کجا مورچه خوار ببینیم؟

نام علمی مورچه خوارها "Myrmecophaga tridactya" است که در زبان یونانی معنای مورچه خوار را می‌دهد. جالب است بدانید که مورچه خوارها با تنبل‌های درختی در یک خانواده از پستانداران قرار می‌گیرند.

سه عضو از بدن مورچه خوارها یعنی زبان، دهان و معده آن‌ها بسیار تخصصی و در عین حال غیر معمول است. همانطور که از نام این جانوران پیداست، مورچه خوارها از حشرات تغذیه می‌کنند. دهان خرطوم مانند مورچه خوارها فاقد دندان است. سر این جانوران بسیار کشیده است و این پستانداران یکی از عجیب‌ترین و هنرمندانه‌ترین ساختار زبان را در میان سایر جانوران دارند!

زبان مورچه خوارها در انتهای کاسه سرشان جمع می‌شود و جناغ سینه آن‌ها متصل است! هنگامی که زبان این پستانداران تا انتها بیرون آورده می‌شود، طول زبان دو برابر طول کل سر آن‌ها است. طول زبان این پستانداران به ۶۰ سانتی‌متر می‌رسد.

درون معده، صدها مورچه و حشرات دیگر به‌وسیله یک سنگدان بسیار قدرتمند له می‌شوند! جالب است بدانید که از نظر وجود سنگدان در معده مورچه خوارها، سیستم هضم غذای این جانوران تا حد زیادی به پرندگان نزدیک است. درست است که رژیم غذایی مورچه خوارها را حشرات تشکیل می‌دهند اما با این وجود، این پستانداران بسته به گونه خود، غذای خود را با روش‌های مختلفی تامین می‌کنند.

مورچه خوارها، یک زندگی منزوی و عاداتی بسیار ساده دارند. شاید در نگاه اول مورچه‌خوارها حیوانات آرامی به‌نظر برسند اما در حقیقت اگر این پستانداران خود را در معرض خطر ببیند، واکنش نشان می‌دهند. شکارچیان اصلی مورچه خوارها در طبیعت را پلنگ‌ها، مارها، عقاب‌ها و شغال‌ها تشکیل می‌دهند.

هنگامی که یک شکارچی به مورچه خوار نزدیک می‌شود، مورچه خوارها بر روی دو پای خود می‌ایستند و از دم قوی خود به عنان پایه‌ی سوم استفاده می‌کنند. سپس دست‌های خود را کاملا باز می‌کنند و پنجه‌های خود را نمایش می‌دهند. در این حالت مورچه خوارها در بزرگترین اندازه خود هستند و برای شکارچیان ظاهر بسیار ترسناکی دارند.

مورچه خوارها سالی یک بار تولید مثل می‌کنند. به دلیل ساختار خاص بدن این جانوران، مورچه خوارها قادر نیستند تا بچه‌های خود را بغل کنند و به همین دلیل بچه‌های آن‌ها بر روی پشت مادر می‌نشینند و مادر آن‌ها را حمل می‌کند!

پس از گذشت یک ماه، فرزندان گشت و گذار و کسب تجربه را آغاز می‌کنند اما مادر تا یک سالگی در کنار فرزندان می‌ماند و از آن‌ها مراقبت می‌کند. پس از گذشت یک سال بچه‌ها کاملا مستقل می‌شوند.

• مورچه خوار غول‌آسا قادر است تا ۳۰,۰۰۰ حشره را در یک روز بخورد!
• طول خز مورچه خوار غول‌آسا به ۵۰ سانتی‌متر هم می‌رسد.
• مورچه خوارها در حین راه رفتن پنجه‌های خود را خم می‌کنند تا پنجه‌هایشان همیشه برای کندن زمین تیز باقی بماند.
• نوعی از مورچه خوارها که "Sliky Anteater" نام دارد، کوچکترین نوع مورچه خوار است اما در عین حال پر سر و صداترین نوع نیز به شمار می‌رود! این مورچه خوار هنگام مواجه شدن با خطر جیغ بلندی از خود تولید می‌کند.
• مورچه خوارها از نظر وضعیت بقا در مرحله «آسیب پذیر» قرار دارند که این بدان معناست که اگر وضعیت بقای آن‌ها به همین شکل ادامه پیدا کند، این پستانداران به زودی وارد مرحله «در خطر انقراض» می‌شوند.

مورچه خوارها (مخصوصا مورچه خوارهای غول‌آسا) تمایل دارند تا در نقاط مرطوب و مناطقی همچون جنگل‌های بارانی زندگی کنند. این پستاناران معمولا در نقاط وسیع جنگلی زندگی می‌کنند و به همین دلیل دیدن آن‌ها از نزدیک و در دل حیات وحش کار چندان آسانی نخواهد بود. مورچه خوارها غالبا در آمریکای جنوبی و مرکزی زندگی می‌کنند. از جمله کشورهایی که تعداد مورچه خوارها در آن‌ها نسبتا زیاد است می‌توان به مکزیک، کاستاریکا و گواتمالا اشاره کرد.

نظر شما در مورد مورچه خوارها چیست؟ نظرات خود را با کجارو در میان بگذارید.