گری کامینز و تماشای جهان با چشمان پرنده

«گری کامینز» (Gary Cummins)، عکاس ایرلندی نشنال جئوگرافی (National Geographic)، علاقه‌ی خاصی به عکاسی از مکان‌ها و موقعیت‌های متفاوت دارد. او برای دستیابی به زوایایی جدید در عکاسی، از پهپاد استفاده می‌کند. عکاسی هوایی به او این امکان را می‌دهد تا نماهای بکرتری را از زیبایی‌هایی طبیعت و مناظر شهری به مخاطبان نشان دهد. او می‌کوشد تا جهان را با نگاهی متفاوت به تصویر درآورد. کوشش او در این راه بی‌ثمر نمانده و عکس‌های هوایی او نفس بسیاری از ببیندگان را در سینه حبس کرده است.

گری کامنیز که اکنون ساکن تورنتو در کشور کانادا است، پروژه های عکاسی زیادی را در پرونده‌ی خود دارد. برخی از پرطرفدارترین پروژه‌های او، زمین‌های رنگانگ تنیس در هنگ‌کنگ، صخره‌های سنگی جزیره‌ی «واگار» (Vagar) در جزایر فارو، دریاچه پاول در ایالت یوتا هنگام غروب خورشید، بزرگراه‌های کانادا در شب، مترو‌های نیویورک در ساعت‌های تعطیلی ایستگاه‌ و شکستن موج در ساحل «ترامور» (Tramore) واقع در ایرلند است. 

 گری کومینز درباره‌ی عکس‌های خود به لونلی پلنت تراول نیوز (Lonely Planet Travel News) می‌گوید:

سعی می‌کنم عکس‌‌هایم نمایشگر احساس من به جهان باشند. دوربین را روی پهپاد سوار می‌کنم، آن را بالای شهرها و سرزمین‌های بکر به پرواز در‌می‌آورم و تمام تلاش خود را صرف پیدا کردن زاویه‌ای متفاوت و خاص از سوژه‌ها می‌کنم. برای رسیدن به این هدف ساعت‌های بسیاری با دوربین به روبرو یا به سطح زمین خیره می‌شوم. دیدن جهان از نمای بالا، کشف دوباره‌ی جهان است با نگاه یک پرنده.

 گری عکاسی هوایی را اولین بار برای بهتر کردن زاویه دید در عکس‌های گردشگری امتحان کرد. او می‌خواست با استفاده از تکنولوژی، عکس‌هایی را بگیرد که قبل از آن امکان گرفتن آن‌ها وجود نداشت.

 گری در ادامه حرف‌هایش می‌گوید:

من یاد گرفته بودم که دنیا فراتر از آن چیزی است که با چشمان خود می‌بینیم. گرفتن عکس‌هایی از نمای بالا، فضای پشت و کنار سوژه‌ها که با تجهیزات قدیم برای انسان ممکن نبود، دری جدید را رو به جهان عکاسی گشود.

 گری در پایان گفته‌هایش از بازخورد مثبت عکس‌های خود می‌گوید. طبق گفته‌ی او، آثار او توانسته است مخاطبان بسیاری را جلب کند و با عرضه‌ی جهان در قابی جدید، موجب کنجکاوی و اشتیاق آن‌ها درباره‌ی نوع عکاسی و مکان‌های موجود در تصاویر شود.