روستای ماولینونگ هند، تمیزترین روستای آسیا
روستای ماولینونگ (Mawlynnong)، در شمال‌‌شرقی هند قرار دارد و به لطف زندگی روستایی، باغ‌های سرسبز و پاکیزگی مثال‌زدنی توانسته گردشگران زیادی را جذب خود کند.
این روستا در شرق تپه‌های خاسی از ایالت مگالایا و در امتداد مرز بنگلادش قرار گرفته و ۵۰۰ نفر ساکن آن هستند که در طول فصول گردشگری به روزی صدها گردشگر افزایش می‌یابد.
شهرهای بزرگ هند مانند دهلی، بمبئی و کلکته با بحران زباله روبه‌رو هستند و به همین دلیل نخست وزیر هند، نارندرا مودی، از این روستای بکر و طبیعی به‌عنوان الگویی الهام‌بخش برای سایر نقاط کشور یاد کرده است. او می‌گوید:
خیلی خوشحال شدم وقتی فهمیدم روستایی در مگالایا وجود دارد که مردمش با همه وجود و مشتاقانه، سال‌ها آن را تمیز نگه‌داشته‌اند. به نظر می‌رسد تمیز نگه‌داشتن روستا به عادتی برای ساکنان آن تبدیل شده است.
به همین دلیل می‌توان این روستا را به‌عنوان نمونه‌ای از تلاش دسته‌جمعی برای پاکیزه کردن روستا تلقی کرد و از آن برای ارتقای کمپین «ماموریت پاکیزگی هند» استفاده کرد که به‌منظور پاکیزگی کشور تا سال ۲۰۱۹ به مناسبت صد و پنجاهمین سالروز تولد مهاتما گاندی (از طرفداران پاکیزگی و بهداشت در هند) به راه افتاده است. افزایش استفاده از توالت در مناطق روستایی هندوستان، یکی از اهداف این کمپین به شمار می‌رود، درست همانند روستای ماولینونگ که در خانه هر روستایی یک توالت وجود دارد و اهمیت پاکیزگی عمیقا در فرهنگ روستا جا افتاده است و در همه‌جا و همه کس دیده می‌شود. کل روستا تقریبا از انرژی پاک و عمدتا انرژی خورشیدی استفاده می‌کنند و گروهی از باغبانان به رسیدگی و نگهداری از گل‌ها و گیاهان زیبای کنار جاده‌ها و کوچه‌ها می‌پردازند.
این روستا در سال ۲۰۰۴ تیتر خبرها شد، چراکه مجله دیسکاور در مقاله‌ای این روستا را به‌عنوان تمیزترین روستای آسیا معرفی کرد. در این مقاله آمده بود که درختچه‌های بامبو و جارو در دو طرف خیابان‌ها رشد کرده‌اند و به نقل از یکی از ساکنان روستا گفته بود که این روستا از ۱۴ سال قبل عاری از پلاستیک است. علاوه بر این، سنت باغداری نسل به نسل در این روستا منتقل می‌شود.
در حال حاضر این روستا با مزایا و معایب گردشگری دست به گریبان است و در عین حال برای حفظ ماهیت روستا که عامل اصلی جذب گردشگر بوده است تلاش می‌کند. اعضای شورای روستا و گروه‌های دیگر گرد هم آمده‌اند تا به معضل هجوم گردشگران رسیدگی کنند و راهکارهایی برای این منظور پیدا کردند که می‌توان به قرار دادن سطل‌های زباله از جنس بامبو در هر گوشه خیابان، جارو کردن روزانه خیابان‌ها با کمک روستائیان، کمپوست زباله‌ها و استفاده از آن در کشاورزی روستا اشاره کرد. در این روستا ساخت خانه‌های بیش از دو طبقه ممنوع شده است تا خدشه‌ای به چشم‌انداز روستا وارد نشود.
منحصربه‌فرد نگه‌داشتن روستا اهمیت زیادی برای اهالی آن دارد و از آنجا که قانون، امکان احداث تفرجگاه در این مکان را بسیار دشوار کرده است، کنترل تراکم و گردشگری محلی در اختیار شورای روستا قرار دارد.
باغبانی بخش جدایی‌ناپذیر از سنت روستا به شمار می‌رود و گردشگران در بدو ورود به روستا با تابلوی «به ماولینونگ (باغ خود خدا) خوش آمدید» مواجه می‌شوند. مردم روستا اکثرا مسیحی هستند و سالیان سال است که در خانه هر یک از آن‌ها باغ‌های شخصی زیبایی وجود دارد.
قدیمی‌ترین خانه روستا در دهه ۱۹۴۰ ساخته شد؛ اما طبق گفته ساکنان روستا، از دهه ۱۹۰۰ مردم به این مکان آمده‌اند اما اثری از خانه‌های آن زمان باقی نمانده است. هنگامی که جاده مواصلاتی روستا در سال ۲۰۰۰ احداث و امکان گردشگری فراهم شد، برخی از مردم روستا درباره حضور گردشگران مردد بودند. به هر حال تغییر روستا و از دست رفتن سنت‌های قدیمی از تبعات آن بود. مردم به لطف افزایش بازدیدکننده توانستند درآمد بیشتری کسب کنند و همین عامل باعث تغییر نگرش آن‌ها و نابودی بسیاری از جذابیت‌های روستا شد.
در هر صورت به خاطر توجهات مجلات مسافرتی و نخست وزیرهای کشور و افزایش امکان سودآوری بیشتر، تمایل مردم برای افتتاح مهمان‌خانه در این روستا افزایش یافته است. یکی از خانواده‌های روستایی با احداث یک چای‌خانه، از هر گردشگری بابت تماشای مناظر بنگلادش، حدود ۵۰ سنت درآمد دارد. به گفته مدیر آن، گاهی اوقات تعداد گردشگران به ۱۰۰ نفر در روز می‌رسد که منجر به درآمد مضاعف برای خانواده‌اش می‌شود.
یکی از زنان خانه‌دار روستا وقتی برای اولین بار با حضور گردشگران مواجه شد، در حد خیلی محدود برای آن‌ها غذا درست می‌کرد و حالا ۳۰ کارگر دارد و رستورانش هفت روز هفته برای شام و ناهار همیشه پر است.
یکی از اعضای شورای روستا می‌گوید:
ساکنان روستا با کاشتن گل باعث زیبایی روستا شده‌اند. حالا که لقب تمیزترین روستای آسیا را از آن خود کرده‌ایم، می‌توانیم آن‌قدر تلاش کنیم تا یک روز به تمیزترین روستای دنیا تبدیل شویم. مردم به‌شدت روحیه همکاری و خدمت دارند و به‌محض اینکه از آن‌ها درخواستی می‌کنیم، داوطلب هستند و اگر چنین مردمی نداشتیم قطعا قادر به ساخت این روستای تمیز نبودیم.