عجیب ترین مکان های دنیا را بشناسید (قسمت دوم)

مطالعه قسمت اول

مجسمه‌ساز شیلیایی، Mario Irarrázabal، یک اثر هنری عجیب در بیابان آتاکاما در شیلی ساخته است. این مجسمه در ۷۴ کیلومتری شهر آنتوفاگاستا (Antofagasta) قرار دارد. این هنرمند به خلق آثار هنری مرتبط با رنج‌های بشری شهرت دارد. این اثر او هم به نوعی نماد تنهایی بشر است که محیط دورافتاده و دنجی که در آن قرار گرفته، این تنهایی را بهتر نمایان می‌کند. این مجسمه، ۱۱ متر طول دارد و پایه‌ی آن از آهن و سیمان ساخته شده است.

در مرکز جزیره‌ی بهل، ۱۷۰۰ تپه‌ی مخروطی و هم‌شکل قرار دارد که ارتفاع متفاوتی دارند. از آنجایی که ظاهری شبیه به هم دارند، به نظر می‌رسد که به دست انسان ساخته شده‌اند اما کاملا طبیعی هستند. به نقل از یونسکو این تپه‌ها ته نشین مرجان‌ها هستند و بر اثر فرسایش ایجاد شده‌اند. در فصل خشک سال، پوشش گیاهی روی این تپه‌ها به رنگ قهوه‌ای تغییر رنگ می‌دهد. به همین دلیل آنها را تپه‌های شکلاتی می‌نامند.

این ساحل جالب و عجیب با نوعی خزه‌ی دریایی به نام Sueda پوشیده شده است که در فصل پاییز تغییر رنگ می‌دهد و قرمز می‌شود. این ذخیره‌گاه طبیعی ارزشمند که میزبان پرندگان مهاجر است، در ۳۰ کیلومتری جنوب غربی پینجین قرار دارد. تنها بخش کوچکی از این ساحل در دسترس عموم قرار دارد. از طریق یک گذرگاه چوبی که روی دریا قرار دارد می‌توان از آن بازدید کرد.

کوزه‌های سنگی باستانی این منطقه در گروه‌های چندتایی از یکی گرفته تا صدها کوزه در سراسر منطقه‌ی Xieng Khouang قرار گرفته‌اند. افسانه‌های زیادی در مورد این کوزه‌های سنگی عجیب نقل می‌شود. طبق یکی از تئوری‌های مطرح شده، در گذشته از این کوزه‌ها برای برگزاری مراسم مذهبی و تقدیم نوشیدنی به موجودات غول‌پیکر استفاده می‌شده است. از آنجایی که این منطقه در دهه‌ی ۱۹۶۰ هدف حمله‌ی هوایی آمریکا قرار گرفته است، تنها بخش‌هایی از این منطقه پاکسازی شده‌اند و برای بازدید گردشگران امن هستند. قدمت این کوزه‌های سنگی به ۵۰۰ سال پیش از میلاد مسیح می‌رسد.

این دره‌ی غیرمسکونی که شبیه چشم‌اندازهای مریخی به نظر می‌رسد در ۳۵۰ کیلومتری شهر سالت لیک (Salt Lake) در ایالت یوتا قرار دارد. ماسه‌سنگ‌های نرم، پس از طی سال‌ها فرسایش توسط باد و آب، این منظره‌ی شگفت‌انگیز و عجیب را ایجاد کرده است. این چشم‌انداز وهم‌آور فقط ۱۶۰۰ متر عرض و ۳۲۰۰ متر طول دارد. برای نزدیک شدن به این منطقه‌‌ی عجیب و تماشای منظره‌ی شگفت‌انگیز آن می‌توانید از مسیرهای علامت‌گذاری شده استفاده کنید.

بخش‌هایی از سواحل شمالی جزیره‌ی دورافتاده‌ی تیگران (Yttygran)، ۸۲ کیلومتری از ساحل آلاسکا، به یک مقصد گردشگری عجیب تبدیل شده است. در این منطقه، استخوان‌های بزرگ آرواره، دنده و مهره‌ی نهنگ‌ها در داخل زمین فرو رفته‌اند و گذرگاهی ایجاد کرده‌اند. به نظر می‌رسد که قدمت این مجموعه به قرن چهاردهم یا پانزدهم برمی‌گردد اما هنوز هیچ‌کس نمی‌داند که اینجا مکانی مقدس برای بومیان منطقه بوده یا فقط جایی برای قتل عام بزرگ نهنگ‌ها.

این ساحل متفاوت که امروزه به یکی از جاذبه‌های گردشگری مهم کالیفرنیا تبدیل شده است، نتیجه‌ی سال‌ها جمع شدن زباله در ساحل است. این رویه تا دهه‌ی ۱۹۶۰ ادامه داشت و در نهایت متوقف شد. در آن زمان، دریا پر از زباله بود هرچیزی که فکر کنید از لوازم الکترونیکی گرفته تا بطری و قوطی. به مروز زمان، امواج دریا، این زباله‌ها را به سنگریزه‌های رنگارنگی تبدیل کرده است که این جاذبه‌ی گردشگری مهم را تشکیل داده‌اند. متاسفانه این ساحل در معرض خطر نابودی است چون گردشگران این سنگریزه‌ها و خرده شیشه‌ها را جمع می‌کنند و به خانه می‌برند!

این دخمه‌های ترسناک، شبکه‌ای از تونل‌های زیرزمینی هستند که در پاریس قرار دارند و جایگاه ابدی حدود ۶ میلیون پاریسی هستند. بیشتر آنها ناشناس هستند و جمجمه‌ها و استخوان‌های آنها از گورستان‌های شلوغ شهر در طول قرن هجدهم و نوزدهم در اینجا جمع شده‌اند. زمانی که مسئولان مربوطه از پتانسیل توریستی این گوردخمه باخبر شدند، استخوان‌ها و جمجمه‌ها را به شکلی که امروزه قابل مشاهده و وهم‌آور است، چیده‌اند.

• بیشتر بخوانید: ۱۰ مقصد پرطرفدار گردشگری سیاه: گورستان زیر زمینی پاریس

این آب‌فشان با ظاهر عجیب خود در زمینی خصوصی در حاشیه‌ی بیابان بلک ‌راک (Black Rock) در نوادا قرار دارد. زمانی که در سال ۱۹۶۴ کارگران حین جستجو برای انرژی زمین‌گرمایی در این نقطه با مته به حفر چاه مشغول بودند این آب‌فشان به‌طور اتفاقی سربرآورد و به مرور زمان با رسوب املاح به شکل کنونی درآمد. ارتفاع این آب‌فشان هر سال چند اینچ افزایش می‌یابد. رنگ قرمز و سبز این آب‌فشان به خاطر وجود جلبک‌های گرماگرا است.

با یک سفر کوتاه از طریق فرابر از ساحل شرقی ژاپن به جزیره‌ی تاشیروجیما (Tashirojima) می‌رسید که جمعیت آن ۱۰۰ نفر است و از تعداد گربه‌های جزیره کمتر است. از آنجایی که این جزیره محل تولید ابریشم است و موش‌ها شکارچیان کرم‌های ابریشم هستند، اهالی برای کاهش جمعیت موش‌ها از گربه‌ها بهره می‌برند. در این جزیره، زیارتگاهی برای گربه‌ها و حتی کابین‌هایی به شکل گربه برای اقامت توریست‌ها ساخته شده است. لازم به توضیح نیست که هیچ سگی اجازه‌ی ورود به این جزیره را ندارد. ۸۳ درصد از جمعیت این جزیره را افراد مسن و سالمندان تشکیل می‌دهند. در حال حاضر جمعیت گربه‌ها بسیار بیشتر از اهالی جزیره است. این جزیره در دهه‌ی ۱۹۵۰، در حدود ۱۰۰۰ نفر جمعیت داشته است.