بزرگترین شهرهای کره جنوبی

اکثر مردم کره جنوبی، شهرنشین هستند. این کشور در نیمه‌ی جنوبی «شبه‌جزیره کره» واقع شده و دارای جمعیتی بسیار متراکم نیز است. کره جنوبی توسعه یافته‌ترین کشور آسیای شرقی و نیز از جمله سردمداران اقتصاد دنیای امروز است. مردم کره جنوبی به هوش و ذکاوت بالا معروف هستند؛ ابتکار آن‌ها در جهانی شدن برندهایی مانند هیوندای، ال‌جی و سامسونگ کاملاً مشهود است. در ادامه با بزرگ‌ترین شهرهای این کشور بی‌نظیر آشنا خواهیم شد.

نیمی از جمعیت کره جنوب در پایتخت این کشور، یعنی سئول زندگی می‌کنند. جمعیت سئول ۲۵ میلیون نفر است. همچنین آسمانخراش‌های بسیار بلند نیز بر این شهر حکمرانی می‌کنند. مردم جهان، سئول را با اقتصاد سرآمد، شرایط زندگی بسیار خوب و فناوری‌های گوناگون می‌شناسند.

بوسان با جمعیتی ۸٫۲ میلیون نفری، دومین شهر بزرگ کره جنوبی محسوب می‌شود. بوسان در جنوب شرقی کره جنوبی واقع شده و بزرگ‌ترین منطقه‌ی صنعتی کشور نیز به شمار می‌رود. علاوه بر این، بوسان پنجمین شهر پر رفت و آمد بندری جهان نیز تلقی می‌شود. سواحل، رستوران‌ها و کافه‌هایی که در کرانه‌ی دریایی بوسان وجود دارد، این شهر را به مکانی گردشگری در تابستان تبدیل کرده است. به همین دلیل به بوسان لقب «پایتخت تابستانی کره جنوبی» را داده‌اند. همچنین بزرگ‌ترین فروشگاه زنجیره‌ای جهان، یعنی « شینسگائه» نیز در بوسان قرار دارد. همان طور که پیش‌تر اشاره کردیم، طی وقوع جنگ، بوسان به‌مدت کوتاهی پایتخت کره جنوبی بوده است. مردم بوسان شدیداً به بازی بیسبال علاقه دارند؛ ورزش‌های دیگری نظیر بسکتبال، فوتبال، اسب‌دوانی و دوچرخه‌سواری نیز در این شهر طرفداران خاص خود را دارد. بوسان به لحاظ جغرافیایی، نزدیک‌ترین شهر به ژاپن است.

اینچئون در شمال غربی کره جنوبی واقع شده و سومین شهر بزرگ این کشور محسوب می‌شود. اینچئون شهری بزرگ و ساحلی است که ۲٫۹ میلیون نفر جمعیت دارد. اینچئون تا سال ۱۸۸۳ میلادی که به یک شهر بندری بین‌المللی تبدیل شد، تنها ۴۷۰۰ نفر جمعیت داشت. پس از مدت کوتاهی که اینچئون به یک شهر بندری بین‌المللی تبدیل شد، این مکان دروازه‌ای برای معاملات تجاری و فرهنگی کره جنوبی با خارجی‌ها شد. در اینچئون، حدوداً ۵۰ هزار چینی زندگی می‌کنند. به همین دلیل و نیز به‌خاطر معاملات دوستانه‌ای که بین چین و کره جنوبی وجود دارد، محله‌ای برای زندگی آن‌ها در این شهر در نظر گرفته شده که در واقع، تنها «محله‌ی چینی» رسمی کره جنوبی است. اینچئون خود را «شهری انگلیسی» معرفی کرده و کلاس‌های آموزش زبان انگلیسی را به‌طور رایگان برای شهروندانش برگزار می‌کند. اینچئون در تلاش است دیگر شهرهای انگلیسیِ آسیایی مانند هنگ‌کنگ و سنگاپور را سرلوحه‌ی کار خود قرار دهد.

دئگو چهارمین شهر بزرگ کره جنوبی است که جمعیتی بالغ بر ۲٫۵ میلیون نفر دارد. دئگو، در سال‌های گذشته معروف به شهری صنعتی بوده است اما اکنون با افت تولیدات نساجی، اقتصاد این شهر با رکود نسبی مواجه شده است. دئگو پس از سئول، دومین شهر بزرگ «درون‌مرزی» کره جنوبی محسوب می‌شود. منظور از درون‌مرزی، شهر غیر جزیره‌ای است. جمعیت خارجی این شهر بسیار اندک است. کوهستا‌ن‌های بسیاری، دورتادور شهر دئگو را احاطه کرده‌اند که در برخی از آن‌ها معابد بودایی‌ها قرار دارد. یک نمایشگاه فرهنگی-هنری بزرگ در دئگو وجود دارد. همچنین «جشنواره بین‌المللی اپرای دئگو» و «جشنواره نقاشی بدنی» از جمله معروف‌ترین رویدادها و جشنواره‌های این شهر به شمار می‌روند. اگرچه دئگو کلان‌شهری بزرگ محسوب می‌شود، اما توازن خوبی بین شهر و طبیعت وجود دارد؛ چراکه چندین کوهستان در اطراف و پارک‌های متعددی داخل شهر وجود دارد.

تقریباً ۱٫۵ میلیون نفر در پنجمین شهر بزرگ کره جنوبی، یعنی دائجونگ زندگی می‌کنند. دائجونگ که در تقاطع دو بزرگ‌راه و یک خط ریلی برزگ واقع شده، شهری مهم برای رفت و آمد به اقصی نقاط کره جنوبی محسوب می‌شود. از آنجایی که دانشگاه‌های متعدد (در مجموع ۱۸ دانشگاه) و مراکز تحقیقاتی عمومی و خصوصی بسیاری در دائجونگ وجود دارد، به این شهر لقب «دره‌ی سیلیکونی آسیا» را داده‌اند. (سیلیکن ماده‌ای است که معمولاً در ساخت قطعات الکترونیکی و کامپیوتری استفاده می‌شود).

دائجونگ بسیار نزدیک به مرکز کشور واقع شده است. اطراف دائجونگ نیز مانند دئگو توسط کوهستان‌ها احاطه شده و پارک ملی گیریانگسان نیز در مرز غربی این شهر واقع شده است. این شهر با چندین سازمان انتشاراتی، ایستگاه‌های تلویزیونی و روزنامه‌نگاری، مرکز رسانه‌ای استان نیز به شمار می‌رود. ادارات دولتی کره جنوبی از سال ۱۹۹۷ تاکنون به‌منظور کاستن بار از دوش شهر بسیار شلوغ سئول، به دائجونگ منتقل شده‌اند.

لازم به ذکر است که گوانگجو با شهر گوانگ‌ژو متفاوت است. گوانگجو در سالِ ۵۷ پیش از میلاد مسیح بنیان نهاده شد و در جنوب غربی کره جنوبی قرار گرفته است. تقریباً ۱٫۴۷ میلیون نفر در این شهر زندگی می‌کنند. گفته می‌شود، کسانی که ساکن گوانگجو هستند، در زمینه‌ی هنرهای پیچیده سرآمد بوده و در کل کشور زبانزد خاص و عام هستند. این شهر همچنین به تنوع غذایی‌اش شهره است. طبق آماری جالب، حدوداً ۲۸٫۵ درصد از مجموع جمعیت گوانگجو را دانش‌آموزان و دانشجویان تشکیل می‌دهند. این شهر به‌وسیله‌ی خطوط ریلی به سئول متصل می‌شود. سئول در شکوفایی صنایع گوانگجو نقش مهمی ایفا کرده است. اقتصاد گوانگجو بر تولیدات پارچه و کارخانه‌های تولید برنج متکی است.

سوون حدوداً ۱٫۲ میلیون نفر جمعیت دارد و در ۳۰ کیلومتری جنوب سئول واقع شده است. سوون تنها شهر کره جنوبی است که هنوز هم دور تا دورش دیوار وجود دارد که خود به یک جاذبه‌ی گردشگری تبدیل شده است. طی جنگ کره، کنترل شهر سوون چهار بار دست به دست شد که در پی آن، ضربات شدیدی بر بدنه‌ی شهر وارد شد. از جمله شرکت‌های بزرگ حاضر در سوون می‌توان به سامسونگ اشاره کرد که از سال ۱۹۶۷ تاکنون مشغول به فعالیت در این شهر است. همچنین مراکز اصلی سامسونگ نیز در سوون قرار دارند. این شهر به پاکیزگی و وضعیت حمام‌های عمومی خود می‌بالد. حتی تورهای گردشگری حمام نیز در سوون وجود دارد!

اولسان دارای جمعیتی ۱٫۱ میلیون نفری بوده و در بخش جنوب شرقی کشور واقع شده است. شهر بوسان در جنوب اولسان قرار گرفته است. بزرگ‌ترین کارخانه‌ی خودروسازی جهان (هیوندای)، بزرگ‌ترین کارخانه‌ی کشتی‌سازی جهان(هیوندای) و دومین پالایشگاه نفتی بزرگ جهان تحت عنوان SK Energy نیز در شهر اولسان قرار دارند. علاوه بر صنایع و کارخانه‌های گوناگون، چندین جاذبه‌ی گردشگری متعدد مانند رشته کوه‌های یئونگنام آلپ، پارک‌های بزرگ، تنها موزه‌ی صید وال کره جنوبی و روستای زیبای اوگوسان اونگی نیز در اولسان وجود دارد.

چانگ‌وون که در قسمت جنوبی کره جنوبی واقع شده، از جمله شهرهای ساحلی و صنعتی کشور محسوب می‌شود. در سال ۲۰۱۰، دو شهر ماسان و جینهائی نیز به چانگ‌وون پیوستند که موجب گسترده‌تر شدن این شهر شد. چانگ‌وون با ۱ میلیون نفر جمعیت، فضای آزاد شهری زیادی دارد که دیگر شهرهای شلوغ کره جنوبی از آن بی‌بهره‌اند. در این فضاهای آزاد، باغ‌ها و پارک‌های زیبا و متعددی وجود دارد که در میان گردشگران از محبوبیت بالایی برخوردار است. چانگ‌وون شهری رو به رشد است و یک خط متروی بزرگ در این شهر در حال احداث است که انتظار می‌رود تا سال ۲۰۲۱ به اتمام برسد.

دهمین شهر بزرگ کره جنوبی جمعیتی در حدود ۹۳۰ هزار نفر دارد. سئونگنام در قسمت شمال غربی کشور واقع شده است. سئونگنام اولین شهری بود که برای توسعه‌ی پس از جنگ، توسط دولت برنامه‌ریزی شد. سئونگنام بسیار به سئول نزدیک است؛ ازاین‌رو، شرکت‌های بسیاری برای فرار از شلوغی بیش از حد سئول، به سئونگنام می‌آیند. سئونگنام با جاذبه‌های فراوانش، شهری فوق‌العاده برای گردشگری محسوب می‌شود. همچنین در مرکز این شهر، وسایل حمل‌ونقل عمومی بسیاری برای رفتن به سئول وجود دارد.