مرتفع‌ترین شهر جهان کجاست؟

در سراسر جهان، بیش از ۸۰ میلیون نفر در ارتفاعاتی بالاتر از ۲,۵۰۰ متر (۸۲۰۲ فوت) از سطح دریا زندگی می‌کنند. بیشتر این افراد در مناطق کوهستانی آمریکای جنوبی، آسیای مرکزی و شرق آفریقا سکونت دارند.

بلندترین سکونتگاه‌های دائمی

از جمله بلندترین سکونتگاه‌های دائمی می‌توان به «ونچوان» در استان «چینگ‌های» چین اشاره کرد که در ارتفاع ۴,۸۷۰ متری (۱۵,۹۸۰ فوت) از سطح دریا قرار دارد و همچنین روستای «کُرزوک» را در هند با ارتفاع حدود ۴,۵۷۲ متر (۱۵,۰۰۰ فوت) نام برد؛ اما بالاترین سکونتگاه دائمی جهان در رشته‌کوه‌های آند پرو قرار گرفته است؛ جایی به نام «لا رینکونادا» که به «بهشت شیطان» مشهور است. در این شهر حدود ۵۰,۰۰۰ نفر در ارتفاعی بین ۵,۰۰۰ تا ۵,۳۰۰ متر (۱۶,۴۰۴ تا ۱۷,۳۸۸ فوت) از سطح دریا زندگی می‌کنند.

چالش‌های زندگی در ارتفاع بالا

زندگی در «لا رینکونادا» با مشکلات زیادی همراه است. در این شهر نه آب لوله‌کشی وجود دارد و نه سیستم فاضلاب و دفع زباله. مواد غذایی از مناطق پایین‌تر به اینجا آورده می‌شود و برق نیز تنها از اوایل دهه ۲,۰۰۰ وارد شهر شده است. این منطقه به‌خاطر معادن طلا شهرت دارد و زندگی در آن به‌دلیل فشار کم اکسیژن که تقریبا نصف فشار اکسیژن در سطح دریا است، بسیار دشوار خواهد بود.

بیماری ارتفاع: علت و علائم

اگر فردی که در ارتفاعات پایین زندگی می‌کند، به چنین ارتفاعات بالایی سفر کند، به‌سرعت متوجه افزایش تعداد نفس‌ها و ضربان قلب خود خواهد شد. دلیل این امر، کاهش سطح اکسیژن در هوا است؛ بنابراین قلب و ریه‌ها برای تامین اکسیژن بدن باید بیشتر کار کنند. پروفسور «سینتیا بیل»، انسان‌شناس دانشگاه «کیس وسترن رزرو» در اوهایو می‌گوید:

در ارتفاع حدود ۴,۵۰۰ متری، مقدار اکسیژن در هر نفس حدود ۶۰ درصد مقدار آن در سطح دریا است که برای بدن یک فشار بزرگ به حساب می‌آید.

در ابتدا، میزان هموگلوبین (پروتئینی که اکسیژن را در سلول‌های خونی حمل می‌کند) کاهش می‌یابد و بدن برای جبران کمبود اکسیژن، شروع به تولید بیشتر سلول‌های قرمز می‌کند. در برخی افراد، این تغییرات منجر به بروز بیماری ارتفاع می‌شود که با علائمی مانند سردرد، خستگی، تهوع و کاهش اشتها همراه است.

_{منبع عکس: وب‌سایت Mybestplace| عکاس: نامشخص}

بیماری ارتفاع و تاثیر آن بر سفر به مناطق مرتفع

سفر به ارتفاعات بالا می‌تواند تجربه‌ای شگفت‌انگیز و پرهیجان باشد؛ اما بیماری ارتفاع چالش‌هایی را به‌همراه دارد. این بیماری که به‌دلیل کاهش اکسیژن در ارتفاعات بالا به وجود می‌آید، می‌تواند تاثیرات قابل‌توجهی بر مسافران بگذارد.

نشانه‌ها و علائم بیماری ارتفاع شامل سردرد، تهوع، خستگی و اختلال در خواب است. در این شرایط، بدن با کاهش فشار اکسیژن مواجه می‌شود و ممکن است توانایی فرد در انجام فعالیت‌های روزمره تحت‌تاثیر قرار گیرد.

برای جلوگیری از بیماری ارتفاع، مسافران باید به‌تدریج به ارتفاعات بالا صعود کنند و به بدن خود زمان کافی برای سازگاری بدهند. همچنین، آگاهی از نشانه‌ها و علائم این بیماری و اقدامات اولیه مانند نوشیدن آب کافی و استراحت می‌تواند به کنترل وضعیت کمک کند. در نهایت، آشنایی با بیماری ارتفاع و راه‌های پیشگیری از آن به مسافران این امکان را می‌دهد که از سفرهای خود در مناطق مرتفع نهایت لذت را ببرند و از زیبایی‌های طبیعی این مناطق بهره‌مند شوند.

نحوه سازگاری با ارتفاعات

برای کسانی که قصد سفر به ارتفاعات بالا را دارند، توصیه می‌شود که به بدن خود فرصت کافی برای سازگاری بدهند. این کار می‌تواند شامل:

• صعود آهسته: افزایش تدریجی ارتفاع به بدن اجازه می‌دهد تا به کمبود اکسیژن عادت کند.
• نوشیدن آب کافی: هیدراته ماندن به کاهش خطر بروز بیماری ارتفاع کمک می‌کند.
• اجتناب از فعالیت‌های شدید: در روزهای اول سفر، فعالیت‌های سنگین باید محدود شود.

در صورتی که علائم بیماری ارتفاع بروز کرد، باید فوراً اقدامات لازم انجام شود و در صورت شدت، به ارتفاعات پایین‌تر بازگشت.

روش‌های درمان بیماری ارتفاع

اگرچه بهترین راه برای درمان بیماری ارتفاع پایین آمدن به ارتفاعات پایین‌تر است، در برخی مواقع این گزینه ممکن نیست. برای افرادی که به‌طور مداوم در ارتفاعات بالا زندگی می‌کنند، روش‌های درمانی دیگری نیز وجود دارد. از جمله:

• فصد خون: برای کاهش تعداد سلول‌های قرمز خون.
• داروی «استازولامید»: که تولید سلول‌های قرمز را کاهش می‌دهد و ممکن است به بیماران مبتلا به بیماری ارتفاع کمک کند.

زندگی در ارتفاعات بالا چالش‌های خاص خود را دارد، اما با آگاهی و تدابیر مناسب می‌توان به این چالش‌ها فائق آمد. افرادی که به این مناطق سفر می‌کنند یا در آنجا زندگی می‌کنند، باید به تغییرات جسمی و نیازهای خاص این محیط‌ها توجه کنند تا بتوانند به‌خوبی از تجربه‌های خود لذت ببرند. اگر در شهرهای مرتفع ایران زندگی می‌کنید، نظر و تجربه‌های خود را با کجارو به اشتراک بگذارید.

_{منبع عکس کاور: وب‌سایت MSN| عکاس: نامشخص}