۱۰ مکان فرهنگی مالزی که باید دید

کمتر جهانگردی را می‌توان یافت که این کشور در فهرست مقاصد مد نظرش قرار نداشته باشد و همین موضوع باعث شده که درباره مقاصد گردشگری مالزی مطالب زیادی بنویسند. اگر شما قصد دارید به این کشور سفر کنید و اگر به جز برج‌های دوقلو معروف کوالالامپور تصمیم دارید چیزهای بیشتری از زیبایی‌های مالزی را ببینید این مطلب کمک شایانی به شما ارائه می‌دهد. برخی از این مکان‌ها به قدری خاص هستند که توانسته‌اند در فهرست آثار ثبت جهانی شده یونسکو قرار بگیرند.

چشم‌اندازهای فرهنگی و غنی مالزی به خاطر تنوع زیاد، شهرت جهانی یافته است. این کشور محلی برای تلفیق قوم مالایا (Malays قوم اصلی مردم کشور مالزی)، چین، هند و چندین گروه‌ بومی کوچک دیگر است که سنت‌های فرهنگی کهن خود را طی سالیان دراز حفظ کرده‌اند. تنوع فرهنگی در هنگام سفر به دور مالزی به وضوح قابل مشاهده است، همچنین وفور فعالیت‌ها و جاذبه‌های فرهنگی به انگیزه گردشگران برای بازدید از این کشور افزوده است. این برنامه سفر فرهنگی، شما را به بهترین مکان‌های دیدنی کشور مالزی می‌برد که ویژگی مهم همه آن‌ها بعد فرهنگی‌شان است. بازدید از بهترین مکان‌های دیدنی فرهنگی مالزی، مناسب‌ترین روش برای تجربه واقعی مالزی و فرهنگ گسترده آن خواهد بود.

کوالالامپور (Kuala Lumpur)

کوالالامپور پایتخت مالزی و یکی از پررونق‌ترین شهرها در جنوب شرقی آسیا است. برخی از بهترین رستوران‌ها، مغازه‌ها و مناطقی برای شب‌زنده‌داری در این قسمت از مالزی واقع شده است. البته کوالالامپور یا به اختصار KL، همان‌طور که بیشتر مالزیایی‌ها آن را می‌شناسند، مرکزی برای خرید محسوب می‌شود اما باید گفت این شهر چیزهای بیشتری برای ارائه دادن به گردشگران خود دارد. گواه این موضوع وفور بازارها، معبدها و موزه‌ها است. نکته مهم دیگر درباره کوالالامپور، ترکیب معماری آن است. این ترکیب منحصربه‌فرد را نمی‌توان در جای دیگری از دنیا پیدا کرد. برج‌های سر به فلک کشیده مانند برج‌های دوقلوی پتروناس (Petronas) و بناهای باقی‌مانده از دوران استعماری امپراتوری بریتانیا را می‌توان به عنوان نمونه‌هایی از این سبک معماری خاص به حساب آورد. به غیر از برج‌های پتروناس، مناطق مهم دیگری هم وجود دارند که بازدید از آن‌ها به هر گردشگری توصیه می‌شود، مکان‌هایی مانند ایستانا بودایا (Istana Budaya) یا قصر فرهنگی مالزی که قلب اصلی تئاتر این کشور محسوب می‌شود، گالری ملی هنرهای بصری، موزه هنرهای معاصر کوالالامپور و موزه هنرهای اسلامی. بازدید از محله‌های ویژه مانند خرید بوکیت بینتانگ (Bukit Bintang) و مردکا اسکواریر (Merdeka Squareare) را نیز نباید فراموش کرد، همچنین تعداد زیادی از بازارهای خرید مثل مثلث طلایی (Golden Triangle)، شهر چینی (Chinatown) و هند کوچک (Little India) وجود دارند که می‌توان آن‌ها را نیز در فهرست قرار داد. سبک معماری متعلق به دوران استعماری بریتانیا در نواحی مختلف کوالالامپور قابل مشاهده است و هر گردشگری می‌تواند از آن‌ها با استفاده از تورهای راهنمای میراث فرهنگی زیادی که توسط آژانس‌های مسافرتی ارائه می‌شوند، بازدید کند (مالزی تا ۱۵ آگوست ۱۹۵۷ مصادف با ۲۶ مرداد ۱۳۳۶ مستعمره امپراتوری بریتانیا بوده است).

غارهای باتو (Batu)

۱۳ کیلومتری شمال کوالالامپور، غارهایی با نام «باتو» قرار دارند که از نوع غارهای آهکی هستند و بسیاری از آن‌ها به معابد آیین هندو مبدل شده است. این مجموعه غارها آن را به مقدس‌ترین مکان مذهبی آیین هندو خارج از هندوستان تبدیل کرده است که هرساله هزاران زائر و گردشگر را به خود جلب می‌کند. این غارها به خدای جنگ و پیروزی آیین هندو یعنی لرد موروگان (Murugan) اختصاص داده شده است که در حین ورود به آن‌ها یک مجسمه طلایی بزرگ از این خدا هندوها را در حالت ایستاده می‌بینید. داخل غارها زیارتگاه‌های متنوع و نقاشی‌های دیواری بسیاری وجود دارد که اسطوره‌های آیین هندو را به تصویر می‌کشد. این غارها مرکز اصلی جشنواره سالیانه تایپوسام (Thaipusam) هستند که زائران هندو در صف‌هایی منظم در داخل راهروهای این غارها حرکت کرده و نمادهایی را حمل می‌کنند که بادآورد لرد مورگان است و در پایان آن را پیشکش می‌کنند. غارها همچنین خانه فلور و فون (flora and fauna به زبان مالایی یعنی گیاهان و جانوران) مختلف است و حتی می‌توانید یک گونه خاص از میمون‌های جذاب و بازیگوش را در این غارها مشاهده کنید، هرچند بازیگوشی این میمون‌ها ممکن است برای عده‌ای از گردشگران آزاردهنده باشد.

ساراواک- کوشینگ (Sarawak Kuching)

جزیره بورنئو (Borneo) در مالزی که بزرگ‌ترین جزیره آسیا و سومین جزیره بزرگ جهان است، ۲ ایالت با نام‌های ساراواک (Sarawak) و کنیالانگ (Bumi Kenyalang) دارد. ساراواک بزرگ‌ترین و البته ناهموارترین ایالت در مالزی محسوب می‌شود و به آن لقب «بومی کلایانگ» (Bumi Kenyalang) می‌دهند (به فارسی یعنی «سرزمین هورنبیل» که هوربیل (Hornbill) نوعی پرنده شبیه به توکا (پرنده سنباد) و بومی مناطق استوایی و زیر استوایی در آسیا و آفریقا است. هورنبیل‌ها در معرض خطر انقراض قرار دارند). این ایالت به خاطر فرهنگ‌های بومی خاص خود بسیار مشهور است، بسیاری از آن‌ها علیرغم بحث مدرن‌سازی و جهانی‌شدن توانسته‌اند وجه تمایز خود را حفظ کنند. این فرهنگ‌های قبیله‌ای با یک اکوسیستم غنی و ناحیه جنگلی تقریباً بکر همراه هستند که جذابیت این ایالت را چند برابر می‌کند. از واضح‌ترین نشانه تمایز فرهنگ بومی موجود در این ایالت در طول قرون متمادی می‌توان به خانه‌های مشهور و دراز بورنئو اشاره کرد که هنوز برای سکونت در ایالت مورد استفاده قرار می‌گیرد. در پایتخت ساراوک که شهر کوشینگ است، بسیاری از این خانه‌های دراز به هتل‌ها تبدیل شده‌اند، هر چند اگر دل را به دریا زده و به مناطق دورافتاده‌تر بروید، فرصت‌هایی برای ماندن با خانواده اصیل و بومی در این نوع خانه‌های دراز، تجربه خوردن غذای محلی و مشاهده سبک زندگی مردم بومی ساراواک را به دست خواهید آورد.

ارتفاعات کامرون (Cameron Highlands)

 ایستگاهی قدیمی بر فراز یک تپه، ارتفاعات کامرون، تاثیرات بسیاری از روزهای قدیمی خود گرفته است، روزگاری که به دوران استعمار باز می‌گردد و یادآور سبک زندگی استعمارگرانی است که در این کشور زندگی می‌کردند، هرچند امروزه به عنوان اثری استعماری و البته جالب از میراث فرهنگی در مالزی شناخته می‌شود. همچنین ارتفاعات کامرون می‌تواند راه فراری از گرمای طاقت‌فرسای زمین‌های کوهپایه‌ای خود باشد و توانسته است به یک نقطه پرطرفدار گردشگری در سال‌های اخیر تبدیل شود که به گردشگران خود لذت بازدید از پناهگاه‌های مجلل به‌هم‌ پیوسته و قصرهای ساخته شده توسط خانواده سلطنتی انگلستان، تودور (Tudor)، عرضه می‌کند. این ارتفاعات اولین بار به‌وسیله نقشه‌بردار بریتانیایی ویلیام کامرون (William Cameron) ارزیابی و نقشه‌برداری شد به همین دلیل است که‌ آنها را کامرون می‌نامند. بعد از ارزیابی‌هایی کامرون این ارتفاعات مورد توجه واقع شد و به عنوان مکانی بالقوه برای ساخت پناهگاهی بر فراز بلندی یک ارتفاع مد‌نظر قرار گرفت. محلی‌های ثروتمند در خرید زمین‌های این منطقه با خانواده‌های سلطنتی همراه شدند و همین موضوع باعث شد قصرهای بسیار زیادی به صورت پراکنده توسط آن‌ها در اطراف جاده‌های پیچ‌درپیچ این ارتفاعات ساخته شود. این منطقه همچنین به عنوان مکانی مناسب برای کاشت چای مورد توجه قرار گرفت و این محصول تا به امروز نیز به صورت گسترده در این منطقه کشت می‌شود. بازدیدکنندگان ارتفاعات کامرون می‌توانند به جای این‌ که فرصت بازدید از مکان‌های خاص این منطقه را از دست دهند، با آژانس‌های گردشگری که تورهای ویژه‌ای را عرضه می‌کنند، همراه شوند تا برخی از قصرهای سلطنتی، مزارع و سایر جاذبه‌های گردشگری طبیعی و فرهنگی این منطقه را ببینند. برای شما خواننده این مقاله کجارو جالب خواهد بود که بدانید هنوز بسیاری از رستوران‌های این منطقه چای گرم آن‌ هم با سبک انگلیسی به مشتریان خود عرضه می‌کنند که این فرصت خوبی خواهد بود تا طعم واقعی چای انگلیس قدیم را تجربه کنید.

جورج تاون (Georgetown)

 این جاذبه گردشگری مالزی در فهرست میراث جهانی سازمان یونسکو (UNESCO) به ثبت رسیده است.در امتداد جنوبی این مکان، تنگه مالاکا (Malacca) قرار دارد و مرکز ایالت پنانگ (Penang) است و نمونه‌ای  بارز و جذاب از ادغام فرهنگ شرق با غرب است. این شهر با قدمتی ۵۰۰ ساله به عنوان یک پایگاه تجارتی چند قرنی حفظ شده است و دست‌به‌دست در بین قدرت‌های مختلف حاکمیتی چرخیده است. معماری، غذا و فرهنگ جورج تاون به دلیل این تاریخ متنوع به شکلی خاصی درآمده است و با قدم زدن در خیابان‌های داخلی این شهر که به شکل فشرده‌ای در یکدیگر تنیده شده‌اند، می‌توان نگاه سریعی به آنچه که در طول سالیان دراز بر مالزی گذشته است، پی برد. سالن شهر، عمارت چونگ فات تز (Cheong Fatt Tze) و قلعه کورن والیس (Fort Cornwallis)، همگی باقیمانده‌هایی جذاب از دوران سلطنت‌های مختلف هستند. اگر شما از کاوش در معماری خاص این شهر خسته شدید، می‌توانید به سراغ رستوران‌های پنانگ بروید تا تلفیق فرهنگ شرق با غرب را در سنت‌های آشپزی این شهر را با چشمان خود ببینید و حتی بچشید.

راه‌آهن جنگلی (Jungel Railway)

برای معرفی مالزی به عنوان کشوری پیشرفته می‌توان از راه‌آهن جنگلی این کشور نام برد که به واسطه عبور از قسمت‌های کمتر شناخته‌شده این کشور دسترسی به تمام بخش‌های آن مهیا شده است. این قطار در بیشتر مسیر خود از هر ۲ سمت به‌ وسیله جنگلی انبوه احاطه شده است و در قسمت‌هایی از کشور توقف می‌کند که کمتر گردشگری به آن توجه می‌کند. می‌توان این راه‌آهن را به عنوان روشی مناسب برای کاوش بیشتر در مالزی به حساب آورد. قطارهای این راه‌آهن سفر خود را از شهر تومپات (Tumpat)، در نزدیکی کوتا باهرو (Kota Bahru) آغاز می‌کنند و با عبور از زمین‌های ساحلی به مسیر اصلی تردد این کشور در گماس (Gemas) می‌رسند و در طول راه از روستاهای جنگلی دورافتاده عبور می‌کنند و در برخی از آن‌ها توقف خواهند داشت. باید به شما خواننده این مقاله کجارو یادآور شویم که تنها مسافران اهل ریسک، این مسیر عالی را برای پرسه زدن در قلب مناظر زیبای روستایی مالزی انتخاب می‌کنند.

کوتا بهارو (Kota Bharu)

کوتا بهارو در ساحل شمال شرقی مالزی و در مرکز ایالت کلانتان (Kelantan) قرار دارد که یکی از بهترین مکان‌ها برای تجربه فرهنگ مالای (Malay) سنتی است. این کوه‌ها فرهنگ و میراث مالایی خود را با غرور به عنوان یک اعتبار فرهنگی نشان می‌دهند، همچنین باید اشاره کرد که کوتا بهارو یک شهر متنوع مذهبی با ترکیبی از معابد و مساجد اسلامی است. برای بازدیدکنندگانی که در جستجوی آثار هنری و صنایع‌دستی سنتی مالزیایی هستند، کوتا بهارو بهترین مکان برای شروع سفرشان خواهد بود. لازم به ذکر است که این شهر به نوعی قطب کالاهای چوبی است و هر چیزی ساخته‌ شده از چوب مانند کنده‌کاری‌های چوبی تا لباس‌های تزئین شده سنتی را که روی پارچه آن‌ها با استفاده از خرده چوب طراحی صورت گرفته است، می‌توانید در بازارهای متنوع این کشور پیدا کنید. همچنین این شهر حافظ یکی از سنتی‌ترین مقوله‌های فرهنگی مالزی است که تقریبا در دیگر مناطق از بین رفته است. این مقوله فرهنگی «خیمه‌شب‌بازی با استفاده از سایه» است که برای دیدن آن حتماً باید سفری کوتاه به بهارو داشته باشید چون شانس یافتن آن در مکانی دیگر نزدیک به صفر است.

ملاکا (Melaka)

اگرچه شهر جورج تاون در ایالت پنگاگ، نماد بارزی از اثر فرهنگ اروپا بر مالزی در طول قرن‌هاست، ولی شهر جنوبی ملاکا که توانسته است نام خود را در آثار جهانی یونسکو به ثبت برساند، مدرکی از زمانی است که قدرت حاکم در بیشتر بخش‌های تنگه ملاکا در دستان حاکمان محلی بوده است. در قرن ۱۵ میلادی حاکمان ملاکا، قدرت بلامنازع را در این تنگه در دست داشتند و این شهر (ملاکا) مرکز سیاست و تجارت در منطقه ملاکا محسوب می‌شد. این شهر با دارا بودن  بازاری بین‌المللی، آدم‌های بسیاری را از سمت دریای چین جنوبی به  خود جذب می‌کند و می‌توان آن را دلیل اصلی چیزی که از آن به عنوان «هویت چند فرهنگی مالزی» نام برده می‌شود، به حساب آورد. هر چند این تنگه در دوران استعمار بریتانیا شکوه و رونق خود را از دست داد و به دلیل وضع قوانین سخت تجاری رو به افول رفت، ولی هنوز هم با کمی قدم زدن در آن می‌توان باقی‌مانده‌های زمان رفاه و اوج قدرت را به خوبی مشاهده کرد.

دره لنگونگ (Lenggong Valley)

یکی دیگر از مکان‌های دیدنی مالزی که در توانسته است در فهرست آثار ثبت جهانی شده یونسکو قرار بگیرد دره لنگونگ است که یک گنجینه باستان‌شناسی محسوب می‌شود و در برگیرنده آثار و بقایای انسان اولیه با قدمتی نزدیک به دو میلیون سال پیش است. سایت باستان‌شناسی دره لنگوگ در ۲ حوزه جداگانه گسترش یافته است و میراث‌دار یکی از قدیمی‌ترین آثار یافت شده از نسل بشر در خارج از افریقا محسوب می‌شود (طبق عقیده باستان‌شناسان آن دسته از انسان‌های اولیه باهوش (هوموساپینس) که نیای تمامی انسان‌های امروزی هستند، از آفریقا برخاسته‌اند و سپس به سایر مناطق دنیا مهاجرت کرده‌اند). حفاری‌های باستان‌شناسی، کارگاه‌ها و ابزارهای ویژه آن به انضمام فسیل‌های انسانی شاخصه‌هایی خواهد بود که هر بازدیدکننده‌ای را به حیرت باز خواهد داشت. دلایل اهمیت بالای این سایت باستانی در موزه باستان‌شناسی پالئولیتیک (Palaeolithic) به نمایش گذاشته شده است که با داشتن یک مجموعه متنوع از فسیل و آثار باستانی، بیان‌گر هویت تاریخی نسل بشر خواهد بود. پس اگر شما خواننده‌ این مقاله کجارو به موزه مذکور رفتید، حتماً خواندن توضیحات این موزه را درباره اتفاقاتی که میلیون‌ها سال پیش بر سر بشر آمده است، فراموش نکنید.

ارتفاعات کلابید (Kelabit Highlands)

ارتفاعات کلابید و مرکز آن شهر باریوی (Bario)، یک فلات کوهستانی در ایالت ساراواک (Sarawak) در بورنئو (Borneo) است و یکی از دوردست‌ترین مکان‌ها در جنوب شرقی آسیا به حساب می‌آید. این ارتفاعات تنها از طریق هوایی یا به‌ واسطه یک مسیر خاکی نه‌ چندان مساعد در دسترس هستند اما باید گفت برای مسافرانی که مقصد خود را این ارتفاعات انتخاب کرده‌اند، بسیار جذاب هستند. دلایلی چون جدا بودن از زرق‌وبرق زندگی امروزی، دوستی و میهمان‌نوازی مردم بومی کلابیت باعث شهرت این منطقه شده است. فرهنگ منحصربه‌فرد کلابیت، ترکیبی از سنت‌ها و اعتقادات بومی ایالت ساراواک و اعتقادات دین مسیحیت است که توسط مبلغان غربی به این منطقه وارد شده است. دلیل دیگری که باعث شهرت این ارتفاعات شده است، مسیره‌های پیاده‌روی (Trekking) آن است. برای استفاده از این مسیرها که مناظر جادویی را در دل خود دارند، می‌توانید در شهرهای کوچک و روستاها یک راهنما پیدا کنید تا ضمن نشان دادن فرهنگ بومی شهر یا روستای خود به شما، سرقدم کاوشتان در زیبایی‌هایی طبیعت این منطقه هم باشد و همچنین مطمئن خواهید بود که در دل این طبیعت بکر مسیر را گم نخواهید کرد.

منبع: The Culture Trip