محیط دریایی پیوند می‌دهد. این پروژه نمایانگر نوعی معماری نوین است که در پاسخ به چالش‌های زیست‌محیطی شکل گرفته و می‌تواند الگوی جهانی برای شهرسازی پایدار در عصر تغییرات اقلیمی باشد.
نظر شما درباره پروژه اوشنیکس چیست؟ آیا ساخت چنین شهرهایی را به‌عنوان راه‌حلی مناسب برای مقابله به بحران‌های اقلیمی اثربخش می‌دانید؟ لطفا از دیدگاه خود با کجارو بگویید.
منبع عکس: Yanko Design | عکاس: نامشخص
