در قسمت جنوبی شبه جزیره کامچاتکا در جنوب پناه‌گاه حیات وحش کامچاتکای روسیه، دریاچه کوریل (Kurile Lake) در دهانه آتش‌فشانی قرار گرفته که ۸۰۰۰ سال پیش طی انفجار عظیم کوه آتش‌فشان شکل گرفته است. این انفجار تمام جزیره را به لرزه درآورده بود. مواد بسیار زیادی طی انفجار آتش‌فشان به بیرون گسیل و باعث شده بود لایه ضخیمی از آذر آواری در اطراف ته‌نشین شود و باران خاکستر حتی به هزاران کیلومتر دورتر از محل انفجار باریده بود که ضخامت آن به ۵ سانتی‌متر می‌رسید. دانشمندان از طریق حجم مواد آذر آواری که در فضا پراکنده شده است، تخمین می‌زنند که این فوران هفت یا هشت برابر شدیدتر از فوران آتش‌فشان کراکاتوای اندونزی در سال ۱۸۸۳ بود و به احتمال زیاد منجر به تأثیر شدید بر آب‌و‌هوای سیاره شده است. آتش‌فشان، مواد و گدازه‌‌ها را تا ۱۴۰ الی ۱۷۰ کیلومتر مکعب پراکنده بود، به طوری که این مواد مذاب تا سواحل اقیانوس آرام و دریای اختسک شبه جزیره رسیده بود.
در قسمتی از رودخانه اوزرنایا در سه کیلومتری غرب دریاچه کوریل، ضخامت مواد ته‌نشین شده آتش‌فشان به ۱۰ متر می‌رسد. طی گذشت زمان، فرسایش باعث به وجود آمدن دره‌های دیدنی با ستون‌های بلند هرمی شکل سنگی شده است که گفته می‌شود شبیه قایق‌های غول‌پیکر بلند‌قامت است. این منطقه که به کوتینی باتی شهرت دارد، در زبان روسی به معنی «قایق‌های بلند» است. طبق افسانه‌های محلی، این «قایق‌ها» متعلق به خدا و خالق کامچاتکا است و زمانی که برای ماهی‌گیری به دریاچه می‌رفته است، از آنها استفاده می‌کرد.
دریاچه کوریل منطقه‌‌ای محافظت‌شده و اثری ملی است. این مکان، جزو میراث جهانی یونسکو است.
